Αδυνατεί, πράγματι, να το συλλάβει εύκολα το ανθρώπινο μυαλό: Στα 7,7 τρισεκατομμύρια δολάρια(!) ανέρχεται το συνολικό κόστος των μέτρων στήριξης του χρηματοοικονομικού συστήματος που έχει πάρει μέχρι τώρα η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Δηλαδή, το μισό της ετήσιας παραγωγής των ΗΠΑ έχει διατεθεί, μέχρι τώρα, για να διασωθούν και θωρακιστούν οι μεγάλοι τραπεζοπιστωτικοί κολοσσοί. Πρόκειται για λεφτά που θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι και από τα οποία ούτε σεντ δεν έχει διοχετευτεί για να στηριχτούν οι «οικονομικά ασθενέστεροι». Η ειρωνεία είναι ότι το επιτελείο του Μπάρακ Ομπάμα ακόμα αναζητεί και δε βρίσκει πόρους ύψους ...50 δισ. δολαρίων για να ανακουφίσει τα 45 εκατομμύρια Αμερικανών που είναι δίχως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σε κάθε περίπτωση, το πολιτικό συμπέρασμα είναι κραυγαλέο: Τα βάρη της κρίσης δεν τα πληρώνουν αυτοί που την προκάλεσαν, αλλά η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ηδη, από τις αρχές του χρόνου, 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι προστέθηκαν στις ατέλειωτες ουρές των ανέργων. Επειδή ακριβώς η ίδια «συνταγή» αντιμετώπισης της κρίσης εφαρμόζεται στην ΕΕ και τη χώρα μας, πρέπει να είναι καθαρό ότι τα πάντα θα εξαρτηθούν από την ικανότητα του εργατικού κινήματος να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί.