Αυστηρή κριτική στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, άσκησε χτες κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ Δ. Τσοβόλας. Ωστόσο, για πολλοστή φορά ο ίδιος, περιόρισε την κριτική του - εγκλωβισμένος στη λογική της μονόδρομης κατεύθυνσης που έχει «υιοθετήσει» - στους λάθους χειρισμούς από την πλευρά της κυβέρνησης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επίσης, χτες, δόθηκε στη δημοσιότητα και το κείμενο των πολιτικών θέσεων του ΔΗΚΚΙ, οι οποίες και θα συζητηθούν στο συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 1 - 3 Δεκέμβρη 2000.

Ο Δ. Τσοβόλας ανέφερε πως οι προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης «ότι μετά την ένταξη στην ΟΝΕ, ήρθε η ώρα να μοιραστούν οι εργαζόμενοι και γενικώς οι μη έχοντες, τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού», σήμερα μεταφράζονται «σε αφαίρεση δικαιωμάτων και μείωση παραγωγικών επενδύσεων». Σε διάστημα λίγων μηνών, ανέφερε, «η δραχμή, σε σχέση με το δολάριο υποτιμήθηκε κατά 31%» και «το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης ανήλθε το 2000 στα 47,5 τρισ. δραχμές και στο τέλος του 2001 προβλέπεται να φτάσει περίπου τα 50 τρισ. δραχμές».

Παράλληλα, ο Δ. Τσοβόλας έκανε λόγο για νομισματική κρίση «που μεθοδεύεται από τις ΗΠΑ και έχει σα στόχο την παγκόσμια ηγεμονία». Υποστήριξε ότι το κόμμα του έγκαιρα είχε προβλέψει ότι προκειμένου να αποφύγει αυτή την κρίση η χώρα, «έπρεπε η δραχμή να μείνει, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα, εκτός Ευρώ», ακολουθώντας «το παράδειγμα της Βρετανίας, της Σουηδίας και της Δανίας, που ενώ είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μένουν εκτός Ευρώ».

Αναφερόμενος στην εξωτερική πολιτική ανέφερε ότι «η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τον κ. Σημίτη πρωθυπουργό, αναποδογύρισε πάγιες θέσεις της ελληνικής πολιτικής και οδηγήθηκε μοιραία στο Ελσίνκι» και πρόσθεσε ότι «το Ελσίνκι δεν ήταν τίποτα άλλο από μια ακόμη ελληνική παραίτηση, χωρίς αντίκρισμα».

Σ' άλλο σημείο της ομιλίας κάνοντας σαφή αναφορά στη διαπλοκή, υποστήριξε: «Δε νομίζω ότι έχει η πολιτική καμιά αξία, όταν εκφυλίζεται σε υπαλληλική σχέση, απέναντι στα οικονομικά συμφέροντα. Ούτε έχει νόημα η ενασχόληση με την πολιτική, για να μετατραπεί σε εντολοδόχο κάποιου οικονομικού παράγοντα».