Σε ερώτηση αν το ΚΚΕ σκέφτεται να αναλάβει κάποια πολιτική πρωτοβουλία σχετική με τα θέματα της επικαιρότητας, π.χ. τις υποθέσεις των ομολόγων της Μονής Βατοπεδίου, των κ.κ. Βουλγαράκη και Παυλίδη κ.ά., η Αλ. Παπαρήγα είπε:

«Επειδή με τσιγκλήσατε με τη Μονή Βατοπεδίου. Δυστυχώς, βεβαίως, σκάνδαλα υπάρχουν. Καταρχήν, τα περισσότερα σκάνδαλα είναι νόμιμα. Η σύμφυση κράτους και μονοπωλίων είναι η ουσία του συστήματος. Είναι νόμιμα. Μέσα από αυτή τη σύνθεση υλοποιείται και μέσα από πρόσωπα. Και τα πρόσωπα βάζουν το χέρι στο μέλι.

Το δεχόμαστε; Οχι δεν το δεχόμαστε. Ούτε τα νόμιμα σκάνδαλα θέλουμε ούτε αυτά που γίνονται κάτω από το τραπέζι, αλλά να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Οι αποκαλύψεις σκανδάλων συμβαίνουν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Το θέμα του Βατοπεδίου, απ' ό,τι ξέρω έχει βγει τουλάχιστον από την τοπική οργάνωση εδώ του κόμματος, προ πολλού. Το αναδείξαμε και δεν έγινε θέμα. Και έγινε θέμα τώρα. Γιατί ήρθε τώρα η ευαισθησία; Το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας και της μοναστηριακής το έχουμε θέσει ανοιχτά πολλές φορές και επειδή πολλές φορές μπορεί να χάνεται σε άλλα, το θέσαμε ειδικά με αφορμή τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα.

Και είπαμε καθαρά, δεν αναγνωρίζουμε, ακόμα και αν υπάρχουν χαρτιά νομιμοποίησης, καμία περιουσία εκκλησιαστική σε δάση, σε παραλίες, σε βουνά, σε δασικές περιοχές.

Διότι σε μία Ελλάδα που έχει καμένα δάση πρέπει να αναγνωριστούν οι δασικές περιοχές, να γίνουν δάση, έστω και μετά από εκατό χρόνια. Αυτά πρέπει να περάσουν στο λαό. Η εκκλησία, οι μοναχοί και τα μοναστήρια δεν μπορούν να εμπορεύονται περιουσίες και, βεβαίως, και κόμματα και υπουργοί να συνδράμουν σε αυτή την περίπτωση. Είτε γιατί βγάζουν μίζα είτε γιατί θέλουν να αποκτήσουν εκλογική πελατεία ή δεν ξέρω τι.

Εδώ είμαστε καθαροί. Με αυτή την έννοια βεβαίως είμαστε ευαίσθητοι, έχουμε βγάλει και ανακοίνωση γι' αυτό, αλλά δε δεχόμαστε το εξής πράγμα: Να υποκαθίσταται η κριτική της στρατηγικής των κομμάτων με τα σκάνδαλα.

Διότι τώρα συνέχεια έχουμε σκάνδαλα. Και ακούω: Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της δεκαετίας του '90.

Γιατί, ότι πάει να πουληθεί το λιμάνι της Θεσσαλονίκης δεν είναι σκάνδαλο; Το ότι πουλήθηκε το λιμάνι του Πειραιά δεν είναι σκάνδαλο; Οτι οι υποδομές της χώρας πωλούνται δεν είναι σκάνδαλο; Οτι η απεξάρτηση από τα ναρκωτικά περνάει στις ιδιωτικές εταιρείες και στους ψυχιάτρους δεν είναι σκάνδαλο;

Δηλαδή, πρέπει να βγάλει ένας υπουργός ένα κότερο από μία επιχείρηση για να γίνει σκάνδαλο; Δυστυχώς, και τα σκάνδαλα χρησιμοποιούνται στην αντιπαράθεση μεταξύ των άλλων κομμάτων. Με στόχο τι; Είτε διατήρηση της κυβέρνησης είτε ανάκτηση κυβερνητικής εξουσίας ή συμμετοχή στην κυβέρνηση. Θα το πω καθαρά. Τι να κάνουμε; Η πολιτική ζωή του τόπου δυστυχώς καθορίζεται από ζητήματα τέτοια τα οποία αποτραβούν από το κύριο».