Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια ακόμα απολαυστική εκδήλωση αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν «υπόδειγμα ενότητας».

Μια ευκαιριακή συγκόλληση χωρίς αρχές και μια διαπάλη άνευ ορίων - που φτάνει μέχρι σε δημόσιες συστάσεις (Κύρκος) για διασπάσεις και αποχωρήσεις - και όπου πίσω από τους «11 αρχηγούς» διαγκωνίζονται 5 - 6 διαφορετικές «γραμμές», με 12 - 13 υποσύνολα η κάθε μια στο εσωτερικό της. Βαβέλ!

Και όλο αυτό «προτείνεται» με την ίδια πάντα πληκτική επιχειρηματολογία περί «πλουραλισμού» και «πληθυντικής Αριστεράς», λες και μπορεί ποτέ να νοηθεί ως Αριστερά η μονήρης διαδικασία ικανοποίησης προσωπικών γούστων και η προώθηση προσωπικών στρατηγικών.