Eurokinissi

Ενα εργοστάσιο με ανεξάντλητες παραγωγικές δυνατότητες, που θα μπορούσε να υπηρετεί τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, έχει γίνει κάτεργο που παράγει «ατυχήματα» και κέρδη για τους ιδιώτες

Η συνειδητή πολιτική απαξίωσης της ΛΑΡΚΟ και η εργοδοτική ασυδοσία, σταθεροί στόχοι των ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, είναι οι αιτίες δύο θανατηφόρων εργατικών «ατυχημάτων» που σημειώθηκαν μέσα σε 24 μέρες στο εργοστάσιο της εταιρείας στη Λάρυμνα.

Αυτά επιβεβαιώνει και το χτεσινό επιτόπιο ρεπορτάζ του «Ρ», που βρέθηκε για δεύτερη συνεχή μέρα στη Λάρυμνα. Τα στοιχεία που καταγγέλλουν εργαζόμενοι και συνδικαλιστές των ταξικών δυνάμεων «βοούν». Και πιστοποιούν ότι όσο κυριαρχούν οι δυνάμεις που υπηρετούν τα κέρδη του κεφαλαίου, οι εργάτες δε θα πάψουν να μετρούν νεκρούς και τραυματίες. Μόνο από το 2000 μέχρι σήμερα, τα θανατηφόρα «ατυχήματα» ξεπερνούν τα 1.290 (σύμφωνα με στοιχεία του ΣΕΠΕ, που δεν καταγράφει όσα «ατυχήματα» σημειώνονται στον κλάδο των μεταλλεργατών και των ναυτεργατών). Ενώ η ιστοσελίδα της Διεύθυνσης Μεταλλείων του υπουργείου Ανάπτυξης καταγράφει για το διάστημα 1987-2000 81 θανατηφόρα «ατυχήματα» σε λατομεία - ορυχεία - μεταλλεία.

Το νέο «ατύχημα» που σημειώθηκε προχτές στη ΛΑΡΚΟ και είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του 26χρονου Κώστα Ντελή ήταν το δεύτερο θανατηφόρο «ατύχημα» μέσα σε μόλις 24 μέρες. Το «ατύχημα» οδήγησε ακόμα στον τραυματισμό τεσσάρων εργαζομένων, οι δύο εκ των οποίων μεταφέρθηκαν στο Γενικό Κρατικό Αθηνών, όπου και συνεχίζουν να νοσηλεύονται (ο ένας βρίσκεται ακόμα σε σοβαρή κατάσταση).

Ο «Ρ» συζήτησε με τον Παναγιώτη Πολίτη και τον Σταύρο Ανδριώτη, εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ. Ο Παναγιώτης, που είναι γραμματέας του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, απασχολείται στη ΛΑΡΚΟ μέσω εργολάβου. Ο Σταύρος εργάζεται στη συντήρηση των καμινιών.

Η ίδια η λειτουργία του εργοστασίου μαρτυρά τις απειλές που αντιμετωπίζουν οι εργάτες. Οπως λένε, υπάρχουν περιπτώσεις που τα καμίνια μπορεί να παρουσιάσουν βλάβη, αλλά οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να τα επισκευάζουν εν λειτουργία. Εδώ και μήνες δεν υπάρχουν ανταλλακτικά, γεγονός που δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία του εργοστασίου. Οι εργάτες αναφέρουν ακόμα ότι δεν υπάρχει σύστημα πυρόσβεσης.

Για πολλούς εργαζόμενους η εργοδοσία δεν τηρεί τις προβλεπόμενες διαδικασίες, όσον αφορά τα μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας. Οπως η λήψη ατομικού ιατρικού ιστορικού, η διενέργεια ιατρικών εξετάσεων με στόχο να διαπιστωθεί αν και κατά πόσο βλαπτικοί παράγοντες που υπάρχουν στο συγκεκριμένο χώρο εργασίας έχουν επηρεάσει και πώς την υγεία τους. Ενώ μας λένε ότι δεν έχουν δει ποτέ να γίνονται μετρήσεις στους ίδιους τους χώρους δουλειάς για να διαπιστωθούν οι συνθήκες μέσα στους οποίους απασχολούνται οι εργαζόμενοι (όπως θόρυβος, σκόνη και άλλα). Κι αυτό όταν στην περιοχή υπάρχουν αρκετά κρούσματα καρκινοπάθειας και πνευμονοπάθειας.

Τις άθλιες συνθήκες εργασίας συμπληρώνουν οι μεθοδεύσεις της εργοδοσίας που διατηρεί τρεις «κατηγορίες» εργαζομένων. Στο εργοστάσιο απασχολούνται περίπου 520 «μόνιμοι» (έχουν προσληφθεί απευθείας στο εργοστάσιο), 180-200 εργαζόμενοι που απασχολούνται μέσω εργολάβων και περίπου 100 εργαζόμενοι με δελτίο παροχής υπηρεσιών.

Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες και με δελτίο παροχής υπηρεσιών παίρνουν μικρότερους μισθούς, δουλεύουν ακατάστατα ωράρια και άλλα. Χαρακτηριστικό είναι, όπως λέει ο Παναγιώτης, ότι μέχρι πριν μερικά χρόνια «ο εργολάβος μπορούσε να σε πάρει τηλέφωνο ακόμα και στις δύο τη νύχτα και να σου πει έλα τώρα για δουλειά. Αν δεν πήγαινες, σε έβαζαν σε αργία, ακόμα και για μέρες. Αυτό, μετά την ίδρυση του κλαδικού Συνδικάτου της Φθιώτιδας, αντιμετωπίστηκε σε ένα μεγάλο βαθμό». Ομως και οι λεγόμενοι μόνιμοι αναγκάζονται να δουλεύουν πολλές φορές υπερωρίες λόγω της έλλειψης του απαιτούμενου προσωπικού.