Διασκεδάσαμε, γελάσαμε, περάσαμε δυο ώρες αξέχαστες στην παράσταση του θεάτρου «Τζένη Καρέζη» με το έργο του Κ. Γκολντόνι «Υπηρέτης δύο αφεντάδων». Φεύγοντας η σκέψη μου γύριζε στα καταπληκτικά κοστούμια, στη δημιουργική σκηνοθεσία, στους ταλαντούχους ηθοποιούς, που γέμισαν δυο όμορφες ώρες της ζωής μου. Θα 'θελα να φωνάξω σ' όλα τα παιδιά να μη χάσουν αυτή την όμορφη παράσταση, μια παράσταση γεμάτη μπρίο, ζωντάνια, κουλτούρα, ομορφιά, μια παράσταση ενός έργου που γράφτηκε πριν από τη Γαλλική Επανάσταση και όμως εξακολουθεί να συγκινεί και να διασκεδάζει.

Η Βενετία, ευρωπαϊκή πόλη, καθρέφτης του τότε κόσμου, εμπορική και οικονομική δύναμη της εποχής, για τον Κάρλο Γκολντόνι είναι πραγματικά το «Μεγάλο βιβλίο του κόσμου». Μετά από περιπλάνηση σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπου συγκεντρώνει εμπειρίες γύρω από την ανθρώπινη φύση και τις ανθρώπινες αξίες, σταματά σ' αυτή.

Θα γίνει ο εκφραστής της κρίσης αξιών και αξιοπιστίας της αριστοκρατίας που λίγο πριν το θάνατό του, θα οδηγήσουν στην αστική Γαλλική Επανάσταση.

Οι θεατρικοί συγγραφείς της εποχής, χρησιμοποιούν τη διάλεκτο ή για φολκλόρ ή για να υπογραμμίσουν χαρακτήρες των κατωτέρων τάξεων, η «Commedia del Arte» αυτοσχεδιάζει τους διαλόγους στη σκηνή, έχοντας σαν μόνο σταθερό σημείο τους χαρακτήρες. Ο Κάρλο Γκολντόνι στο θεατρικό γίγνεσθαι ξεπερνάει την «Commedia del Arte» μεταφέροντας σε γραπτό το θεατρικό έργο με συγκεκριμένους διαλόγους. Χρησιμοποιεί τη βενετσιάνικη διάλεκτο, σαν πηγή απλοϊκότητας και φρεσκάδας, ενώ κρατιέται στα σύνορα του ρεαλισμού, της λογικής και συγχρόνως συγκινεί τους ακροατές. Οι χαρακτήρες των έργων του δεν είναι ποτέ θεωρητικοί, ιδιόρρυθμοι ή αφηρημένοι, αντίθετα είναι σχεδόν πάντα απλοϊκοί, αξιοπρεπείς και ανθρώπινοι. Στον Κ. Γκολντόνι χρωστάμε το δικαίωμα του «σοβαρού κωμικού», επίσης ανυψώνει τη λαϊκή κωμωδία εμπλουτίζοντάς τη με αστικό πνεύμα, ορθολογισμό, κοινό νου, αισιοδοξία, πίστη στον ορθό λόγο και μετριοπάθεια.

Ειρωνεύεται τους αριστοκράτες, τους δεσμούς αίματος, τους ηρωικούς άθλους, ενώ απεικονίζει τους αστούς με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους και δείχνει προσοχή για το μόχθο του λαού. Θεωρεί την «Commedia del Arte» παρωχημένο λαϊκό θέαμα, θέαμα με χοντροκομμένο γέλιο, όπως επίσης αμφισβητεί την Αρκάδια για τη ρητορική και την μπαρόκ έκφρασή της.

Προοδευτικός στην τέχνη και στις πολιτικές πεποιθήσεις για την εποχή του (1707-1793), τα τελευταία χρόνια αναζητά καλλιτεχνική καταξίωση στο Παρίσι, όπου και πεθαίνει λίγο πριν τη Γαλλική Επανάσταση.

Παρ' όλο που το συγγραφικό του έργο υπολογίζεται σε 120 θεατρικά έργα, λίγα έχουν φτάσει ως εμάς, και ένα από τα σημαντικά είναι και ο «Υπηρέτης δύο αφεντάδων». Αυτό το έργο του υπέροχου Ιταλού δραματουργού, αυτού του μάστορα της λαϊκής κωμωδίας, ανέβασε με συνέπεια η «Πολιτιστική Παρέμβαση», μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους, μια παράσταση που θα τη ζήλευαν και οι Ιταλοί. Μια παράσταση όπου όλοι οι συντελεστές δούλεψαν με κέφι, ζωντάνια και σεβασμό προς το έργο. Μια παράσταση με ευρηματική χορογραφία, πολύ καλή διασκευή - μετάφραση και σκηνοθεσία, φανταστικά κοστούμια και σκηνικά. Οσο για τους ηθοποιούς, θα 'ταν άδικο να μιλήσουμε για έναν ιδιαίτερα, γιατί όλοι τους όχι απλώς είναι καλοί, εγώ θα 'λεγα, υπέροχοι. Θα 'ταν κρίμα οι νέοι άνθρωποι και ιδιαίτερα τα παιδιά, να χάσουν μια τέτοια παράσταση, μια τέτοια ευκαιρία διασκέδασης, κουλτούρας, ζωντάνιας και πολιτισμού.