«Οχι στις απολύσεις». Με αυτό το πανό μπροστά απ' την κλειστή πύλη του εργοστασίου, οι εργαζόμενοι της «ΒΙΝΤΕΡ ΑΕ» (φτιάχνει αδαμαντοφόρα εργαλεία) περιφρουρούν το δικαίωμά τους στην εργασία, στην ίδια τους τη ζωή. Η διοίκηση έχει θέσει σε διαθεσιμότητα, για δεύτερη βδομάδα, τους 78 εργάτες της επιχείρησης επικαλούμενη την οικονομική κρίση και τον περιορισμό των εργασιών. Η διοίκηση έθετε τους εργαζόμενους σε διαθεσιμότητα από τον Ιούνη του 2008. Τον Απρίλη απέλυσε 4 εργάτες. Επιπλέον - όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι - επιχείρησε να απομακρύνει μηχανήματα και εμπορεύματα από το εργοστάσιο, με το πρόσχημα της συντήρησης. Ο φόβος για «λουκέτο» μεγαλώνει. Ακόμη και εργάτες που δουλεύουν 36 χρόνια κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο λίγους μήνες πριν τη σύνταξη.

Η περίπτωση της «ΒΙΝΤΕΡ» είναι χαρακτηριστική της κατάστασης που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας, όπου η εργοδοτική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων καταγράφεται καθημερινά με διαθεσιμότητες, κλείσιμο εργοστασίων, απολύσεις, συνεχή «ατυχήματα», παρεμπόδιση της δράσης των συνδικάτων. Μιας κατάστασης που χειροτερεύει διαρκώς για τους εργαζόμενους σε περίοδο κρίσης ή όχι, ως αποτέλεσμα των πολιτικών ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Είναι οι συνέπειες της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Ο «Ρ» βρέθηκε χτες έξω απ' τις πύλες του εργοστασίου και μίλησε με τους εργάτες, οι οποίοι από την περασμένη Πέμπτη περιφρουρούν το χώρο με βάρδιες όλο το 24ωρο. Εκεί, εκφράζεται καθημερινά η αλληλεγγύη ταξικών συνδικάτων, που βρίσκονται στο πλάι των εργαζομένων της «ΒΙΝΤΕΡ». Στο πλευρό τους βρίσκεται από την πρώτη στιγμή και το ΚΚΕ. Ο Σπύρος Παπακωνσταντίνου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων, σημειώνει: «Περιφρουρούμε το χώρο του εργοστασίου και απαιτούμε να πάρουν άμεσα πίσω τις διαθεσιμότητες και να ξαναπιάσουμε δουλειά».

Η μάχη που δίνουν προσφέρει στους εργάτες σημαντική πείρα. Η Ευθαλία, 52 χρόνων, δουλεύει μια ολόκληρη ζωή. Τριάντα έξι χρόνια στο εργοστάσιο και τώρα αντικρίζει την ανεργία. «Θέλω μόνο 13 μήνες για να συμπληρώσω τα ένσημα και να βγω σε σύνταξη. Φοβάμαι για τα ένσημα και για τη σύνταξη που θα πάρω». Αν κλείσει το εργοστάσιο, δε θα βρει αλλού δουλειά. «Στην ηλικία μου, κανείς δε θα με πάρει». Εχει τρία παιδιά και τα δύο σπουδάζουν. Ο Κώστας δουλεύει 16 χρόνια στο εργοστάσιο. Είναι 50 χρόνων και θέλει 5 χρόνια για τη σύνταξη. Είναι κι αυτός στην πύλη. Τα δύο του παιδιά είναι 22 και 16 χρόνων. «Μόνο τα φροντιστήρια του μικρού είναι 600 ευρώ και ο μεγάλος, που σπουδάζει, θέλει 1.000 ευρώ το μήνα. Δουλεύω και στα χωράφια για να τα βγάλω πέρα», μας λέει. Το «λουκέτο» για το οποίο φοβούνται οι εργάτες θ' αφήσει χωρίς μεροκάματο ολόκληρες οικογένειες, αφού σε αρκετές περιπτώσεις άντρας και γυναίκα δουλεύουν εκεί. Ολοι οι εργαζόμενοι συμπληρώνουν πάνω από 12 χρόνια εργασίας.

«Στεκόμαστε δίπλα στους εργάτες. Να παλέψουν. Να μην απολυθεί ούτε ένας. Να αρθούν οι διαθεσιμότητες, να δουλεύει ο κόσμος. Βλέπουμε, όμως, ότι υπάρχει ένας γενικότερος σχεδιασμός», σημειώνει στον «Ρ» ο Βαγγέλης Ξένος, μέλος του Γραφείου Περιοχής της Οργάνωσης Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας του ΚΚΕ. «Παίρνουν από σήμερα μέτρα για μετά την κρίση. Σχεδιάζουν να πετσοκόψουν τους παλιούς εργάτες και να μπορούν οι επιχειρήσεις, αμέσως μετά την κρίση, να έχουν φτηνό, ευέλικτο, εργατικό δυναμικό. Αυτή την προσπάθεια εμείς την έχουμε καταγγείλει ως Κόμμα. Θα συνεχίσουμε, θα στεκόμαστε δίπλα στους εργάτες».