Συνεργασία στην πρόληψη, καταστολή, διερεύνηση, εξιχνίαση και διαλεύκανση εγκλημάτων. Συντονισμός αστυνομικών ενεργειών για την πραγματοποίηση κοινών ερευνών, προετοιμασία και υιοθέτηση κοινών μέτρων σε ειδικές περιπτώσεις επιχειρήσεων και έρευνας. Ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών. Είναι μερικά από τα μέτρα που περιέχονται στο μνημόνιο για την καταπολέμηση του εγκλήματος που υπογράφτηκε προχτές στην Ουάσιγκτον από τον Ελληνα υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και την Αμερικανίδα υπουργό Δικαιοσύνης Τζάνετ Ρίνο.

«Να ενισχυθεί η συνεργασία για να παταχτεί το οργανωμένο έγκλημα, το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, η τρομοκρατία, η πορνεία, το εμπόριο υψηλής τεχνολογίας και ραδιενεργών υλικών». Αυτοί είναι οι λόγοι που επικαλούνται Ελλάδα και ΗΠΑ για την υπογραφή του μνημονίου αστυνομικής συνεργασίας.

Ομως όσον αφορά την τρομοκρατία, αυτοί που θέλουν να την πατάξουν (σ.σ. οι ΗΠΑ) εξέδωσαν πριν μερικούς μήνες έκθεση γι' αυτήν, με φωτογραφίες από κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού έξω από την αμερικανική πρεσβεία. Αξιωματούχοι της χαρακτήρισαν τρομοκρατικές τις κινητοποιήσεις κατά του πολέμου που εξαπέλυσαν ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία. Επανειλημμένα η χώρα αυτή έχει χαρακτηρίσει ως τρομοκράτες όσους παλεύουν κατά του ιμπεριαλισμού. Αλλωστε και τα περισσότερα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα αποτέλεσαν για τις ΗΠΑ τρομοκρατικές οργανώσεις.

Ο Κ. Σημίτης δήλωσε στη Θεσσαλονίκη ότι είναι «επιβεβλημένες ορισμένες ρυθμίσεις για να μπορέσουμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Κι όταν ο πρωθυπουργός κάνει τέτοιες δηλώσεις εννοεί την αλλαγή της ποινικής νομοθεσίας, η οποία θα πλήττει ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, τη στιγμή που γνωρίζει ότι οι νόμοι δεν ανακαλύπτουν τους ενόχους, διευκολύνουν την καταδίκη τους.

Αλλά συνεργασία για να χτυπηθεί η τρομοκρατία μπορεί να γίνει με αυτούς που έχουν στηρίξει πραξικοπήματα, που εγκαθίδρυσαν δικτατορίες στις μισές χώρες του πλανήτη; Μπορεί να γίνει με αυτούς που τρομοκρατούν με τον στρατιωτικό τους μηχανισμό οποιαδήποτε χώρα δε συμμορφώνεται προς τις υποδείξεις της νέας τάξης; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει συνεργασία κάτω από αυτές τις συνθήκες και ενάντια σε ποιον θα στραφεί τελικά; Αν κάποια χώρα ή κάποιο έθνος ή λαϊκό κίνημα αντισταθεί στις αμερικανικές κανονιοφόρους και σε αυτό που εκπροσωπεί αυτή η νοοτροπία, ποιος θα είναι τρομοκράτης; Αυτός που υφίσταται την επικυριαρχία και αντιστέκεται ή αυτός που την επιβάλλει;

Το μνημόνιο αστυνομικής συνεργασίας αποτελεί άλλη μια σιδερένια μπάλα που θα δεθεί σε πόδια του ελληνικού λαού για να καταστεί «κινηματικά δυσκίνητος». Μαζί με τις άλλες σιδερένιες μπάλες, τη συμφωνία ηλεκτρονικού φακελώματος «Σένγκεν», τη συμφωνία δικαστικής συνδρομής Ελλάδας - ΗΠΑ, τις προσπάθειες περιορισμού των διαδηλώσεων, τις αλλαγές στην ποινική νομοθεσία, πρέπει να μπουν στο στόχαστρο των λαϊκών κινητοποιήσεων και αγώνων. Η πάλη για ζητήματα πολιτικών, κοινωνικών, δημοκρατικών, ατομικών δικαιωμάτων αναδείχνεται σε θέμα πρώτης γραμμής.