Είναι μία από τις ειδήσεις που περνούν στα ψιλά. Αν και η κυβέρνηση επιχείρησε να την παρουσιάσει σαν απόδειξη ότι θέλει να νοικοκυρεψει τα οικονομικά του κράτους. Είναι η προχτεσινή εγκύκλιος προς τις νομαρχίες να περικόψουν τις δαπάνες τους κατά 10%! Κάθε χρόνο έχει την ίδια σύσταση. Το καινούριο κάθε φορά είναι πως χρόνο με το χρόνο οι δαπάνες των νομαρχιών αυξάνουν καθώς σημαντικό μέρος αρμοδιοτήτων της κεντρικής διοίκησης έχει περάσει σ' αυτές. Η περικοπή είναι μπούσουλας για το σύνολο του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οι επιπτώσεις φαίνονται ένα χρόνο μετά όταν διαπιστώνεται στάση πληρωμών. Η εγκύκλιος είναι δηλωτική για την εισοδηματική πολιτική που έρχεται. Και είναι ένα ακόμα από τα στοιχεία πολιτικής στην οποία συμφωνούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μια πολιτική για την οποία δεν καταγράφεται καμία δημόσια αντιπαράθεση των δυο κομμάτων της αστικής τάξης, την ώρα που υποτίθεται πως τα ξίφη τους είναι μόνιμα έξω από τα θηκάρια. Πρόκειται για μια τζούφια αντιπαράθεση.

Το επιβεβαιώνει και η «στροφή» του Παπανδρέου στην οικονομία. Κάθε ανακοίνωση μέτρων που κάνει αντιγράφει τη ΝΔ, όπως ακριβώς πριν η ΝΔ αντέγραφε το ΠΑΣΟΚ. Δεν έχουν τίποτα να αντιπαραθέσουν ο ένας στον άλλο γι' αυτό και ασκούνται στη μικροπολιτική.

Ισχύει στο αντίστροφο για τη ΝΔ με την κυβέρνησή της να δηλώνει, από τη μια, πως βάζει φρένο στην εκλογολογία και τα στελέχη της, από την άλλη, να φουντώνουν τα σενάρια που μιλούν για πρόωρες εκλογές για να σταματήσει η εκλογολογία. Δεν τους πιάνεις πουθενά. Εκτός κι αν τους γυρίσεις την πλάτη.

Οι «παίχτες» είναι που καθορίζουν το παιχνίδι προς λύπη όσων δε μετέχουν στο παιχνίδι. Τι δεν υπολογίζουν οι παίχτες; Τη δύναμη του λαϊκού παράγοντα όταν πάρει την κατάσταση στα χέρια του. 'Η, επειδή την υπολογίζουν, γι' αυτό παίρνουν τα μέτρα τους έγκαιρα. Γι' αυτό και η πρωινή του συγκροτήματος φροντίζει καθημερινά να απαξιεί τις ανακοινώσεις του ΚΚΕ, δουλεύοντας την άποψη ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι πρέπει να δεχτούμε τα πράγματα ως έχουν.

Τι είναι αυτό που πρέπει να δεχτούμε ως έχει; Οτι θα βαθύνει κι άλλο η κρίση. Καμιά αντίρρηση ως προς την ανάλυση. Μόνο που εδώ χρησιμοποιείται για να περάσουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σαν αναγκαίες. Μια άλλη ανάγνωση της ίδιας ανάλυσης μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι ο καπιταλισμός είναι αγιάτρευτος και άρα τα λαϊκά στρώματα έπρεπε ήδη να συγκεντρώνουν μάχιμες δυνάμεις για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, αυτόν που το ΚΚΕ περιγράφει ως λαϊκή οικονομία και που για την εφαρμογή του απαιτείται το λαϊκό κίνημα να διεκδικήσει για τον εαυτό του την εξουσία. Τέτοια συζήτηση, βέβαια, δεν μπορεί να βρει θέση να αναπτυχθεί στον αστικό Τύπο.

Κι εδώ η «βοήθεια από το Αμέρικα» είναι χρήσιμη. Οσο πέφτουν οι μετοχές του Ομπάμα, τόσο στον Τύπο ασχολούνται με τη φούστα της κυρίας του. Ετσι ισοφαρίζουν σε δημοσιότητα. Κατά το «φάτε μάτια ψάρια» οι άνεργοι πρέπει να αρκεστούν στο χάζι. Ελα όμως που η κοιλιά δε γεμίζει με τα μάτια...

Επιστρέφουμε, λοιπόν, στο διά ταύτα: Δεν είναι θέαμα η ζωή για να γίνεται χαράμι στις επικοινωνιακές ανάγκες του ενός ή του άλλου κόμματος της αστικής τάξης. Οσο τα αδιέξοδα του πολιτικού συστήματος εντείνονται μαζί με το βάθεμα της κρίσης, τόσο περισσότερο το λαϊκό κίνημα πρέπει να παίρνει τα μέτρα του για να μη σηκώσει κεφάλι ο αντίπαλος. Πόλεμος είναι.