Χρειάστηκε να πέσει από τον τέταρτο όροφο του σπιτιού του ένα «γρανάζι» του μηχανισμού του πολιτικού συστήματος, ο πρώην γγ του υπουργείου Πολιτισμού, για να «ανακαλύψουν» μερικοί ...την «Αμερική», δηλαδή τον τρόπο που ο δικομματισμός διαχειρίζεται την πολιτιστική κληρονομιά του λαού.

Το πραγματικό πολιτικό σκάνδαλο είναι ότι όλα τα «σφυριά» στο ΥΠΠΟ χτυπούσαν και χτυπούν για το στρατηγικό στόχο της ΕΕ, που δεν είναι άλλος από την πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού. Οσο θεσμικά «δυνατός» και να είναι ένας γγ, αυτός που υπογράφει τις γνωμοδοτήσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), δηλαδή αυτός που παίρνει την τελική πολιτική ευθύνη, είναι ο εκάστοτε υπουργός Πολιτισμού. Ο Χρ. Ζαχόπουλος, ως γγ του ΥΠΠΟ, ήταν ο πλέον χαρακτηριστικός εκφραστής αυτής της πολιτικής. Διά της «διπλής ψήφου» που εξ οφίτσιο, ως πρόεδρος του ΚΑΣ, είχε, «έλυνε» προς το αντιδραστικότερο όσες υποθέσεις ισοψηφούσαν στο Συμβούλιο. Οσο και να είναι πολιτικά διάτρητη μια τέτοια διαδικασία, αυτό δεν εμπόδιζε τους υπουργούς να υπογράφουν αυτές τις αποφάσεις. Ακόμη όμως και όταν τα πράγματα ήταν εξόφθαλμα «διάτρητα» και πάλι, ο γγ, προσπαθούσε να τα «ξεπεράσει». Παραθέτουμε ελάχιστα παραδείγματα.

Σεπτέμβρης 2007: Το ΚΑΣ συζητά την παραχώρηση στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας «WIND» του συστήματος αρχαιολογικής ξενάγησης μέσω κινητών τηλεφώνων στην αρχαιολογική «καρδιά» της Αθήνας. Μέλος του ΚΑΣ καταθέτει ένσταση νομικής φύσης, αφού δεν προηγήθηκε διαγωνισμός. Ο Χρ. Ζαχόπουλος απαντά πως δεν αφορά το ΚΑΣ, αλλά τους εν δυνάμει συμβαλλόμενους, δηλαδή την εταιρεία και το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ), λες και το τελευταίο ...«δεν είναι» ΥΠΠΟ. Επιπλέον, στο Συμβούλιο ειπώθηκε ότι στις συζητήσεις συμμετείχαν το ΤΑΠ, οι αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων (Α΄ και Γ΄ ΕΠΚΑ) και το «γραφείο υπουργού».

Οκτώβρης 2005: Το ΚΑΣ συζητά για το ναό της Αγροτέρας στο Μετς, που απασχολεί την Αρχαιολογική Υπηρεσία εδώ και 40 χρόνια. Παρά τις επανειλημμένες γνωμοδοτήσεις και υπουργικές αποφάσεις από το 1960 για απαλλοτρίωση, ανασκαφή και ανάδειξη του μνημείου και του περιβάλλοντος χώρου, το κράτος δεν εφάρμοσε τίποτα. Αποτέλεσμα, οι ιδιοκτήτες του χώρου (Λιβανός κ.ά.) να εντείνουν τις πιέσεις για τσιμεντοποίηση του χώρου, το κόστος της απαλλοτρίωσης να αυξηθεί εντυπωσιακά και ο χώρος να έχει μετατραπεί σε ερειπιώνα. Για πρώτη φορά τέθηκε το θέμα στο ΚΑΣ ως «έγκριση ή μη καθαίρεσης υφισταμένων κτισμάτων για τη διενέργεια ανασκαφικής έρευνας» διαγράφοντας ουσιαστικά τις προηγούμενες αποφάσεις για αναγκαστική απαλλοτρίωση, με τον Χρ. Ζαχόπουλο να λέει χαρακτηριστικά: «Δεν μπορούν να υπάρξουν όροι και προϋποθέσεις»! Ολο το ΚΑΣ (πλην ενός) γνωμοδότησε υπέρ αυτής της επικίνδυνης πρότασης.

Μάρτης 2006: Το ΚΑΣ γνωμοδότησε υπέρ του να δοθεί άδεια εκμετάλλευσης για ακόμη τρία χρόνια στα δύο λατομεία στην περιοχή Μερέντα του Μαρκόπουλου Αττικής που λειτουργούν παρανόμως, με τον Χρ. Ζαχόπουλο να χαρακτηρίζει τη μελέτη «αποκατάστασης» που κατέθεσαν οι ιδιοκτήτες «βήμα για τη συνολικότερη ανάπλαση της περιοχής»!

Μάρτης 2006: Ο γγ, κάνοντας χρήση της «διπλής» ψήφου του, «πέρασε» την έγκριση του αιτήματος για την αλλαγή χρήσης των ορόφων του κτιρίου επί της Απ. Παύλου 27 στο Θησείο και τη μετατροπή του σε επιχείρηση με τραπεζοκαθίσματα στον πεζόδρομο, λέγοντας ότι «συμμερίζεται» τις αρνητικές απόψεις, αλλά ...ψηφίζει υπέρ επειδή έχουν δοθεί ανάλογες άδειες σε άλλους!

Μάης 2005: Το ΚΑΣ γνωμοδοτεί οριακά υπέρ της συνέχισης της επικίνδυνης λειτουργίας πλωτής εγκατάστασης επεξεργασίας υγρών αποβλήτων (SLOPS) στην Κυνόσουρα Σαλαμίνας, εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού θαλάσσιου χώρου και μόλις 140 μέτρα από την ακτή, που επίσης είναι αρχαιολογική, προστατευμένη Ζώνη Α΄, με τον γγ να κάνει λόγο για «συμβολή στη βελτίωση του περιβάλλοντος»!

Γενάρης 2005: Ο γγ χρησιμοποιεί και πάλι τη διπλή ψήφο για να «περάσει» το αίτημα της BMW να χρησιμοποιήσει τον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου ως διαφημιστικό «φόντο».

Αύγουστος 2005: Με αφορμή θέμα παραχώρησης άδειας σε ιδιώτες να παράγουν και να διαθέτουν αρχαία αντίγραφα (σ.σ. «φάμπρικα» που εξέλιξε το ΠΑΣΟΚ), ο γγ «ξιφούλκησε» υπέρ των ιδιωτών θεωρώντας ότι το μόνο θέμα που υπάρχει είναι τα «εχέγγυα» του ιδιώτη και η ποιότητα των αντιγράφων του, ενώ σε έναν «μονόλογο» - «μανιφέστο» οικονομικής φιλελευθεροποίησης του πολιτισμού, ο Χρ. Ζαχόπουλος «αναρωτήθηκε»: «Ο Ζολώτας πώς καθιερώθηκε διεθνώς; Αντιγράφοντας, παραλλάσσοντας αρχαία κοσμήματα (...) Τα σημεία πώλησής μας δεν είναι τα καλύτερα. Γιατί να φοβόμαστε λοιπόν; Εχουμε μείνει πολύ πίσω». Εκανε λόγο μάλιστα για «αναστολές» και «αγκυλώσεις» μπροστά στην ιδιωτικοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς!