«Οι παρεμβάσεις στο εργασιακό θα πρέπει να αποβλέπουν: Στη σταδιακή εξομοίωση της εργατικής νομοθεσίας των ΔΕΚΟ με αυτή που ισχύει στον ιδιωτικό τομέα, την αύξηση της νόμιμης υπερωριακής απασχόλησης και μείωσης του κόστους υπερωριών, μια νομοθεσία που θα επιτρέπει την ευέλικτη οργάνωση του χρόνου εργασίας και τη θέσπιση αυστηρών κριτηρίων υπαγωγής των επιχειρήσεων στη νομοθετική ρύθμιση ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων προς αποφυγή μαζικής εφαρμογής του μέτρου με πρόσχημα την οικονομική κρίση» (οι αξιώσεις των εμποροβιομηχάνων / ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Οι πολίτες καταναλωτές, φορολογούμενοι και ψηφοφόροι, δεν έχουν πλέον κανένα λόγο να ανέχονται βλαπτικές για τους ίδιους, όσο και για τον τόπο, συμπεριφορές. Το σύνθημα "πρώτα ο πολίτης" αναζητεί άμεση εφαρμογή στο λιμάνι. Πρώτοι οι συνδικαλιστές οφείλουν να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση, να αναμείνουν τη δεδηλωμένη του Κοινοβουλίου και να προσέλθουν στο διάλογο με τη νέα κυβέρνηση. Αν κάποιοι φοβούνται μήπως χάσουν τα "δώρα" του κρατικού μονοπωλίου, κάποιοι άλλοι ψάχνουν για δουλειά» (ο Μπ. Παπαδημητρίου στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«"Η πτώση του δολαρίου κάνει καλό στις αμερικανικές εξαγωγές», έγραφε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» ένας από τους αισιόδοξους, ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν. «Μας βοηθάει να ξεφορτωθούμε τα τεράστια ελλείμματα και να σταθεροποιήσουμε τη διεθνή θέση μας». Αυτό όμως σημαίνει πως οι Αμερικανοί εργαζόμενοι θα χρειαστεί να υποβληθούν σε μια «θεραπεία με ηλεκτροσόκ», παρόμοια με αυτές στις οποίες υποβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Γιατί, όπως επισημαίνει ο Μπάρι Γκρέι, μόνο με τον περιορισμό της αμοιβής της εργασίας θα μπορέσει η Αμερική να γίνει παραγωγός προϊόντων χαμηλού κόστους για τις παγκόσμιες αγορές. Οι εργαζόμενοι αναμένεται να αντιμετωπίσουν πρωτοφανή εκμετάλλευση, που όμοιά τους είχαν γνωρίσει οι πρόγονοί τους πριν από έναν αιώνα. Ετσι, τα ημερομίσθια και το βιοτικό τους επίπεδο θα συγκλίνουν προς τα κάτω με εκείνα των συναδέλφων τους που ζουν και εργάζονται στις πιο ανταγωνιστικές ασιατικές αγορές. Η Αμερική, δε, θα δώσει για άλλη μια φορά το παράδειγμα στον παγκόσμιο καπιταλισμό, σαν ένα μοντέλο για παρόμοιες επιθέσεις κατά των εργαζομένων και σε άλλες χώρες» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).