Ετσι και κάτι σημειώματα για το Ασφαλιστικό. Ομοτράπεζοι των αστών θεωρούν απαράδεκτο γυναίκα να βγαίνει στη σύνταξη στα 60. Μιλούν για μια γυναίκα ήδη τσακισμένη, που και μετά τη σύνταξη αρχίζει νέο μεροκάματο - κρατάει τα εγγόνια, που σε τελευταία ανάλυση αυτή η γυναίκα έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ - άγνωστη λέξη για ορισμένους - μετά από 30 και 35 χρόνια δουλιάς να κάτσει να δει έστω και στα γεράματα πώς αλλιώς μπορεί να είναι η ζωή χωρίς την αγωνία για το ρολόι που χτυπά στις 5 και στις 6 κάθε πρωί.

Από κοντά και κάτι άλλοι τίτλοι: όπως αυτός που βλέπει «μέτωπο ρήξης» στο Ασφαλιστικό. Από ποιους; Από αυτούς που οι μισοί χειροκροτούν τους νόμους Σιούφα κι οι άλλοι μισοί το νόμο Ρέππα. Απ' αυτούς που παπαγαλίζουν διαρκώς «γερνάει η Ελλάδα», άρα αναγκαίες οι ανατροπές. Απ' αυτούς που είναι έτοιμοι να τρέξουν στο διάλογο αρκεί, λέει, να είναι αξιόπιστος. Μαϊμού μέτωπο συγκροτούν όλοι αυτοί. Βάρδα μη δουν εργάτη να οργανώνεται σε ταξικό σωματείο, να συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Γι' αυτό σπεύδουν να παραστήσουν την «αντίσταση». Πειράζει που θα τους πάρει παραμάζωμα το πραγματικό ταξικό κίνημα;

Ανάλογη αγωνία εκφράζουν κι αυτοί που βλέπουν ήδη «ξεδοντιασμένο» το νόμο της Μαριέττας. Λες και δεν το 'πε καθαρά ο διάδοχός της: ο νόμος θα εφαρμοστεί! Σπεύδουν, λοιπόν, να κηδέψουν, δήθεν το νόμο, να καθησυχάσουν τα πνεύματα, καθώς έχουν ταξικό συμφέρον από την ανεμπόδιστη εφαρμογή του.

Είναι όλα αυτά «μαϊμουδιές» σαν την περίφημη «στροφή αριστερά» που δήθεν καταγράφτηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Ασχετο: τη δόξα του Πατακού που έψαχνε με το ελικόπτερο να βρει ποιος πετάει γόπες στο δρόμο, ζήλεψαν ορισμένοι. Αποκαλύπτοντας το «κράτος του αστυνόμου» που βασιλεύει εντός τους. Κι έπειτα θα γράφουν αναλύσεις επί αναλύσεων για το κοινωνικό φαινόμενο του φορτηγατζή που ανέλαβε καθήκοντα αστυνόμου στου Γκύζη.

Κυριακή κοντή γιορτή; Μεγάλη γιορτή θά 'ναι. Κι ας την έχουν εξαφανισμένη τα κανάλια.