Η εργατική τάξη, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, βέβαια, δε ζήτησαν ποτέ την άδεια της μεγαλοεργοδοσίας και της αστικής Δικαιοσύνης για να απεργήσουν, ούτε και πτοούνται κάθε που το δίκιο τους κηρύσσεται και διώκεται απ' τον ταξικό αντίπαλο ως άδικο. Ωστόσο, η προσπάθεια της κυβέρνησης να δοθεί ένα ακόμα πλήγμα στο δικαίωμα στην απεργία συναντά, και δικαίως, έντονες αντιδράσεις που πρέπει να δυναμώσουν. Αναφερόμαστε στην τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης η οποία επισπεύδει την εκδίκαση εφέσεων σε βάρος κι αυτών των λιγοστών δικαστικών αποφάσεων που χαρακτηρίζουν νόμιμες απεργιακές κινητοποιήσεις. Και μάλιστα, με ελεγχόμενη σύνθεση του δικαστηρίου, που θα διορίζεται και δε θα προκύπτει από κλήρωση, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.

Είναι προφανές ότι και το δικαίωμα στην απεργία, όπως και τόσα άλλα, επιχειρείται να γίνει θυσία στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας» και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτός ο «σμπάρος» όμως στοχεύει σε πολλά «τρυγόνια». Θέλει να φοβίσει την εργατική τάξη. Ευελπιστεί ότι θα αμβλύνει τις αντιδράσεις που γεννά και θα διογκώνει η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική η οποία ευνοεί σκανδαλωδώς την πλουτοκρατία. Ιδιαίτερα τώρα, σε μια περίοδο, που εξαπολύεται νέα σφοδρή επίθεση σε βάρος των λαών, που σαρώνει η λαίλαπα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ομως, ματαιοπονούν.