Χτες συμπληρώθηκαν 66 χρόνια από την ημερομηνία ίδρυσης της ηρωικής ΕΠΟΝ. Ποια ήταν η ΕΠΟΝ; Η στήλη παραμερίζει. Και θυμάται μέσα από την πένα ενός μεγάλου αγωνιστή και δασκάλου, του Νίκου Καραντηνού. Εγραφε ο Νίκος σε ένα άρθρο του στον «Ρ», στις 29/2/2004 υπό τον τίτλο «Η ΕΠΟΝ - ρίζωσε στην καρδιά της νεολαίας»:

*

«ΛΙΓΕΣ μέρες πριν αρχίσει στο δικαστήριο η δίκη που είχε οργανώσει η κυβέρνηση των δοσιλόγων για να διαλύσει την ΕΠΟΝ (...) στο ''Ριζοσπάστη'' ο Κώστας Καραγιώργης, διευθυντής της εφημερίδας, μ' ένα κύριο άρθρο του έδινε στους αναγνώστες ένα πανόραμα για την πλούσια δράση, που είχε αναπτύξει η ΕΠΟΝ.

''...ΑΠΟ το Πανεπιστήμιο και τα Γυμνάσια και τ' άλλα σχολειά ως τα εργοστάσια και τα γραφεία η ΕΠΟΝ ήταν ο εθνικός άξονας, που συγκέντρωσε γύρω του μαχητικά τη νεολαία των πόλεων. Αλλά και στην ύπαιθρο είναι ζήτημα αν υπάρχει και το πιο καθυστερημένο, το πιο απομακρυσμένο χωριό σε όλη την Ελλάδα, που να μην είχε φθάσει η πνοή της ΕΠΟΝ (...)''.

ΗΤΑΝ ο Κ. Βάρναλης, που μίλησε με τούτα τα λόγια: (...) ''Σαν παλιός δάσκαλος, που έζησα τα καλύτερά μου χρόνια με τα παιδιά, σαν αριστερός λογοτέχνης, που έδωσα ό,τι καλύτερο μπορούσα για το ξύπνημα και το φωτισμό του λαού μας, χαιρετίζω τα νιάτα της Ελλάδας, τα καλύτερα νιάτα της Ελλάδας, αυτά που ψήθηκαν στον αγώνα, αυτά που ένιωσαν το χρέος τους στα χρόνια της φασιστικής τυραννίας κι έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία του λαού μαζί με τους μεγάλους...''.

Ο ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΓΕΡΗΣ για την ΕΠΟΝ γράφει: ''...Ο αγωνιστικός πυρετός που είχε κυριέψει τη νεότητα ήταν φαινόμενο καταπληκτικό, τόσο ηθικά, όσο και ψυχολογικά. Ηταν συναγερμός ψυχών. Ποτέ η ελληνική νεολαία δεν είχε φτάσει σε τέτοια ηθικά ύψη, ούτε στις πιο ένδοξες εποχές της ελληνικής ιστορίας, μια ηθική μέθη, ένα ηρωικό πάθος, μια πρωτόφαντη περιφρόνηση του θανάτου κι ανήκουστη τόλμη την εμψύχωνε. Μα οι θυσίες ποτέ δεν πάνε χαμένες. Του λαού το αίμα είναι σαν τα δόντια του μυθικού δράκοντα, όπου θα σπαρθεί, από κάθε σταγόνα του θα γεννιούνται γίγαντες...".

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κοζάνης Ιωακείμ θα πει τα παρακάτω λόγια για την ΕΠΟΝ και τους ΕΠΟΝίτες: ''...ο νους μας στρέφεται στοργικά προς την αγωνιζόμενην διά μίαν νέαν Ελλάδα νεολαία μας. Ενθυμούμαι τους ηρωικούς αγώνες της ΕΠΟΝ εις τον ημιτελή ακόμα εθνικοαπελευθερωτικόν αγώνα για μια ζωή ευγενέστερη και ευτυχέστερη μέσα εις το πλαίσιον της παγκόσμιας νεολαίας. Κάποτε, όταν θα δικαιωθούν οι αγώνες του λαού μας, δεν θα υπάρχουν παιδιά που να μη λάμπουν από υγεία, χαρά, πολιτισμό και επάρκεια σε όλα...''».