«Είναι βέβαιο ότι η πολιτική γνωρίζει κρίση, το είδαμε στην Αμερική, το βλέπουμε στην Ιταλία, θα το δούμε ενδεχομένως μεθαύριο και στην Ελλάδα. Η λύση να είναι άραγε η κατάργησή της; (...) κινήματα απολίτικου χαρακτήρα όπως αυτό του Μπέπε Γκρίλο θέλουν να καταργήσουν τη διάκριση ανάμεσα στους κυβερνώντες και τους κυβερνώμενους, εγκαθιστώντας "τη συνέλευση των πολιτών". Την "αγορά". Την πλατεία. Το ισοδύναμο του μπλογκ στη διακυβέρνηση της χώρας. Μα πίσω απ' όλα αυτά διαφαίνεται η σκιά του "law & order", του νόμου και της τάξης, στις πιο ακραίες του εκδοχές. Η "αγορά" είναι ο προθάλαμος της δικτατορίας» (ο Μ. Μητσός στα ΝΕΑ).

«Ολοένα και περισσότεροι ψηφοφόροι βιώνουν ένα αίσθημα πολιτικού "ανικανοποίητου" από τη διάψευση προσδοκιών και την ακύρωση ελπίδων. Κάνοντας τον απολογισμό της διακυβέρνησης του τόπου από τους δύο μεγάλους τον βρίσκει ελλειμματικό (...) αυτή η κρίση δεν είναι μόνο μία ευκαιρία. Είναι και μια μεγάλη πρόκληση για τα μικρά κόμματα. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι εάν δεν ανταποκριθούν - ανεξαρτήτως προθέσεων - θα προσφέρουν τη μεγαλύτερη βοήθεια στο κλυδωνιζόμενο διπολικό σύστημα. Κι αυτό επειδή η παρατεταμένη ανυπαρξία ορατής εναλλακτικής λύσης στις μονοκομματικές κυβερνήσεις εξ αντιδιαστολής και εξ αντικειμένου το σταθεροποιεί» (ο Στ. Λυγερός στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).