Το Μέτωπο ορίζεται από το Κόμμα ως η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μικροαστικά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Πριν όμως συγκροτηθεί το ΑΑΔΜ θα πρέπει να καθοριστεί σαφέστερα η θέση και η στάση του ΚΚΕ και του προλεταριάτου σε μια τέτοια συμμαχία. Η μικροαστική τάξη έχει διαφορετικές αντιλήψεις από τους εργάτες για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, το ζήτημα της εξουσίας και άλλα ζητήματα. Συνεπώς, τα μικροαστικά στρώματα που θα συμμετέχουν στο Μέτωπο μελλοντικά μπορεί να παρουσιάσουν τις εξής τάσεις- απόψεις:

Α) Μπορεί να θεωρήσουν ότι η λαϊκή εξουσία και η λαϊκή οικονομία μπορούν να υπάρξουν μέσα στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κράτους και ότι ο σοσιαλισμός και η δικτατορία του προλεταριάτου δεν είναι αναγκαίες προϋποθέσεις για να εφαρμοστούν.

Β) Μπορεί να προτείνουν ως στόχο πάλης τη σύγκρουση με τα μονοπώλια όχι για να υπάρξει λαϊκή εξουσία και οικονομία, αλλά για να επιστρέψει ο καπιταλισμός στο αρχικό «υγιές» στάδιό του, όπου επικρατούσε ο ελεύθερος ανταγωνισμός.

Γ) Τέλος, μπορεί να θέσουν ως σκοπό το «φρενάρισμα» της ανάπτυξης του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού και τη δημιουργία ενός «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο».

Το ΚΚΕ και η συνειδητοποιημένη εργατική τάξη γνωρίζουν από την κοσμοθεωρία τους και την ιστορική πείρα την «ουτοπία», το συμβιβασμό και την αντίδραση ενάντια στο ρου της Ιστορίας που κρύβουν μέσα τους αυτές οι μικροαστικές αντιλήψεις. Υπήρξαν σε άλλες χώρες ΚΚ, που στην προσπάθειά τους να χτίσουν ένα λαϊκό μέτωπο - λόγου χάρη στη Γαλλία - τελικά συμβιβάστηκαν με τέτοιες μικροαστικές-ρεφορμιστικές αντιλήψεις μέχρι που ο χαρακτήρας τους αλλοιώθηκε.

Συνεπώς, μέσα στο Μέτωπο, το ΚΚΕ και το συνειδητοποιημένο προλεταριάτο θα πρέπει να προβάλλουν συνεχώς τη σοσιαλιστική προοπτική ως τη μόνη διέξοδο και σε εποχές όξυνσης της ταξικής πάλης να θέσουν ξεκάθαρα το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».

Αυτό δε σημαίνει ότι το Κόμμα θα πρέπει να θέσει το σοσιαλισμό ως προϋπόθεση για τις συμμαχίες του Μετώπου, αλλά οι κομμουνιστές δε θα πρέπει να ξεχνούν ότι η πάταξη των μονοπωλίων και η λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορεί να υπάρξουν μόνο μετά την ανατροπή της ιθύνουσας τάξης και του αστικού κράτους και την επιβολή της επαναστατικής προλεταριακής δικτατορίας.

Η βοήθεια του Κόμματος προς την ΚΝΕ είναι ποιοτικά και ποσοτικά φτωχή. Συνήθως περιορίζεται στην παρακολούθηση της ΟΒ, από ένα μόνο μέλος της ΚΟΒ, και σε ιδεολογικά μαθήματα, τα οποία όμως είναι περιορισμένα.

Η στάση όμως αυτή πρέπει να αλλάξει ριζικά. Η βοήθεια των ΚΟΒ θα πρέπει να είναι πολύπλευρη και περισσότερη. Ειδικότερα θα πρέπει να αρχίσουν να εφαρμόζονται τα εξής:

Α) Η παρακολούθηση των δραστηριοτήτων των ΟΒ θα πρέπει να γίνεται από όλα τα μέλη των ΚΟΒ και όχι συγκεκριμένα άτομα, τα οποία έχουν αναλάβει τέτοιου είδους χρέωση, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Αυτή η αδυναμία αναφέρεται μέσα στις Θέσεις της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο, γεγονός αρκετά θετικό.

Β) Οι ΚΟΒ θα πρέπει να κάνουν συχνά μαθήματα στα μέλη των ΟΒ για γενικευμένα και ειδικευμένα ζητήματα, από μαθήματα για το μαρξισμό-λενινισμό έως και για καθημερινά πρακτικά ζητήματα. Η απουσία ιδεολογικών μαθημάτων καθυστερεί τη δημιουργία κομμουνιστικής συνείδησης στα ΚΝίτικα μέλη, ενώ ωφελεί και την ανάπτυξη άλλοτε οπορτουνιστικών και άλλοτε αριστερίστικων τάσεων μέσα στις ΟΒ. Αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει στην αποκοπή Κόμματος και Κομμουνιστικής Νεολαίας, αν δε διορθωθεί.

Ελπίζω οι παρατηρήσεις μου, σωστές ή λανθασμένες, να ενισχύσουν τον προβληματισμό του Κόμματος για το 16ο Συνέδριο.

Μέλος της ΚΝΕ στην ΟΒ ΕΠΛ Πειραιά