Φταίει η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ για το ότι στο Καταστατικό Συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ δεν αποφασίστηκε να μπορούν να εγγράφονται όλοι οι εργαζόμενοι στη δύναμη της Ομοσπονδίας, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας. Αλλά φταίει και η ΔΑΣ ΟΤΑ που αποχώρησε από το Καταστατικό Συνέδριο και έδωσε τα προσχήματα στις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ να παραπέμψουν στις καλένδες το άνοιγμα του καταστατικού! Αυτά υποστηρίζει σε δελτίο Τύπου της η «Ανεξάρτητη Συνδικαλιστική Κίνηση» (ΣΥΝ). Δε θα σχολιάσουμε τα όσα λέει. Θα παραθέσουμε μόνο τα γεγονότα, για τα οποία αν δεν τα θυμούνται οι εκπρόσωποι της συγκεκριμένης παράταξης ας ανατρέξουν στα πρακτικά του Συνεδρίου:

Πρώτον, η παράταξη του ΣΥΝ είναι αυτή που - πριν την απόφαση για αποκλεισμό των σωματείων στα οποία είχαν ψηφίσει και συμβασιούχοι - είχε συμφωνήσει με πρόταση-ελιγμό της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ για αναλογικό κόψιμο των αντιπροσώπων από τα συγκεκριμένα σωματεία. Δηλαδή, να κοπούν τόσοι αντιπρόσωποι όσοι αντιστοιχούν στον αριθμό των συμβασιούχων που ψήφισαν. Και αυτή η πρόταση στόχο είχε να εμποδίσει την κοινή συνδικαλιστική δράση των συμβασιούχων με τους άλλους εργαζόμενους στους ΟΤΑ.

Δεύτερον, κατά την κρίσιμη ψηφοφορία, που τελικά απέκλεισε τα συγκεκριμένα σωματεία, αλλά και νομιμοποίησε νόθους αντιπροσώπους, η παράταξη του ΣΥΝ δήλωσε ότι δε θα συμμετάσχει σε αυτή. Δηλαδή, απέφυγε να πάρει θέση για τον αν πρέπει να αποκλειστούν τα σωματεία ή όχι. Για το αν, τελικά, έχουν το δικαίωμα ή όχι οι συμβασιούχοι να έχουν κοινή συνδικαλιστική έκφραση και δράση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Τρίτον, μετά την ψηφοφορία και τον αποκλεισμό των σωματείων, η παράταξη του ΣΥΝ δεν αποχώρησε από το Συνέδριο. Με την παρουσία της και τη συμμετοχή της «νομιμοποίησε» το Συνέδριο που πλέον είχε μετατραπεί σε διαδικασία «αποκλεισμών και νοθείας». Αυτά ήταν τα κατορθώματα των οπορτουνιστών στο Συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ. Καμιά πρωτοτυπία όμως δεν έχει η στάση τους, αν σκεφτεί κανείς ότι σε άλλες Ομοσπονδίες και σωματεία κατεβαίνουν σε κοινά ψηφοδέλτια με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ. Είναι τέτοια η στρατηγική τους συγγένεια που η έμμεση στήριξη στις μεθοδεύσεις των αποκλεισμών είναι σχεδόν αυτονόητη για τους καιροσκόπους στο συνδικαλιστικό κίνημα.