Χωρίς καμιά έκπληξη, λοιπόν, έμαθα ότι ο δήμαρχος της Πτολεμαΐδας, Σταύρος Φραγκουλίδης, δέχτηκε στο Δημαρχείο της πόλης με «γέλια και χαρές» τους ΝΑΤΟικούς φονιάδες, για να τους δηλώσει την «αγάπη» του στο έργο τους. Η έκπληξή μου είναι στο πώς κατάφερε να σηκώσει το ανάστημά του, για να τους δηλώσει τη δυσαρέσκειά του για το ότι δεν ψωνίζουν τρόφιμα από την τοπική αγορά.

Ο κύριος δήμαρχος έχει τις λύσεις φαίνεται για την οικονομική κρίση που περνά η πόλη τα τελευταία χρόνια και κάνει τα πάντα για το καλό των κατοίκων της. Βέβαια, οι λύσεις του άρχοντα της Πτολεμαΐδας δεν μπορούν να διαφέρουν από τις λύσεις του κόμματος στο οποίο ανήκει, το ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα λοιπόν αυτό, αφού κάνει τα πάντα για τη συρρίκνωση της βιομηχανίας της περιοχής. Αφού έχει μετατρέψει τη ΔΕΗ σε κουφάρι από το οποίο τρώνε οι διάφοροι γύπες-μεγαλοεργολάβοι. Αφού η νεολαία της πόλης «πνίγεται» από την ανεργία και την «απασχολησιμότητα», που προσφέρουν οι προαναφερθέντες γύπες, αλλά και από την υποκουλτούρα του πολιτισμού των σκυλάδικων και των ελληνάδικων. Αφού ο λαός της πόλης έχει δεθεί για τα καλά στο άρμα του ρουσφετιού για να αποκοιμηθεί μπροστά στην κόλαση που του κατασκευάζουν. Ερχεται λοιπόν το κόμμα, που ευθύνεται γι' αυτό το έγκλημα, να προβάλει σαν ελπίδα απέναντι στη συρρίκνωση της βιομηχανίας τη... ΝΑΤΟποίηση.

Οι τοπικοί υπάλληλοί του όμως φαίνεται πως το έχουν μάθει καλά το... όραμα. Τα πάντα ξεπουλιούνται. Ακόμη και τα αισθήματα ενός λαού που σήκωσε το ανάστημά του στις μέρες του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας. Ενας λαός που είχε αναγκάσει ακόμη και τον κ. Φραγκουλίδη, να συμμετάσχει σε αντιΝΑΤΟικές διαδηλώσεις. Το πόσο αντιΝΑΤΟικός όμως είναι ο κύριος αυτός, ήταν γνωστό και φάνηκε και από τις τελευταίες του πράξεις.

Στην πόλη αυτή όμως ζουν και κάποιοι που δε μασάνε από τα κουτόχορτα των τοπικών και κρατικών αρχόντων. Είναι οι κομμουνιστές, που ανεβάζουν την κόκκινη σημαία της νίκης της εργατικής τάξης, απέναντι στη λευκή σημαία της δουλοπρέπειας των αστών. Είναι οι κομμουνιστές, που χειροκροτήθηκαν και έδειξαν το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα στις μέρες του πολέμου. Που βγαίνουν στους δρόμους για να κάνουν ξεφτίλα τους ΝΑΤΟικούς, στέλνοντάς τους να κάνουν... απόβαση στα λιγνιτωρυχεία. Που δεν κλείνονται σε αίθουσες περικυκλωμένες από τα ΜΑΤ για να προστατευτούν από τον εχθρό... λαό.