«Η συναίνεση της Ουάσιγκτον» ανήκει στο παρελθόν, τώρα πλέον ο πλανήτης οδεύει προς μια «νέα παγκόσμια συναίνεση βασισμένη σε κοινές αξίες και αρχές που θα προωθήσουν την αειφόρο οικονομική δραστηριότητα». Τάδε έφη Γκόρντον Μπράουν, ο Βρετανός πρωθυπουργός που ήταν και οικοδεσπότης της Συνόδου της Ομάδας των 20 (G20)* σε μια καταφανή προσπάθεια να πείσει για τα θετικά αποτελέσματα της Συνόδου, που κατόρθωσε να ολοκληρωθεί με μια σειρά από συμβιβασμούς, όσον αφορά στη χαρασσόμενη πορεία για τη διάσωση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ολοι οι ηγέτες, ανεξαιρέτως, «παραμέρισαν» έστω για λίγο τις αντιθέσεις τους, που είχαν προκαλέσει τόσες εντάσεις μεταξύ των ηγετών, και θέλησαν να συμμετάσχουν στο τεχνητά «διθυραμβικό» κλίμα και εμφανίστηκαν με τις δηλώσεις τους απολύτως ικανοποιημένοι. Ευτυχής ο οικοδεσπότης Γκόρντον Μπράουν, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, αλλά και ο «γαλλογερμανικός άξονας» και ο Πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιου Λούλα Ντα Σίλβα...

«Ενας νέος κόσμος αναδύθηκε στο Λονδίνο», θα τονίσει και η γαλλική εφημερίδα Le Monde. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο διεθνής Τύπος με προφανή στόχο να εγκαθιδρυθεί η εντύπωση που καλλιεργείται τεχνηέντως ότι μπορεί να υπάρξει «διέξοδος» και οι εργαζόμενοι και οι λαοί να σκύψουν το κεφάλι και να συνεχίσουν να πληρώνουν το τίμημα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Πάντως, η ίδια η συμφωνία των 20 είναι αποκαλυπτική ως προς τις προθέσεις. Το πλέον χαρακτηριστικό είναι ότι το ρόλο του «χρηματοδότη» της διεθνούς οικονομίας, και κυρίως των χωρών που αντιμετωπίζουν σοβαρότερα προβλήματα, θα αναλάβει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που προκύπτει εξαιρετικά αναβαθμισμένο από τη Σύνοδο. Συμφωνήθηκε ο τριπλασιασμός των πόρων του στα 750 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή μια ένεση 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων (40 από την Κίνα, 100 από την ΕΕ, 100 από την Ιαπωνία και τα υπόλοιπα από τις ΗΠΑ), ένα ποσό που ζητούσαν επισταμένως οι ΗΠΑ, αλλά φαίνεται να αντιδρούσαν η Γερμανία και η Γαλλία. Πάντως, όσον αφορά τη χρηματοδότηση, σύμφωνα με τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, ο Μπαράκ Ομπάμα, δήλωσε ότι έχει ζητήσει «την έγκριση εκ μέρους του Κογκρέσου κονδυλίων ύψους 448 δισ. για βοήθεια προς χώρες» δε σημαίνει τίποτα. Εξάλλου, τα «μυθικά» ποσά που ανακοινώθηκαν δεν είναι «βοήθεια» όσο εγγυήσεις προς τις πλουσιότερες χώρες...

Συνεπώς, ο ρόλος του «παγκόσμιου χρηματοδότη» δεν είναι τυχαίο το ότι ανατέθηκε στο ΔΝΤ, παρά το γεγονός ότι ακόμη και φωνές εντός του καπιταλιστικού συστήματος είχαν ασκήσει δριμεία κριτική, όσον αφορά στην «ανικανότητά του και την ανεπάρκεια» να προχωρήσει σε μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ο σκοπός που συστάθηκε εξ αρχής το ΔΝΤ ήταν η εξάλειψη των δραματικών διακυμάνσεων στο ισοζύγιο πληρωμών και στις συναλλαγματικές ισοτιμίες που θα μπορούσαν δυνητικά να προκαλέσουν σοβαρά πλήγματα προς τις αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες. Στόχος ήταν η επιβολή «επενδύσεων» στην περιφέρεια, ώστε να παραχθούν ο αναγκαίος τόκος, τα κέρδη και οι αμοιβές που χρειάζονται να καταβληθούν σε δολάρια στους ξένους επενδυτές. Οταν οι εξαγωγές των περιφερειακών κρατών δεν επέφεραν τα αναγκαία «κέρδη» και τα ποσά, ώστε να εκπληρωθούν οι επιβαλλόμενες υποχρεώσεις στους ξένους επενδυτές και των εισαγωγών, το ΔΝΤ λάμβανε το ρόλο του που δεν ήταν άλλος από αυτόν του τοκογλύφου εκβιαστή, υποχρεώνοντας τις χώρες να προχωρήσουν σε δομικές αλλαγές στην οικονομία και δανεισμό ακόμη μεγαλύτερων κονδυλίων, συνεχίζοντας και βαθαίνοντας την υπερχρέωση. Αρα, η «χρηματοδότηση» θα σημάνει την ακόμη μεγαλύτερη υποταγή ολόκληρων χωρών στις επιταγές του κεφαλαίου.

Ο ίδιος στόχος παραμένει και όσον αφορά στα μέρη της συμφωνίας για την αποφυγή μέτρων προστατευτισμού σε επενδύσεις, αγαθά και υπηρεσίες, και στις δεσμεύσεις όσον αφορά στην αλλαγή όσων μέτρων έχουν ληφθεί ήδη και αντιτίθεται στη συμφωνία της G20, ενώ την εποπτεία της διαδικασίας αυτής αναλαμβάνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.

Ο στόχος παραμένει ένας. Από την κρίση να βγει κερδισμένο το κεφάλαιο και χαμένοι οι εργαζόμενοι. Αυτό δεν αλλάζει και οι καπιταλιστικές ηγεσίες πάνε ενιαία, παρά τις όποιες έωλες υποσχέσεις για θέσεις εργασίας και δήθεν φροντίδα των αδυνάτων.

*Η G20 αποτελείται από 19 χώρες, συν την ΕΕ και βάσει του δικού τους ορισμού τα μέλη του G20 είναι χώρες που «διαθέτουν συστημική σημασία για το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα». Αυτές είναι: Αργεντινή, Αυστραλία, Βραζιλία, Καναδάς, Κίνα, Γαλλία, Γερμανία, Ινδία, Ινδονησία, Ιταλία, Ιαπωνία, Μεξικό, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, Νότιος Αφρική, Νότιος Κορέα, Τουρκία, Μεγάλη Βρετανία, οι ΗΠΑ και η ΕΕ ως σύνολο.