Η κοινοβουλευτική «εκκαθάριση» του σκανδάλου του Βατοπεδίου ολοκληρώθηκε όπως ακριβώς αρμόζει στο κράτος τους.

Το κράτος τους «έλαμψε».

Μια ολόκληρη δημόσια διοίκηση, επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ, έβαλε τις υπογραφές της για να λεηλατείται η χώρα. Το κρατικά επιδοτούμενο χριστεμπόριο και ο κομπραδορισμός έφτασε να απαλλοτριώνει βουνά, λαγκάδια, παραλίες, λίμνες, δάση και δημόσια γη για λογαριασμό «ημετέρων», με ή χωρίς ράσα.

Κατά τα λοιπά, και ο ένας και ο άλλος, διεκδικούν να διατηρήσουν ή να επανακαταλάβουν εκείνες τις προνομιούχες θέσεις σε ένα κοινωνικό, οικονομικό και κυρίως πολιτικό σύστημα, που έχει κατακλέψει, καταλεηλατήσει και καταεξευτελίσει τα πάντα σε αυτό τον τόπο.

*

Η δυσώδης κατάσταση του Βατοπεδίου ήταν αναμενόμενο να ενταχθεί στη συνήθη δικομματική διελκυστίνδα, να μετατραπεί σε μια γαλαζοπράσινη επιχείρηση συμψηφισμού της βρωμιάς και της απάτης.

Ως εκ τούτου και τούτη η υπόθεση καταγράφεται ως ένα ακόμα σάλτο προς τον πάτο του κατήφορου της πολιτικής και της θεσμικής τους ανυποληψίας, της φθοράς και της αγιάτρευτης διαφθοράς.

Η «υπόθεση Βατοπέδι» μάς παρέσχε όλα τα στοιχεία για να προσδιορίσουμε με επάρκεια τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένο το αστικό πολιτικό σύστημα, πέρα και πάνω από τα πρόσωπα - διαχειριστές του.

Η «υπόθεση Βατοπέδι», ως συνέχεια μιας μακράς αλυσίδας άλλων σκανδάλων (Βαβυλο-γιοσάκηδες, παραδικαστικό κύκλωμα, «Ζήμενς», χρηματιστήριο, «Πόρτο Καρράς», ομόλογα, «κότερα», «οφ σορ», κλπ.), είναι αποκαλυπτική: Μιλάμε για μια σήψη που έχει εισχωρήσει και στον τελευταίο αρμό του συστήματος, σε μια απαράμιλλη απόδειξη της «συνέχειας» που διακρίνει το κράτος είτε το διαχειρίζεται η ΝΔ είτε το ΠΑΣΟΚ.

*

Είδαμε πολιτικά γραφεία να ορκίζονται στο «ευαγγέλιο» της απάτης. Είδαμε υπουργικά γραφεία να «νομιμοποιούν» την αρπαγή. Είδαμε κρατικές υπηρεσίες να σπεύδουν να διευθετήσουν «λεπτές» υποθέσεις. Είδαμε Νομικά συμβούλια, Κτηματικές εταιρείες, συμβολαιογράφους, μεγαλοδικηγόρους, παπάδες, υπόκοσμο, εργολάβους, «φουσκωτούς», «βιντεοσκοπιστές», εκβιαστές, βιντεοκομιστές, υπεράκτιες εταιρείες, νυχτόβιους, μοναχούς, υποκλοπείς, κρατικούς υπάλληλους, τοπικούς παράγοντες, γραμματείς και φαρισαίους, να συναλλάσσονται και να αλληλοεξυπηρετούνται, απαρτίζοντας ένα σύστημα αρπαγής και λεηλασίας, έναν δυσώδη λαβύρινθο που τα τρωκτικά του έχουν κατακαθίσει στο σβέρκο της κοινωνίας κάνοντας «μπίζνες».

*

Τι λιγότερο περιγράφουν τα παραπάνω από ένα πολιτικό σύστημα που έχει σαπίσει;

Ενα πολιτικό σύστημα που η βασική συγκολλητική του ουσία είναι ο εκμαυλισμός που διατρέχει ολόκληρη την πυραμίδα της λεγόμενης δημόσιας διοίκησης.

Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, με τα «mea culpa» του πρωθυπουργού, με τους «παραπλανημένους» υπουργούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύει τα όρια της «ελευθερίας» που αναγνωρίζει στο λαό η δικομματική πολιτική.

«Ζήστε με την αποφορά και τα απόβλητα! Εχετε ένα και μόνο "δικαίωμα": Κάθε τέσσερα χρόνια, θα διαλέγετε τον κάθε φορά "καταλληλότερο" επίδοξο διαχειριστή της σήψης»! Αυτό είναι το μήνυμά τους, αυτό είναι το σύστημά τους, αυτές και οι «ελευθερίες» του.

Το Βατοπέδι ήταν ένα «θεόσταλτο σημάδι»: Το σύστημα της εξουσίας τους ή θα ξηλωθεί εκ βάθρων ή θα συμπαρασύρει στην αποσύνθεσή του ολόκληρη την κοινωνία.