ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ: «Είπαμε ότι η εξουσία είναι το ύψιστο αφροδισιακό ποτό αλλά δυστυχώς κάποιοι το παραξήλωσαν, κάνοντας υπερβολική κατανάλωση (...) πέραν αυτού υπάρχει όμως και ένα ζήτημα αισθητικής: Δεν μπορεί να εκπροσωπείται ο Πολιτισμός έτσι (...) η υπόθεση Ζαχόπουλου αποπνέει ένα άρωμα τουλάχιστον ιλαρότητας για το πολιτικό μας σύστημα, το οποίο ήδη υποφέρει από κρίση νομιμότητας» (ο Μ. Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ: «Το τέλος (αυτού) του δικομματισμού (...) Η Νέα Δημοκρατία χάνει και το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίζει (...) από τη δεκαετία του 1990 τα δύο κόμματα συγκλίνουν στις βασικές πολιτικές επιλογές (...) το μεγάλο κράτος, που υπήρξε τροφοδότης του δικομματισμού, τελειώνει (...) το πολιτικό σύστημα μπήκε στην εποχή των μεγάλων αναταράξεων. Ο κρατικοδίαιτος δικομματισμός τελειώνει. Πρέπει να προετοιμαστούμε για μια περίοδο αστάθειας μέχρι να ξαναμοιραστεί η πολιτική τράπουλα. Τότε πιθανότατα να εμφανιστεί ένας νέου τύπου δικομματισμός, ο οποίος όμως δε θα βασίζεται στη διαχείριση ή στην ελπίδα διαχείρισης του μεγάλου κράτους, αλλά σε συμβατές μεταξύ των στελεχών απόψεις για το μέλλον του τόπου» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ: «Ο δικομματισμός διέρχεται τη χειρότερη κρίση του, με πιθανότητα μεγάλη να εξελιχθεί σε δομικό φαινόμενο του πολιτικού συστήματος (...) η επιλογή του Αλέκου Αλαβάνου να παραδώσει τη σκυτάλη της ηγεσίας του κόμματος (...) συνιστά σε κάθε περίπτωση κίνηση στρατηγικής σημασίας (...) η "περίπτωση" Αλέξη Τσίπρα έχει αναμφισβήτητα μεγάλο ενδιαφέρον (...) αν τα προγνωστικά επιβεβαιωθούν, το πιθανότερο είναι ο 33χρονος πολιτικός να κάνει "την έκπληξη" (...) για να προκύψει κάτι τέτοιο ελπιδοφόρο, ο ΣΥΝ πρέπει (...) να εμφανιστεί ως πρόθυμος αλλά και έτοιμος να αναλάβει ενδεχομένως και (συγ)κυβερνητικές ευθύνες σε ενδεχόμενα άλλα σχήματα που θα προκύψουν, όσο ο δικομματισμός φθίνει και απαξιώνεται» (ο Θ. Οικονομόπουλος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).