Η ταινία του Ντανιέλε Λουκέτι πατάει γερά πάνω στα θεμέλια του παλιού καλού ιταλικού κινηματογράφου. Στις θαυμάσιες πικρές κωμωδίες του νεορεαλισμού. Αλλά και στις ταινίες του κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού! Πόσες τέτοιες ταινίες, δε μας χάρισε ο παλιός ιταλικός κινηματογράφος! Πόσες φορές δε γελάσαμε και την ίδια στιγμή ένας κόμπος μας έπνιγε το λαιμό!

Μια τυπική ιταλική οικογένεια της δεκαετίας 1960 - 1970! Ο πατέρας με μισό μεροκάματο. Η μάνα με δυο δουλειές και μια τρίτη, τη φροντίδα του σπιτιού! Τα δυο αγόρια της οικογένειας παίρνουν δυο διαφορετικούς πολιτικούς δρόμους. Ο ένας αριστεριστής, μαοϊκός για την ακρίβεια, και ο άλλος φασίστας! Η αδερφή τους ασχολείται με το τσέλο!

Οσο η ταινία περιγράφει την οικογένεια και τις αιτίες που οδηγούν τα δυο αγόρια στις πολιτικές τους επιλογές, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις ταινίες που αναφέραμε στην αρχή της κριτικής μας. Ολα είναι όπως ...παλιά! Ακριβή, όμορφα, κατατοπιστικά, τρυφερά, ανθρώπινα. Κινηματογραφικά αποτελέσματα της μεγάλης ιταλικής κινηματογραφικής σχολής. Τους ήρωες της ταινίας θέλεις να τους πιεις στο ποτήρι και την ίδια στιγμή να τους αρχίσεις στο ξύλο! Είναι έτοιμοι για το καλό και για το κακό. Παρορμητικοί και συναισθηματικοί! Καχύποπτοι και ευκολόπιστοι. Πάνω απ' όλα, όμως, διψάνε για αγάπη. Θέλουν και προσπαθούν να ευτυχίσουν! Θέλουν να νικήσουν τα προβλήματα που τους κρατάνε δεμένους στη γη. Θέλουν να πετάξουν!

Η ταινία αρχίζει να μπάζει από το μισό και κάτω. Οταν περνάει στο καθαρό πολιτικό τμήμα της. Εκεί γενικεύει και αυθαιρετεί! Παρασιωπά το πραγματικό κομμουνιστικό κίνημα, την πραγματική αντιπαράθεση με το φασισμό και στη θέση του τοποθετεί τον αριστερισμό, ο οποίος, σε καμία περίπτωση, δεν εκπροσωπεί την άλλη όψη της ζωής. Στην καλύτερη περίπτωση άντε να είναι μια ...αίρεση! Αφήνοντας, όμως, στη σιωπή το καθαρό κομμουνιστικό κίνημα της Ιταλίας και δείχνοντας τον αριστεριστή να κρατάει για πάρτη του τα χρήματα μιας πολιτικής ληστείας, για παράδειγμα, φορτώνει στις πλάτες του κομμουνισμού γενικά, όλες τις «επιπολαιότητες» και τις «ακρότητες» του αριστεριστή - πρωταγωνιστή. Λίγοι, πολύ λίγοι από τους θεατές, οι πολύ μυημένοι και οι ...γεροντότεροι, θα μπορέσουν να κάνουν το διαχωρισμό. Η (απληροφόρητη) νέα γενιά θα σταθεί μηχανιστικά στο αριστερός - φασίστας! Και αυτό είναι άδικο για την Ιστορία!

Ομως, παρ' όλα αυτά ή μάλλον με την επισήμανση των παραπάνω, η ταινία έχει πολλές αρετές και αρκετή γοητεία! Φέρνει στο νου μεγάλες ιδεολογικές συγκρούσεις στα πανεπιστήμια και στους δρόμους! Αποκαλύπτει μηχανισμούς και μεθόδους! Βάζει, σε τελευταία ανάλυση, την πολιτική σε συζήτηση!

Παίζουν: Ελιο Τζερμάνο, Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Ντιάν Φλερί, Αντζελα Φινοτιάριο, Μάσιμο Ποπολίζιο, κ.ά.