Το παράδειγμα της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας «Οπελ» είναι κατ' εξοχήν «διδακτικό» για την εργατική τάξη ολόκληρης της ΕΕ, καθώς καταδεικνύει τι πρέπει να αποφεύγει για να μη γίνεται «σκλάβος» της εργοδοσίας. Η συγκεκριμένη αυτοκινητοβιομηχανία, που είναι θυγατρική του αμερικανικού κολοσσού «Τζένεραλ Μότορς», βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της πτώχευσης και του λουκέτου. Κι όμως η εταιρεία είναι κερδοφόρα, χάρη στις μαζικές απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων που έγιναν την περίοδο 2004-2005 και συνεχίστηκαν και αργότερα. Επιπλέον, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είχαν αποδεχτεί σχέδια ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, που περιλάμβαναν εργασία το Σαββατοκύριακο χωρίς επίδομα, «απόθεμα» ρεπό αντί υπερωρίες, μείωση του δώρου των Χριστουγέννων, «μηδενικές» αυξήσεις μισθών, κ.ο.κ. Ολα αυτά για να διατηρηθούν (ορισμένες) θέσεις εργασίας και να «σωθεί» η εταιρεία. Οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες καρπώθηκαν νέα κέρδη, τα οποία, όπως λένε τώρα οι εργαζόμενοι, «έγιναν καπνός»... Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο να μην πάρουν ούτε καν αποζημίωση σε περίπτωση πτώχευσης, καθώς δεν προβλέπεται και δεν ισχύει σε περίπτωση «δρομολόγησης εξαγοράς του ομίλου, έπειτα από πτώχευση» και, μάλιστα, ξένου ομίλου με έδρα στο εξωτερικό...