«Το αν μπορεί να μετρηθεί η ευτυχία είναι συζητήσιμο, ωστόσο το Βανουάτου αναδείχτηκε το 2006 το πιο ευτυχισμένο μέρος της Γης (...) βάσει ενός δείκτη που συνδυάζει την ικανοποίηση από τη ζωή, το προσδόκιμο ζωής και το οικολογικό αποτύπωμα, δηλαδή την έκταση της γης που απαιτείται για να συντηρήσει τον πληθυσμό και να απορροφήσει την ενέργεια που αυτός καταναλώνει (...) Το μυστικό είναι η απουσία του καταναλωτισμού, το ότι οι κάτοικοι του Βανουάτου ζουν ευτυχισμένοι ακόμη και χωρίς να έχουν χρήματα. Στη χώρα αυτή μπορείς να καλλιεργήσεις ό,τι σου χρειάζεται για να φας και, όσο φτωχός κι αν είσαι, έχεις πάντα φαγητό».

«Στο Μετόμα, οι Τζων ζουν σε αχυροκαλύβες, χωρίς ηλεκτρικό, τρεχούμενο νερό, ραδιόφωνο ή τηλεόραση. Το μοναδικό μέσο μεταφοράς τους είναι μια βάρκα με κουπιά, πράγμα που σημαίνει πως οι μετακινήσεις τους περιορίζονται μέχρι το γειτονικό νησί. Εχουν λίγα χρήματα και εξίσου λίγες ευκαιρίες να τα ξοδέψουν. Το φαγητό τους το προσφέρει το νησί: καρύδες, γλυκοπατάτες, μανιόκα, μια θάλασσα γεμάτη ψάρια, πουλιά. Οταν έχουν χρήματα - πουλώντας ίσως μια από τις λίγες αγελάδες τους - αγοράζουν σαπούνι σε σκόνη και κηροζίνη για τις λάμπες τους. Αν όχι, τα βγάζουν πέρα με τις λύσεις που προσφέρει το νησί - ξύλα που, όταν τα τρίψεις, βγάζουν σαπούνι και λάδι καρύδας αντί για κηροζίνη. Είναι ύστερα τα αντικείμενα που ξεβράζει η θάλασσα: σημαδούρες κόβονται στη μέση και μετατρέπονται σε μπολ και παλιά δίχτυα ανακυκλώνονται σε αιώρες» (η καταγραφή από τον Γ. Αγγελόπουλο στα ΝΕΑ).