«Ο μικρός μάγος αποφάσισε να παίξει τον μεταρρυθμιστή της παιδείας. Αρχισε μια μεταρρύθμιση στα τυφλά, την άφησε στα μισά κι έπαιζε κλέφτες κι αστυνόμους με τα άγρια παιδιά, για να τρομάζει η πολύτιμη μεσαία τάξη και να συσπειρώνεται γύρω από τον μάγο - κυβερνήτη και τους πραίτωρές του. Κι ούτε που είχε σκεφτεί πως θα ερχόταν μια νύχτα, που ένας πραίτωρας θα δολοφονούσε ένα παιδί της μεσαίας τάξης και η οργή θα ξεχείλιζε στους δρόμους, όπως τα νερά που κουβαλούσε η εκτός ελέγχου σκούπα του παραμυθιού. Και που η περίφημη μεσαία τάξη θα έβλεπε τη βιτρίνα της ζωής της να θρυμματίζεται και ο θυμός της να στρεφόταν όχι εναντίον του ίδιου του μαθητευόμενου μάγου, με τα επιπόλαια και επικίνδυνα μαγικά του» (ο Π. Τσίμας στα ΝΕΑ).

«Υποτίθεται ότι η χώρα έχει κυβέρνηση. Και έχει και πρωθυπουργό. Και δική τους ευθύνη και υποχρέωση είναι να διασφαλίζουν εκτός των άλλων τη γαλήνη και την τάξη και να προστατεύσουν τη ζωή και την περιουσία των πολιτών. Αλλά η κυβέρνηση είναι απούσα και ο πρωθυπουργός εξαντλεί τις παρεμβάσεις του σε ανιαρά και αφελή τηλεοπτικά τρίλεπτα με τα οποία όχι μόνο δεν εκτονώνει και δεν καθησυχάζει αλλά αντίθετα εξοργίζει και ξεσηκώνει» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

«Τα Δεκεμβριανά των 16άρηδων (...) κάθε εξέγερση έχει την εποχή της ή το αντίστροφο. Πίσω από αυτήν που βλέπουμε από χθες να εξελίσσεται σε όλη τη χώρα υπήρχαν μερικές λέξεις. Ηταν ένα SMS (...) από αυτό το μήνυμα ξεκίνησε (...) ένας αυθορμητισμός που πέρασε μέσα από τις κεραίες της κινητής τηλεφωνίας» (τίτλος και θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).