Οι ευθύνες των κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, που διαχρονικά αδιαφορούν για τις τεράστιες συνέπειες που έχουν στο λαό μας φυσικά φαινόμενα, όπως οι πλημμύρες, οι σεισμοί και οι δασικές πυρκαγιές, καταγράφονται σε Επερώτηση που κατέθεσε σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος, η οποία απευθύνεται στους υπουργούς Εσωτερικών, ΠΕΧΩΔΕ και Αγροτικής Ανάπτυξης. Οπως επισημαίνεται στην Επερώτηση, οι θάνατοι, οι καταστροφές, δεν είναι το μοιραίο αποτέλεσμα ενός, έστω και ισχυρού, φυσικού φαινομένου, αλλά το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους. Παράλληλα, οι βουλευτές του ΚΚΕ τονίζουν ότι η θωράκιση της χώρας είναι ένα τεράστιο έργο υποδομής, ζητώντας από την κυβέρνηση να το αντιμετωπίσει ως τέτοιο, αξιολογώντας τα στοιχεία που παραθέτουν. Ολόκληρο το περιεχόμενο της Επερώτησης είναι το εξής:

«Το τελευταίο διάστημα γίναμε μάρτυρες φυσικών φαινομένων που με μακάβριο τρόπο, όπως οι τεράστιες πυρκαγιές, οι πλημμύρες, αλλά και με ένταση, όπως ο σεισμός στο Λεωνίδιο, αναδεικνύουν αλλά και δίνουν απάντηση στο ζήτημα ποιος είναι με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, αδιαφορώντας για τις συνέπειες σε βάρος της ζωής του λαού.

Ανθρώπινες ζωές χάνονται, περιουσίες εξαφανίζονται, εγκαταστάσεις, δίκτυα και έργα υποδομής παθαίνουν ανεπανόρθωτες ζημιές.

Κοινός παρονομαστής παραμένει μια κραυγαλέα αντίφαση: Ενώ η επιστήμη και η τεχνική μπορούν να δώσουν σήμερα ικανοποιητικές έως και πλήρεις, κατά περίπτωση, λύσεις στα προβλήματα αυτά, η πολιτική βούληση της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκφραστών είναι αρνητική σε μια τέτοια προοπτική, με στόχο την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών και τη μεγιστοποίηση των κερδών.

Τα προβλήματα αυτά είναι συνυφασμένα και με άλλες πολιτικές και κυρίως με την ιδιοκτησία και τις χρήσεις γης, με τις επιλεξιμότητες και προτεραιότητες των λεγόμενων Μεγάλων Εργων, με τους τρόπους κατασκευής και διαχείρισης των έργων που ικανοποιούν τα κέρδη του κεφαλαίου (συμβάσεις, παραχωρήσεις, Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα, κλπ.). Συνολικά με τις ταξικές επιλογές ανάπτυξης της χώρας.

Αναδεικνύεται έτσι για άλλη μια φορά ότι η λύση "μικρών" και μεγάλων προβλημάτων του τόπου δεν είναι θέμα τεχνικό: Είναι βαθιά πολιτικό.

Οι θάνατοι, οι καταστροφές, δεν είναι το μοιραίο αποτέλεσμα ενός, έστω και ισχυρού, φυσικού φαινομένου. Είναι το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους.

Οι προβαλλόμενες κάθε φορά δεσμεύσεις, π.χ., για αντιπλημμυρικά έργα, έχουν χάσει κάθε έννοια αφού τα όποια έργα προστασίας είναι μηδαμινά σε σχέση με τα απαιτούμενα, είναι αποσπασματικά, δεν εντάσσονται σε ένα ενιαίο δεσμευτικό πρόγραμμα, κατασκευάζονται με προδιαγραφές που ικανοποιούν τα κέρδη του κεφαλαίου, χωρίς έγκυρα, επικαιροποιημένα στοιχεία και επιστημονικές μεθόδους.

Προωθείται συνειδητά η επέκταση των πόλεων προς όφελος των κερδοσκόπων. Επιτρέπεται και νομιμοποιείται η καταπάτηση και κάλυψη των ρεμάτων, η αυθαίρετη δόμηση. Προωθούνται η δασοκτόνα νομοθεσία, η τσιμεντοποίηση των ελεύθερων χώρων, η παράδοσή τους στο κεφάλαιο.

Βασικά έργα ομβρίων δεν έχουν ολοκληρωθεί. Σημαντικά έργα δεν εντάσσονται σε ένα συνολικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικής προστασίας. Είναι πολιτικό ζήτημα η αντιμετώπιση της λειψυδρίας, της καθαρότητας του πόσιμου και γενικότερα της χρήσης νερού. Η μη επίλυσή του οφείλεται στην πολιτική εμπορευματοποίησης των υδάτινων πόρων, με κίνητρο το καπιταλιστικό κέρδος και όχι την κοινωνική ευημερία.

Τραγική είναι η αντίφαση και στην αντιμετώπιση των σεισμών.

Απουσιάζει ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός που θα προωθεί ισόρροπα αφ' ενός δομικού χαρακτήρα μακροπρόθεσμα μέτρα πρόληψης και αφ' ετέρου μέτρα άμεσης αντιμετώπισης των συνεπειών.

Καρκινοβατεί η ανάπτυξη της έρευνας ποσοτικά και ποιοτικά, με διάθεση επαρκούς χρηματοδότησης, ανθρώπινου δυναμικού, εξοπλισμού και συντονισμού.

Συρρικνώνονται συνεχώς οι όποιοι ελεύθεροι χώροι, οι προσβάσεις, οι οδοί διαφυγής. Επικίνδυνες χρήσεις συνυπάρχουν αλλά και βρίσκονται μέσα σε κατοικημένες περιοχές.

Ουσιαστικά υπάρχει ανυπαρξία σύγχρονων προδιαγραφών στη μελέτη, στην κατασκευή, στη συντήρηση των έργων, στην ποιότητα των υλικών. Η αντιμετώπιση των συνεπειών είναι τραγική. Τα μέτρα που λαμβάνονται είναι αποσπασματικά, μίζερα, επικίνδυνα. Ψίχουλα οι αποζημιώσεις, ελάχιστα ποσά για επισκευές και ανακατασκευές, διαδικασίες χρονοβόρες, λειψό προσωπικό.

Κανένας προγραμματισμός. Αγνωστης ποιότητας επισκευές.

Αντί για τη θωράκιση των πληγμένων κτιρίων καθορίστηκε η όποια επισκευή τους να τα επαναφέρει στην κατάσταση που βρίσκονταν όταν έπαθαν τις ζημιές. Αγνωστο ποια κτίρια πληγήκανε, πώς επισκευάστηκαν και από ποιον. Απουσία μητρώου έργων.

Χιλιάδες χώροι μαζικής συνάθροισης δεν έχουν ελεγχθεί. Μελέτες Πανεπιστημίων παρουσιάζουν την επικίνδυνη κατάσταση των σχολείων, για τα οποία ισχυρίζονται οι "επίσημοι" ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τον έλεγχό τους. Ακόμη χειρότερα τα πράγματα για τα φροντιστήρια, τους χώρους που διασκεδάζει η νεολαία. Χιλιάδες χώροι εργασίας στεγάζονται σε εγκαταστάσεις αυθαίρετες, ακατάλληλες, καταπονημένες, με έλλειψη ακόμη και διόδων διαφυγής. Υπάρχει έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών. Η ενημέρωση του λαού είναι λειψή, αποσπασματική, ανοργάνωτη.

Συνεχίζεται η εγκληματική δασική πολιτική.

Χιλιάδες στρέμματα εξαιρούνται από την αναδάσωση. Ελάχιστο είναι το ποσοστό αναδάσωσης. Η παράνομη δόμηση ενθαρρύνεται.

Η δημόσια περιουσία βρίσκεται στο έλεος των καταπατητών. Τεράστιες εκτάσεις διεκδικούνται από συνεταιρισμούς, Εκκλησία, κλπ. Το Δασολόγιο δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί. Προωθείται μια ακόμη χειρότερη εκδοχή του άρθρου 24 του Συντάγματος. Προωθείται η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης δασών, δασικών εκτάσεων και προστατευόμενων περιοχών.

Δεν έχουν γίνει οι απαιτούμενοι δασικοί δρόμοι, η διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών, η τοποθέτηση πυροσβεστικών κρουνών, αλλά και έργα υποδομής, όπως υδατοδεξαμενές, κλπ.

Χιλιάδες παράνομες χωματερές παραμένουν σε χρήση.

Η φύλαξη και επιτήρηση ευαίσθητων περιοχών αλλά και των καμένων περιοχών είναι μηδαμινή.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει: Να καταργηθεί όλη η δασοκτόνα νομοθεσία, να αλλάξει ριζικά το θεσμικό πλαίσιο. Να κατοχυρωθούν ως δημόσια περιουσία όλες οι δασικές εκτάσεις, συμπεριλαμβανομένων όσων ανήκουν σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, διάφορες εταιρείες και στην Εκκλησία. Να προχωρήσει γρήγορα το Δασολόγιο και το Κτηματολόγιο δασών, να συγκροτηθεί ενιαίος δημόσιος φορέας διαχείρισης της προστασίας των δασών με αναβάθμιση της Δασικής Υπηρεσίας και ενίσχυση της Πυροσβεστικής. Να υπάρξει επαρκής εκπαίδευση των εμπλεκόμενων φορέων, τακτική εκπαίδευση και ενημέρωση των κατοίκων.

Να υπάρξει η αναγκαία χρηματοδότηση για έργα, υλικοτεχνικές υποδομές και προσωπικό, που θα επαρκούν για πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών.

Με την εφαρμοζόμενη πολιτική τα προβλήματα στην αντιμετώπιση των συνεπειών είναι τεράστια. Ολα στηρίζονται στο φιλότιμο και στον αλτρουισμό του δυναμικού που εμπλέκεται. Απαιτείται να ενισχυθεί, ηθικά, υλικά, επιστημονικά, με επαρκές, ποσοτικά και ποιοτικά, προσωπικό, κατάλληλα εκπαιδευμένο, με υλικοτεχνική υποδομή, με μόνιμη σταθερή σχέση εργασίας.

Η αρνητική πείρα από τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα όλου του μηχανισμού της Πολιτικής Προστασίας βάζει "επί τάπητος" την επανεξέταση του θεσμικού πλαισίου, των επιχειρησιακών σχεδίων, της ετοιμότητας και του συντονισμού, της εκπαίδευσης και της σύνδεσης με τους κατοίκους των περιοχών και της σωστής αξιοποίησής τους.

Η θωράκιση της χώρας είναι ένα τεράστιο έργο υποδομής. Απαιτεί απασχόληση χιλιάδων επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων και χιλιάδων ειδικευμένων εργατοτεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων.

Η αποκατάσταση των συνεπειών απαιτεί άλλη πολιτική. Οι μίζερες αποζημιώσεις και τα "ψίχουλα" για μέτρα στήριξης των πληγέντων δεν αποκαθιστούν το επίπεδο ζωής και εργασίας που είχαν πριν την καταστροφή, δεν εξασφαλίζουν τη συνέχιση της παραγωγικής δραστηριότητάς τους, ρίχνουν χιλιάδες οικογένειες στη φτώχεια έως την εξαθλίωση.

Είναι ψεύτικο και αποπροσανατολιστικό το επιχείρημα της έλλειψης χρημάτων.

Ζωτικής σημασίας έργα υποδομής όχι μόνο έχουν προτεραιότητα, αλλά και απαιτούν μια άλλη πολιτική.

Ομως, και στα σημερινά πλαίσια ένα κομμάτι από το κόστος των αποκαταστάσεων αν είχε διατεθεί έγκαιρα και οργανωμένα, θα είχαν δραστικά περιοριστεί οι καταστροφές.

Για όλα αυτά οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης, καθώς και των προηγούμενων, είναι δεδομένες. Οσα "μεγάλα" λέγονται για λόγους επικοινωνιακούς κατά τις κρίσιμες στιγμές όχι μόνο δε γίνονται ποτέ πράξη, αλλά η κατάσταση όλο και χειροτερεύει.

Επερωτώνται οι κύριοι υπουργοί:

Πώς αξιολογούν και πώς θα αντιμετωπίσουν τα παραπάνω ζητήματα;

Οι βουλευτές:

Αλέκα Παπαρήγα

Σπύρος Χαλβατζής

Αχιλλέας Κανταρτζής

Λιάνα Κανέλλη

Γιώργος Μαρίνος

Γιώργος Μαυρίκος

Γιάννης Πρωτούλης

Εύα Μελά

Λίλα Καφαντάρη

Κώστας Καζάκος

Σταύρος Σκοπελίτης

Τάκης Τσιόγκας

Νίκος Γκατζής

Βέρα Νικολαΐδου

Ελπίδα Παντελάκη

Γιάννης Ζιώγας

Σοφία Καλαντίδου

Νίκος Καραθανασόπουλος

Δήμος Κουμπούρης

Κώστας Αλυσανδράκης

Μπάμπης Χαραλάμπους

Νίκος Μωραΐτης».