Ομως, πριν πάω στους Δελτάδες θέλω να μιλήσω πρώτα για την πλατεία, αφού το έφερε η κουβέντα. Ασε που μιλώντας για την πλατεία είναι, τελικά, σα να μιλάς για τη ΔΕΛΤΑ. Είσαι μέσα στο θέμα! Και τα δυο παρουσιάζουν την ίδια αισχρή αισθητική. Η πλατεία και οι γύρω δρόμοι που οδηγούν σε αυτή, μοιάζουν σα να έπεσαν από εχθρικό αεροπλάνο, το οποίο είχε κρυφή αποστολή να βομβαρδίσει την πόλη. Για την ακρίβεια, να βομβαρδίσει ένα από τα πιο τουριστικά (βιτρίνα) σημεία της πόλης. Ανακατωμένα τραπέζια, ανακατωμένοι γύροι, σκονισμένα σουβλάκια, λίγδες, βρωμιά. Και μέσα σε όλη αυτή την ασχήμια να ΄σου και οι Δελτάδες. Ενα άθλιο τσούρμο, άθλιων μηχανόβιων.

Το θέμα το πολιτικό της ομάδας ΔΕΛΤΑ το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» το έχουν εξηγήσει και δεν θα ασχοληθώ μαζί του. Παρότι ξέρω πως αυτό είναι το κύριο. Γιατί πες, πως όλοι ετούτοι ήταν όμορφοι, τα μηχανάκια αξιοπρεπή, όπως ταιριάζει σε κρατικά όργανα, θα άλλαζε το πράγμα; Οχι, βέβαια! Ομως, δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το αισθητικό ζήτημα. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, η ασχήμια όταν εκπηγάζει από το κράτος, είναι και αυτή μια μορφή κρατικής τρομοκρατίας.

Για να πω την αλήθεια εκείνο που με τρόμαξε, δεν ήταν η αγριότητα της εμφάνισης. Η πόλη μας είναι γεμάτη από άγριες εικόνες. Παντού όπου περνάς, περνάς ανάμεσα σε οπλοπολυβόλα, σε κλούβες και σε οπλισμένους μέχρι τα δόντια αστυνομικούς. Εκείνο που με τρόμαξε ήταν κάτι ακόμα χειρότερο. Η ομάδα ΔΕΛΤΑ έδενε τόσο πολύ με το γύρω τοπίο. Με τα γύρω σκονισμένα σουβλάκια, με τα σκόρπια σπασμένα τραπέζια, με τις πατημένες τσίχλες. Δεν ξεχώριζε. Πώς έχουν ενσωματωθεί όλα αυτά τα παιδιά της Αφρικής με τα άσπρα πανέρια και τα έχουμε συνηθίσει; Μπορείς να σκεφτείς γωνία της Αθήνας χωρίς αυτά; `Η χωρίς τους παπατζήδες; `Η χωρίς τους πορτοφολάδες; Ε, λοιπόν, να η καινούρια ατραξιόν. Τα δεκάδες άθλια μηχανάκια με τους εκατοντάδες ντυμένους αποκριάτικα αστυνομικούς. Θα κάνεις να περάσεις το δρόμο και θα τραβιέσαι γρήγορα στην άκρη, γιατί θα περνάνε οι Δελτάδες! Θα γίνουν και αυτοί ένα με την πόλη. Μια ακόμα απειλή!

Και μέσα σε όλη αυτή την ασχήμια, να και το κερασάκι της άθλιας τούρτας. Η καινούρια ατραξιόν της πόλης. Οι Δελτάδες!

***

Από το «Ρ»:

Αγαπημένε μας Νίκο

Οταν έστελνες αυτό το κείμενο, κανείς μας δεν πίστευε πως την ώρα που θα κλείναμε τις σελίδες αυτές, θα έφτανε στην εφημερίδα το μαντάτο πως δε θα μας ξαναγράψεις άλλη φορά. Μα τα γραφτά που αφήνει καθένας, μένουν για πάντα. Και πιο ζωντανά είναι τα γραφτά αυτών που τα βάζουν στον αγώνα για να αλλάξει αυτή η ζωή, αυτή η κοινωνία, σαν τα δικά σου. Αυτό ήθελες. Γι' αυτό θα είσαι πάντα μαζί μας.