Από μόνο του το γεγονός ότι την ημέρα που η Σαουδική Αραβία ανακοίνωνε την αύξηση της παραγωγής πετρελαίου, η τιμή του «μαύρου χρυσού», σκαρφάλωνε στα 140 δολάρια το βαρέλι, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η ιλιγγιώδης αύξησή του δεν είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης αλλά αχαλίνωτης υπερκερδοφορίας των μονοπωλίων. Πράγματι, οι «αγορές» είναι πλημμυρισμένες από πετρέλαιο με αποτέλεσμα οι χώρες πετρελαιοπαραγωγοί να υποχρεώνονται σε μείωση της παραγωγής γιατί ξεπερνά την παγκόσμια «ζήτηση». Επίσης, τα επίσημα στοιχεία καταρρίπτουν τον ισχυρισμό περί δήθεν μεγάλης αύξησης της ζήτησης από τις μεγάλες χώρες της Ασίας (Κίνα, Ινδία, κ.ά.), καθώς οι εισαγωγές πετρελαίου σε αυτές τις χώρες παραμένουν στα ίδια επίπεδα εδώ και μερικά χρόνια. Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στα κράτη μέλη του ΟΟΣΑ, όπου η ζήτηση πετρελαίου μειώθηκε το 2007 κατά 390.000 βαρέλια την ημέρα, καταγράφοντας την πιο απότομη πτώση στα τελευταία 20 χρόνια, ενώ η πτώση αυτή συνεχίζεται και φέτος... Είναι ολοφάνερο ότι οι τιμές του πετρελαίου διαμορφώνονται και με άλλα κριτήρια... Για παράδειγμα, ένας «άθλιος φόρος» που έχουν επιβάλει στους λαούς τα μονοπώλια (όχι μόνο οι γνωστές «αδελφές»), προκειμένου να αυξάνουν την κερδοφορία τους, τις νέες «επενδύσεις» στην παραγωγή ενέργειας, κ.ο.κ. Η «σωτηρία» δεν μπορεί να έρθει παρά μόνο όταν οι λαοί ανατρέψουν την κυριαρχία και το σύστημα που υπηρετεί τα μονοπώλια.