ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ: «Δυνάμεις αντίπαλες της Ν.Δ. απεργάζονται την πτώση της από την εξουσία, μετά από πολύμηνη συκοφαντική επίθεση εναντίον της κυβέρνησής της (...) Η φθινοπωρινή επίθεση των αντιπάλων σας πραγματοποιείται σε μια περίοδο κρίσιμη για τον τόπο. Σε περίοδο που η χώρα έχει ανάγκη ήρεμου πολιτικού κλίματος, αφενός για να αντιμετωπίσει το ροκάνισμα της οικονομίας της από την παγκόσμια οικονομική κρίση και αφετέρου για να αντεπεξέλθει με επιτυχία στα σχέδια όσων επιδιώκουν να σπρώξουν άρον άρον στην Ε.Ε. την Τουρκία και στο ΝΑΤΟ τα Σκόπια, χωρίς να έχουν επιλυθεί κρίσιμα για το έθνος μας ζητήματα που μας χωρίζουν από τις δύο αυτές χώρες (...) ανεύθυνες δυνάμεις επιδιώκουν να παρασύρουν τη χώρα σε εκλογές, προκειμένου να ικανοποιήσουν ματαιόδοξα σχέδιά τους, γεγονός, όμως, που θα εντείνει τη ρευστότητα στην πολιτική ζωή, λόγω του εκλογικού συστήματος και θα προκαλέσει παρατεταμένη ακυβερνησία...» (ανοιχτή επιστολή της ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ στον πρωθυπουργό).

ΙΣΧΥΡΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ: «Η κυβέρνηση και το κόμμα βρίσκονται σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Η αγορά είναι ανάστατη, γιατί κανείς δεν παίρνει σημαντικές αποφάσεις όταν δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει πολιτικά. Ισχυρά συμφέροντα είναι εξαιρετικά ανήσυχα, γιατί έχουν βολευτεί μια χαρά με το έως τώρα αλλά και το προσεχές μοίρασμα της πίτας. Μια ολόκληρη νομενκλατούρα, που ζει από το κράτος και τους δορυφόρους του, αγωνιά γιατί έχει κάνει τα δικά της business plans και τρέμει με την ιδέα να ψάχνει για δουλειά. To "πράσινο" κομμάτι αυτής της νομενκλατούρας ετοιμάζεται να αναλάβει δράση για να αποδείξει πως στην Ελλάδα υπάρχει θεσμική συνέχεια, κυρίως στα "κόλπα". Υπάρχουν, βεβαίως, και πολλοί που ανησυχούν όχι για τα άμεσα συμφέροντά τους, αλλά για το πού πάει αυτός ο τόπος (...) αγωνιούν για το αν ο κ. Παπανδρέου ξέρει τι του έρχεται στην οικονομία, στον τομέα της ασφάλειας και δημόσιας τάξης, αλλά και της δημόσιας διοίκησης. Συζητούν συχνά τη δυνατότητα μιας κυβέρνησης συνεργασίας, αλλά φοβούνται πως (α) δεν υπάρχουν ισχυρές προσωπικότητες που θα μπορούσαν να ηγηθούν σε ένα τέτοιο σχήμα και (β) η κοινή γνώμη δεν έχει αντιληφθεί και δεν έχει δημιουργηθεί η απαραίτητη συναίνεση για τις λύσεις των μεγάλων προβλημάτων» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).