Λ ίγες μέρες πριν τις εκλογές και, ως είθισται εν Ελλάδι, οι κυβερνώντες επιδίδονται στο προσφιλές «σπορ» των «απατηλών προεκλογικών υποσχέσεων». Το ίδιο κάνουν και οι έτεροι «μνηστήρες» της κυβερνητικής εξουσίας που βρίσκονται στην αξιωματική αντιπολίτευση κι ας τους ακούμε να κατηγορούν την κυβέρνηση για «προεκλογική εξαπάτηση του λαού». Σήμερα, όμως, το αντιλαμβάνεται ακόμα και ο πιο αφελής και ευκολόπιστος ψηφοφόρος ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους αγρότες, τους χαμηλοσυνταξιούχους και, γενικότερα, στα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα, αλλά αποσκοπούν στην κλοπή της λαϊκής ψήφου. Αλλά, ενώ είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι πρόκειται για «πολιτική απάτη», εντούτοις πολλοί θα παρασυρθούν από «τα λόγια τα μεγάλα» και θα ξαναδώσουν την ψήφο τους στο δικομματισμό. Γιατί;

Ο ι περισσότεροι επειδή ποτέ δε μέτρησαν την αξία της ψήφου τους. Δεν τη «ζυγίζουν» καλά. Αν το έκαναν θα αντιλαμβάνονταν ότι είναι πολύ «βαρύτερη» από ένα «πολιτικό ρουσφέτι». Η εκλογική επιλογή, εκτός των άλλων, είναι και ζήτημα προσωπικής αξιοπρέπειας, η οποία δεν μπορεί να ξεπουλιέται για λίγα «ευρουλάκια» παραπάνω στο μισθό, ή στη σύνταξη, μια «προσωρινή δουλίτσα» κάπου, μια «διευκόλυνση» οπουδήποτε. Ποτέ δε συνειδητοποίησαν τη δύναμη της ψήφου τους. Δεν την υπολογίζουν σωστά. Αν το έκαναν θα γνώριζαν ότι τα λίγα λεπτά της ώρας που θα βρεθούν μέσα στο παραβάν, φτάνουν, αν κάνουν τη σωστή επιλογή, για ν' αλλάξουν την πορεία της ζωής τους προς το καλύτερο.

Η άγνοια της αξίας και η υποτίμηση της δύναμης της εκλογικής ψήφου οδηγεί στην κοινωνική μοιρολατρία και στην πολιτική υποταγή, που, μαζί, τροφοδοτούν και γιγαντώνουν το δικομματισμό. Και μπορεί, πράγματι, να μην κρίνονται τα πάντα από το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ο φτωχός ψηφοφόρος πρέπει να τις «βλέπει» σαν μια «διαδικασία», στην οποία απλώς συμμετέχει, χωρίς να μπορεί και να την ελέγχει. Ούτε είναι σωστό και ωφέλιμο να καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα πως «τίποτα δε γίνεται», που δεν αποτελεί παρά τη «δικαιολογία των δειλών» και το «άλλοθι των δουλικών».

Ο δικομματισμός δεν είναι ούτε η μόνη, ούτε και η καλύτερη πολιτική επιλογή. Υπάρχει εναλλακτική λύση. Οι υπηρέτες του συστήματος κάνουν ό,τι μπορούν για να την κρύψουν. Γι' αυτό και «θάβουν» τις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ, συκοφαντούν το κόμμα της φτωχολογιάς. Οι φτωχοί άνθρωποι μπορούν να βρουν τη θέληση και τη δύναμη να σπάσουν τα «δεσμά» της πολιτικής ομηρίας, καταψηφίζοντας τους εταίρους του δικομματισμού και ενισχύοντας το ΚΚΕ. Ετσι, αν μη τι άλλο, θα δυναμώσουν την αποτελεσματικότητα και την προοπτική του αγώνα για τη βελτίωση της ζωής τους. Αν στις ερχόμενες εκλογές δεν το κάνουν στο βαθμό που χρειάζεται, «δε θα χαθούν τα πάντα», όμως θα έχει χαθεί ακόμα μια σημαντική ευκαιρία...