Μόνο που η παραπάνω θεωρία πάσχει εν τη γενέσει της. Δύσκολα μπορεί να γίνει πιστευτό ότι οι «Ζήμενς» τα χώνουν με κριτήριο τη φάτσα του ενός ή του άλλου και όχι με κριτήριο τα κομματικά ή τα κυβερνητικά του πόστα.

Οσο για το αν υπάρχει πολιτική και κομματική ευθύνη σε τέτοιες περιπτώσεις, την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Θυμίζουμε ότι ο κ. Καραμανλής είχε αποπέμψει από την κυβέρνηση τον Τσιτουρίδη, χρεώνοντάς του επιλογή «κακών» συνεργατών στην υπόθεση με τα ομόλογα. Αλήθεια, αν κάποιος κυβερνητικός αποδειχτεί μπλεγμένος στα «μαύρα ταμεία» της «Ζήμενς», δε θα έχει καμία ευθύνη εκείνος που τον τοποθέτησε στη θέση του;...

*

Τα αντίστοιχα ισχύουν για το ΠΑΣΟΚ. Μεγαλοπαράγοντες μάλιστα του τελευταίου έχουν κατρακυλήσει σε τέτοιο επίπεδο θράσους, που με αφορμή την υπόθεση Τσουκάτου εμφανίζονται στα κανάλια με ένα ύφος που ούτε λίγο ούτε πολύ απαιτεί να τους ζητήσουμε «συγγνώμη» κι από πάνω!

«Δεν είμαστε όλοι ίδιοι» (!) διακηρύσσουν με ύφος αθώας περιστεράς. Τόσο ωραία παίζουν το ρόλο τους, που αν ήμασταν από άλλη χώρα μπορεί και να πιστεύαμε ότι δε γνώριζαν τον Τσουκάτο ούτε κατ' όψεως, ότι δεν είχαν ακούσει ποτέ τον Σημίτη, κάθε που γινόταν λόγος για εκτεταμένη διαφθορά, να βάζει την κασέτα με το «όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα».

Αντί να επιδείξουν μια ελάχιστη - έστω και υποκριτική - συμπεριφορά σύνεσης και καταλλαγής, κυκλοφορούν με στιλ «θιγμένου» οσιομάρτυρα, βγάζοντας δεκάρικους λόγους «για το αξιακό φορτίο του ΠΑΣΟΚ» κι άλλα τέτοια ηχηρά παρόμοια με τα οποία γελάνε και οι γάτες. Αλήθεια, έχουν τόσο ασθενή μνήμη; Δε γνωρίζουν τίποτα για την περίοδο των Χρηματιστηρίων και των κότερων; Δεν αντιλήφθηκαν τίποτα για την εποχή που «κάποιοι σύντροφοι πλούτιζαν» (κατά την Βάσω Παπανδρέου); Δεν πήρε τίποτα τ' αυτί τους απ' όσα δήλωναν διάφοροι σοσιαλισταράδες (δυο - τρεις είχαν πλάκες τα γαλόνια του αξιωματούχου της Χαριλάου Τρικούπη) πως κατά την περίοδο της αρπαχτής στη Σοφοκλέους εκείνοι ασκούσαν «το δικαίωμά τους στην ατομική ευημερία»!..;

Ομως, έτσι απασχολημένοι καθώς είναι, στην προσπάθεια να διασώσουν το άθλιο πολιτικό τους σύστημα και μαζί τον κομματικό τους μηχανισμό, έτσι περιπλανώμενοι από σοφιστεία σε σοφιστεία αναζητώντας φύλλο συκής με το να αποδίδουν στην «κακότητα των ανθρώπων» τη ρεμούλα που ομολογήθηκε στο κόμμα τους, δε βρήκαν το χρόνο να μας εξηγήσουν κάτι εξαιρετικά απλό: Η «Ζήμενς» μπούκωνε με χρήμα τον Τσουκάτο (ή τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, όπως λέει ο πρώην «στρατηγός») επειδή ο επιστήθιος συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού ήταν «ενδιαφέρον πρόσωπο», ή επειδή ακριβώς ήταν επιστήθιος συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού; Η «Ζήμενς» έδινε λεφτά στον Τσουκάτο επειδή τον συμπαθούσε «προσωπικά» ή επειδή ήταν το πρόσωπο που «έλυνε και έδενε» μια ολόκληρη περίοδο στο μηχανισμό όχι ενός οποιουδήποτε κόμματος, αλλά ενός κυβερνητικού κόμματος;

*

Το αν ο Τσουκάτος τα 'πιανε για λογαριασμό του ή για το ΠΑΣΟΚ (θα το βρει η τυφλή δικαιοσύνη...), το αν παράγοντες της ΝΔ τα έχουν πιάσει για λογαριασμό τους ή για λογαριασμό της Ρηγίλλης (κι αυτό θα το βρει η τυφλή δικαιοσύνη...), είναι το ένα θέμα.

Το άλλο θέμα, το ουσιαστικό, το πολιτικό θέμα, είναι ότι το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που υπηρετούν, είτε ως πρόσωπα, είτε ως κόμματα, δουλεύει με βάση τη μίζα, τη συναλλαγή και τη διαπλοκή. Διαχρονικά, δε, έχει αποδειχτεί ότι όσο κι αν τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται, η μπόχα και η ρεμούλα ζουν και βασιλεύουν. Επομένως η μόνη παστρική δουλειά που εγγυάται την κάθαρση δεν είναι η εναλλαγή ούτε καν η τιμωρία των προσώπων - εξαρτημάτων της αθλιότητας. Είναι η συθέμελη ανατροπή του συστήματος της αθλιότητας που όταν δεν κουκουλώνει τις ακαθαρσίες του κρύβεται πίσω από τους αποδιοπομπαίους τράγους για να μπορεί να αναπαράγεται. Μέχρι τότε, η τακτική της μίζας δε θα πεθάνει ποτέ. Το χρώμα των μιζαδόρων, ίσως...