Ηκυβέρνηση προωθεί με μεγαλύτερη ένταση την αντιλαϊκή της πολιτική: Νέα αντιασφαλιστικά μέτρα βρίσκονται προ των πυλών, το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση και η δημόσια υγεία βρίσκονται στο απόσπασμα, το 8ωρο αποτελεί παρελθόν, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις επιβάλλονται («απασχολήσιμος»).
Στη δίνη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων βρίσκεται και το δικαίωμα στη μόρφωση, με ένταση των ταξικών φραγμών για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ενώ τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών θεωρούνται «ξεπερασμένα κεκτημένα» και ανατρέπονται συλλήβδην. Προσπαθώντας να πετύχει το πέρασμα των αντιλαϊκών της επιλογών με τις λιγότερες δυνατόν αντιδράσεις, η κυβέρνηση επιδιώκει να διαμορφώσει ανεκτικές συνειδήσεις, τρομοκρατημένους και συμβιβασμένους «απασχολήσιμους», χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτει: Από τη συνεχή προπαγάνδα και την αξιοποίηση του αστικού Τύπου και των καναλιών των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, μέχρι τη συκοφαντία και την ανοιχτή τρομοκρατία.
Από αυτή την επίθεση, όπως είναι φυσικό, δε θα μπορούσαν να εξαιρεθούν οι εκπαιδευτικοί, διορισμένοι και αδιόριστοι. Επιχειρείται η ιδεολογική τους χειραγώγηση με την επαπειλούμενη «αξιολόγηση». Προωθούν το μοντέλο του εκπαιδευτικού που δεν του επιτρέπεται να αμφισβητεί, δεν του επιτρέπεται να έχει άποψη, αλλά να εκτελεί πιστά τις όποιες οδηγίες του δοθούν. Ενα από τα βασικά εργαλεία για να προωθηθούν όλα αυτά είναι η κατάργηση της επετηρίδας και η επιβολή των εξετάσεων του ΑΣΕΠ και των «κριτηρίων» σήμερα, της συνέντευξης και των άλλων «κριτηρίων» αύριο, έτσι ώστε να επιλέγονται οι «καταλληλότεροι» για την υλοποίηση των κυβερνητικών επιλογών και να διατηρούνται σε διαρκή ομηρία κάτω από τον «μπαμπούλα» της συνεχούς «αξιολόγησης».
Στη συνείδηση κάθε εκπαιδευτικού οι «εξετάσεις» του ΑΣΕΠ είναι διάτρητες, ευτελίζουν την προσωπικότητά του, αμφισβητούν την επιστημονική του επάρκεια, απαξιώνοντας επίσης τα πτυχία που κάτω από την ευθύνη και τον έλεγχο της Πολιτείας δόθηκαν στους εκπαιδευτικούς. Το ΥΠΕΠΘ καθόρισε τον αριθμό των προσλήψεων για τα επόμενα δύο χρόνια (αριθμός ελάχιστος σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης). Βλέποντας λοιπόν κάποιοι εκπαιδευτικοί τον αριθμό των ατόμων που υπολείπονται για το διορισμό τους από την επετηρίδα, βιώνοντας ο καθένας από αυτούς τα δικά του προσωπικά και οικονομικά προβλήματα, αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σ' αυτή τη «λοταρία» - διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Σ' αυτό το διαγωνισμό που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια διαδικασία «πρωταθλητισμού», αναζητώντας, όπως επικαλείται το υπουργείο, τον δήθεν καλύτερο εκπαιδευτικό. Πώς είναι δυνατόν μέσα από μια ολιγόωρη εξέταση σε κάποια θέματα να «διαγνωστεί» ο καλύτερος εκπαιδευτικός, αυτό μόνο οι «εγκέφαλοι» του υπουργείου θα μπορούσαν να το εξηγήσουν (πάντως οι μέχρι τώρα εξηγήσεις τους μάλλον αναιρούν το χαρακτηρισμό «εγκέφαλοι»). Αλλά το ζήτημα είναι η παρέμβαση από την κυβέρνηση σε επίπεδο συνείδησης.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση των κοινωνιολόγων: Θα επιλεγούν 15, μεταξύ χιλιάδων διαγωνιζομένων. Ανάλογη εικόνα υπάρχει και σε πολλές ακόμη ειδικότητες, κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Με αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση, με την πολιτική των «μη διορισμών» που ακολουθεί, επιχειρεί να φορτώσει στον κάθε εκπαιδευτικό την ευθύνη της «αποτυχίας» και ν' απαλλαγεί ταυτόχρονα από τη δική της ευθύνη για την εξασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία. Σαφέστατα οι συνθήκες το 2000 είναι διαφορετικές από το 1998. Υπάρχει η κυβερνητική αδιαλλαξία από τη μια μεριά, που αναγκάζει στην κυριολεξία ένα μεγάλο κομμάτι αδιόριστων εκπαιδευτικών να πάρει μέρος σ' αυτή την άθλια εξεταστική διαδικασία, γιατί δεν έχει άλλη ελπίδα να διοριστεί (δεν είναι εγγεγραμμένοι στην επετηρίδα, οι διορισμοί από την επετηρίδα είναι πλέον ελάχιστοι), αν και συμμετέχει στον αγώνα για τη διατήρηση της επετηρίδας.
Από την άλλη, ένα σημαντικό κομμάτι αδιόριστων εκπαιδευτικών, με ευθύνη των δυνάμεων του συμβιβασμού και της συναίνεσης που τροφοδότησαν στενά συντεχνιακά αιτήματα και διέσπασαν το μέτωπο κατά του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και για τη διατήρηση της επετηρίδας, έχει παραιτηθεί από τον αγώνα. Φυσικά αντίπαλος του εκπαιδευτικού κινήματος που αντιδρά σ' αυτό τον εξευτελισμό όπου επιχειρούν να υποβάλουν τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς, δεν είναι ο αδιόριστος εκπαιδευτικός που προσέρχεται να δώσει εξετάσεις, αλλά η κυβέρνηση και η πολιτική της. Αλλωστε πολλοί από τους σημερινούς υποψήφιους έχουν δώσει τις δικές τους μάχες όλο το προηγούμενο διάστημα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσουν και στο μέλλον.
Ηστάση που κρατούν σ' αυτό το ζήτημα οι πλειοψηφίες των Ομοσπονδιών ΔΟΕ και ΟΛΜΕ είναι αποκαλυπτική. ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΣΥΝ) έχουν ταυτιστεί πλήρως με τις επιλογές της κυβέρνησης. Στη ΔΟΕ διέγραψαν και από τα χαρτιά τους το αίτημα της διατήρησης της επετηρίδας και «αναζητούν» νέο σύστημα διορισμού, ενώ στην ΟΛΜΕ έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια ακόμη και την απόφαση της συνέλευσης των προέδρων που απαιτεί επαναφορά της επετηρίδας και «διεκδικούν» νέο σύστημα διορισμού, κάνοντας προτάσεις ίδιες και χειρότερες με αυτές του Ευθυμίου. Ξεχωριστή περίπτωση η στάση των Παρεμβάσεων, που στα πλαίσια της καθαρά τυχοδιωκτικής τους τακτικής χωράνε όλα: Ενώ από τη μια μεριά «ετοιμάζονται» να «καταλάβουν» όλα τα εξεταστικά κέντρα (αναζητώντας φυσικά αυτούς που θα «προτάξουν τα στήθη τους», γιατί, ως γνωστόν, πάντα, την κρίσιμη στιγμή, βρίσκονται στην «ουρά»), από την άλλη χαϊδεύουν τα αυτιά αναπληρωτών (μαζί με την ΠΑΣΚ, τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και τη ΔΑΚΕ), υιοθετώντας κάθε συντεχνιακή διεκδίκηση σε βάρος του αιτήματος για διατήρηση της επετηρίδας, ενώ ο κάθε φορά εκπρόσωπός τους στην ΟΛΜΕ ψηφίζει συνεχώς μαζί με τη ΔΑΚΕ και τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ πλαίσια που δεν περιλαμβάνουν πουθενά το αίτημα της διατήρησης της επετηρίδας, ούτε καν αναφορά στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Η υποκρισία, η πολυγλωσσία και ο τυχοδιωκτισμός στο αποκορύφωμά του! Εχουμε βλέπετε εκλογές στους εκπαιδευτικούς και τα «κουκιά» που θα έρθουν μέσα από το ψάρεμα στα θολά νερά είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει.
Ηθέση κάθε εκπαιδευτικού στη διάρκεια του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ είναι έξω από τα εξεταστικά κέντρα, όχι για «παρεμποδίσουμε» το διαγωνισμό, αλλά για να διαδηλώσουμε την κατηγορηματική αντίθεσή μας στο νέο σύστημα πρόσληψης και χειραγώγησης των εκπαιδευτικών, και σε όσους έχουν την πολιτική ευθύνη για την κατάργηση της επετηρίδας, την αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος και την ανατροπή των εργασιακών κατακτήσεων. Γι' αυτό καλούμε και τους συναδέλφους που προσέρχονται στις εξετάσεις να πάρουν μέρος στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που έχουν αποφασιστεί. Το πρώτο μεγάλο ραντεβού έχει προγραμματιστεί για τις 19 του Σεπτέμβρη, στις 7.30 το απόγευμα, στην πλατεία Κάνιγγος και πορεία στο ΥΠΕΠΘ. Το ότι την πρωτοβουλία πήραν μια σειρά από φορείς εκπαιδευτικών - γονιών - μαθητών - φοιτητών - σπουδαστών - εργαζομένων αποτελεί το ελπιδοφόρο ξεκίνημα που πρέπει να συνεχιστεί και να διευρυνθεί. Η Παιδεία είναι υπόθεση όλου του λαού, δεν μπορεί να γίνει υπόθεση συντεχνιακών διεκδικήσεων και η διεκδίκηση της Παιδείας των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, καθώς και των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών (αδιόριστων και διορισμένων) πρέπει να είναι ο βασικός στόχος ενός παλλαϊκού Μετώπου, που ταυτόχρονα θα παλεύει για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία. Οσοι δεν μπορούν ή δε θέλουν να το καταλάβουν και επιδιώκουν να διασπάσουν την ενότητα του κινήματος, προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στην κυβέρνηση και θα αναγκαστούν να χρεωθούν το τίμημα των ευθυνών τους.
Χρήστος ΜΠΑΘΑΣ
Mέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ενωσης Αδιορίστων Εκπαιδευτικών
Feeds
«Τίποτα δεν έχει ουσιαστικά αλλάξει» 
