Τα ταξικά σωματεία της χώρας πήραν την πρωτοβουλία και μαζί με μαθητικές κοινότητες, φοιτητές τεχνικών σχολών και συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, ξεπέρασαν τον εργοδοτικό συνδικαλισμό και τις παραινέσεις του περί «κοινωνικού διαλόγου» και πρόταξαν το λαϊκό ανάστημα στην αντιλαϊκή πολιτική. Μια πολιτική που συνεχίζεται και με τον ψευδεπίγραφο τίτλο των «Μεταρρυθμίσεων Ποιότητας» (που στηρίζουν και οι σοσιαλδημοκράτες) θέλει να αποτελειώσει όποια κοινωνική κατάκτηση έχει απομείνει. Ετσι προβλέπονται ιδιωτικοποιήσεις σε Παιδεία και Υγεία, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, εφαρμογή ενός προγράμματος τύπου «Καποδίστρια», για να περνούν οι πιο αντιδραστικές αλλαγές μέσω Τοπικής Αυτοδιοίκησης, άμεση κατάργηση κάθε μέτρου πρόνοιας και μεγάλες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο.
Μαζικό «παρών» στη λαϊκή κινητοποίηση έδωσε και η ΚΟ Δανίας του ΚΚΕ.