Η κεραμική τέχνη αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πολιτιστικής ταυτότητας του Μαρουσιού. Ξεχωριστή λοιπόν θέση στα εκθεσιακά δρώμενα της περιοχής, και όχι μόνο, έχει η 42η Πανελλήνια Εκθεση Κεραμικής, που άνοιξε τις πύλες της πριν λίγες μέρες. Εως τις 10 του Δεκέμβρη, στα μόνιμα εκθετήρια κεραμικής στο Μαρούσι (αίθουσα «Αλέξανδρου Γαρδέλη», Λ. Κηφισίας 207), φιλοξενούνται έργα κεραμικής δουλεμένα μέσα στα εργαστήρια, από χέρια έμπειρα. Από καλλιτέχνες που με μεράκι κρατούν τις παραδόσεις, προσδίδοντάς τους σύγχρονες διαστάσεις. Οι φετινές συμμετοχές των κεραμιστών απ' όλη τη χώρα φτάνουν τις 47.

Μετά από συνεδρίαση στις 14/10, η Κριτική Επιτροπή απένειμε τα προβλεπόμενα βραβεία και τους επαίνους, επιλέγοντας τα έργα με γνώμονα τη συνολική παρουσία του εκθέτη και ακολουθώντας τη διαδικασία της βαθμολόγησης για τον κάθε εκθέτη ξεχωριστά. Συγκεκριμένα, απονεμήθηκαν βραβεία στους: Ρίτσαρντ Σμιθ (1ο Βραβείο) για το έργο «Μετανάστευση». Βάσο Δημητρίου (2ο Βραβείο) για το έργο «Φόρμα Ιχθύος». Σαβίνα Βασιλειάδη (3ο Βραβείο) για το έργο «Τσαγιέρα». Επαινοι απονεμήθηκαν στους: Αγγελική Πολίτη (1ος έπαινος) για το έργο με τίτλο «Κριτές». Δήμητρα Σταυρινίδου (2ος έπαινος) για το έργο «Τσουβάλια». Χρύσα Αχειμάστου (3ος έπαινος) για το έργο «Αβακας». Ισαάκ Μαυρίδη (4ος έπαινος) για το έργο «Πηνελόπη». Τιμητική διάκριση: Δημήτριος Μπούρλας.

Η 42η Πανελλήνια Εκθεση Κεραμικής είναι αφιερωμένη στο γνωστό κεραμίστα-αγγειοπλάστη Γεώργιο Ατσώνιο.

Οπως σημειώνει ο συγγραφέας-λαογράφος Σίφνου Αντ. Γ. Τρούλλος, «η παρουσία του Γ. Ατσώνιου στην κεραμική, στην καλλιτεχνική ζωή και εξέλιξη του Αμαρουσίου, έχει παίξει σημαντικό ρόλο. Ξημεροβραδιάζεται πάνω στον τροχό, σκέπτεται, σχεδιάζει κι όλο λαχταρά να δημιουργήσει νέες φόρμες σε πολλά είδη της τέχνης του, δουλεμένες με κέφι, με διάθεση, με ξεχωριστό μεράκι. Εχει βέβαια το προνόμιο ότι κατάγεται από το νησί της αγγειοπλαστικής - την πανέμορφη Σίφνο - και που κοντά στον πατέρα του, Σύμο Ατσώνιο, πρωτόμαθε τη δουλιά στο αγγειοπλαστείο του Βενικουά, εκεί στο μακρινό όρμο της χερσονήσου...».

«Οταν κατά το 1956, ο Γιώργος εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στο Μαρούσι, έπεσε με τη μούρη στην εργασία, παίρνοντας από πολύ νωρίς μέρος σε διάφορες εκθέσεις κεραμικής». Το 1962 πηγαίνει με υποτροφία του ΕΟΜΜΕΧ στο Μιλάνο για μετεκπαίδευση στα κεραμικά. «Από κει και πέρα βάζει στο κορμί του αγέρα και στα χέρια του φτερά...». Μαζί, έρχεται και η αναγνώριση και τα βραβεία για τη δημιουργία του. «Από το 1989, η καρδιά του Γιώργου ξαναχτυπά στη Σίφνο και το πλούσιο εκθετήριό του στο λιμάνι των Καμαρών, μαζί με τα εκθετήρια των συναδέλφων του, αποτελεί κόσμημα και προβολή της τέχνης και του νησιού του».