Του Γιάννη Δερμεντζόγλου, από τον «Ελεύθερο Τύπο»

Οπως κατέγραφε προχτές ένας τίτλος «Φάνη σε ρόλο Ρέππα» είναι το έργο που παίζεται. Κι όσο νικητές είναι αυτοί που από την 1η Γενάρη θα δουν τη σύνταξή τους να μειώνεται, άλλο τόσο θα νιώσουν νικητές κι αυτοί που θα δουν το 10% από το αποθεματικό των Ταμείων τους να πηγαίνει «ήπια» υπέρ των ιδιωτικών εταιρειών που δρουν στο χώρο της Υγείας και ξετινάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Εχει δίκιο ο υπουργός που τον πείραξε η λέξη ακρίβεια. Καταθλιπτική λέξη. Υπονοεί ότι κάποιος αρπάζει και κάποιος χάνει. Ενώ με τον όρο «άνοιγμα ψαλίδας» που ζητάει, κάλλιστα ο νους μπορεί να ταξιδέψει σε αφηρημένους τόπους.

Το πρόβλημα και γι' αυτόν και για τους ομογάλακτούς του, εδώ, στην ΕΕ, στη Ρωσία, στην Ιαπωνία και όπου αλλού, είναι ότι υπήρξε η Σοβιετική Ενωση!

Και παρά την ανατροπή, έχουν έκτοτε οι λαοί ένα μόνιμο μέτρο σύγκρισης. Οχι για το επίπεδο των τιμών, αλλά για μια κοινωνία που στο σχέδιό της ήταν η ίδια η κατάργηση του χρήματος ως συνακόλουθο του εμπορίου. Που σημαίνει πως οι λαοί δε χρειάζεται να ανακαλύψουν από την αρχή την Αμερική. Αρκεί το επόμενο βήμα να είναι καλύτερα σχεδιασμένο.

Δυο κόσμοι: Αυτός της καθηγήτριας που ζητάει οι λέξεις να γίνουνε μαχαίρι κι αυτός του νομάρχη που ασπάζεται την αντίληψη πως κάτι ξέφυγε στα Ζωνιανά και ενοχοποιεί όσους δεν είδαν στις σταγόνες της βροχής το ποτάμι που θα γινόταν κατεβασιά. Η αντίληψή του είναι η ίδια με αυτήν του Τζουλιάνι της μηδενικής ανοχής, που έκλεινε στη φυλακή παιδιά που παίζανε με μια σφεντόνα λέγοντας πως έτσι ακριβώς γίνεται κάποιος τρομοκράτης. Η δασκάλα μας λέει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, ειδικά εμείς των μίντια κι επιτέλους να κάνουμε το αυτονόητο. Να δώσουμε στις λέξεις την αξία που έχουν. Που σημαίνει πως όπως ο λόγος είναι έκφραση της επαναστατικοποίησης του ζώου που έγινε άνθρωπος, έτσι ο λόγος πρέπει να υπηρετεί πάντα την επανάσταση. Ο λόγος δεν υπάρχει για να συντηρεί, για να καταγγείλει δήθεν το ζώο, καθηλώνοντας τον εαυτό του στο επίπεδο της άναρθρης κραυγής, άρα του ζώου.

Και στο τέλος τέλος καλύτερα τα καφενεία από τα οργανωμένα μπορντέλα που έστησε η αστική τάξη για να ξεχαρμανιάζει. Στα πρώτα κυριαρχεί ο λόγος και με το λάθος του, στα δεύτερα το εμπόριο με κυρίαρχο τον ισχυρό του χρήματος που δεν μπορεί να είναι άλλο από εκμεταλλευτής.

Ασχετο: Εξαγωγή τεχνογνωσίας το χτίσιμο στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Εδώ όταν συμβαίνει στα πανεπιστήμια ονομάζουν παράνομους τους φοιτητές, εκεί θεωρείται πρωτοποριακός ακτιβισμός. Επειδή είναι ακίνδυνος.