Για να είμαστε δίκαιοι με τον υπουργό Εξωτερικών (και για να μην εκνευριστούν οι εμφορούμενοι από τις ίδιες αντιλήψεις υπερασπιστές του), πρέπει να αναφέρουμε ότι τη συγκεκριμένη δήλωση την έκανε αναφερόμενος στην Τουρκία. Μια σοβαρή χώρα όπως η Τουρκία, είπε ο κύριος υπουργός, δε θα πετάξει στα αζήτητα «για κάποιες βραχονησίδες» μια ολόκληρη πολιτική (σ.σ: την πολιτική του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» της, κατά τον κύριο υπουργό)... Η δήλωση, λοιπόν, του κ.Παπανδρέου, «αφορούσε την Τουρκία, όχι την Ελλάδα», θα πουν οι φίλοι του. Σύμφωνοι. Αλλά, ρωτάμε: Αυτή η τοποθέτηση, αυτή η δήλωση, δεν είναι αποκαλυπτική της συνολικής αντίληψης που διέπει τον κ.Παπανδρέου και, γενικότερα, την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης; Αν αυτό που λέει ο κ.Παπανδρέου θεωρεί λογικό να ισχύει για την Τουρκία - και το θεωρεί πολύ λογικό αλλιώς δε θα το έλεγε - τότε γιατί να μη θεωρεί λογικό ότι μπορεί να ισχύει και για την Ελλάδα;

Για να το πούμε με διαφορετικά λόγια ο κ.Παπανδρέου δηλώνει ότι αν μια χώρα είναι «σοβαρή» (προφανώς θεωρεί την Ελλάδα σοβαρή χώρα), εφόσον έχει μια «ολοκληρωμένη» πολιτική (προφανώς έτσι θεωρεί την πολιτική τής «βήμα προς βήμα προσέγγισης), έ, τότε δε θα άλλαζε την πολιτική της για «κάποιες βραχονησίδες» (όπως τα Ιμια για παράδειγμα)... Αυτό λέει, στην ουσία, ο κύριος υπουργός. Εκτός αν ο κ.Παπανδρέου μας πει πως όσα πιστεύει και λέει για την Τουρκία, δεν τα πιστεύει και δεν τα λέει για την Ελλάδα. Νομίζουμε, όμως, ότι ακόμα κι αν επιχειρήσει να διαψεύσει τους λογικούς συνειρμούς που γεννιούνται από τις απόψεις του, δε θα καταφέρει να γίνει πειστικός. Αλλωστε, ο κ.Παπανδρέου ήταν σαφέστατος σε εκείνη, την άλλη δήλωσή του, στο Τάμπερε. Εκεί που χωρίς περιστροφές τόνισε ότι η Ελλάδα «δεν είναι δογματική στην εκχώρηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων»...