Με «όχημα» τον προσχηματικό «κοινωνικό διάλογο», που θα λειτουργήσει σαν μέσο επιβολής των αντιλαϊκών στρατηγικών πολιτικών, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να «νομιμοποιήσει» στις λαϊκές συνειδήσεις τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις για το σφαγιασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, φροντίζει να στείλει μήνυμα αυταρχισμού σε όσους αντιστέκονται στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί, βάζοντας στο στόχαστρο τις λαϊκές κινητοποιήσεις και τους ταξικούς αγώνες.

Αυτές τις αντιδραστικές κατευθύνσεις έδωσε χτες ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου στην τοποθέτησή του στο άτυπο υπουργικό συμβούλιο. Στη διάρκειά του εξετάστηκε η πορεία του κυβερνητικού έργου τις πρώτες 50 ημέρες και μπήκαν οι προτεραιότητες για την γενικευμένη έφοδο που ετοιμάζει η κυβέρνηση σε όλα τα μέτωπα και η οποία θα εκφραστεί άμεσα με την κατάθεση συγκεκριμένων νομοσχεδίων. Επί τάπητος μπαίνουν και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία, την Υγεία και στη δημόσια διοίκηση.

Ο μανδύας που θα έρθει να καλύψει την αντιλαϊκή επέλαση, είναι η έναρξη του περιβόητου «εθνικού κοινωνικού διαλόγου». Οπως ανακοίνωσε χτες ο πρωθυπουργός στους υπουργούς του, την επόμενη βδομάδα, αξιοποιώντας την πρόθυμη συμμετοχή των «κοινωνικών εταίρων», θα διοργανωθεί ειδική φιέστα για την εκκίνηση του «διαλόγου», στην οποία ο πρωθυπουργός θα δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές. Στη συνέχεια, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, ο «διάλογος» θα αποκεντρωθεί στα υπουργεία, τα οποία και θα καταλήξουν στην κατάρτιση των νόμων που θα έρθουν για ψήφιση στη Βουλή.

Ο Γ. Παπανδρέου με ακροατήριο τις ξεπουλημένες ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, αφού θα περιγράψει με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση της οικονομίας της χώρας, θα ζητήσει «κοινωνική συναίνεση» για την προώθηση των «ανατροπών και των τομών».

Παρουσιάζοντας τους άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί η κυβέρνηση, ο Γ. Παπανδρέου τόνισε προς τους υπουργούς του: «Πίσω από την κρίση υπάρχουν ευκαιρίες και δυνατότητες. Αυτές θέλουμε να αξιοποιήσουμε. Εχουμε τις στρατηγικές μας επιλογές, αλλά θέλουμε κοινωνικό διάλογο, συμμετοχή». Μέσα από το «διάλογο» η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προωθήσει τις αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις, νέο νομοσχέδιο για τις «ευέλικτες σχέσεις εργασίας», παραπέρα ιδιωτικοποίηση στο χώρο της Παιδείας και της Υγείας.

Ουσιαστικά η κυβέρνηση επιζητά μέσα από έναν «κοινωνικό διάλογο», στα πρότυπα που τον έχουν ξαναστήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, να εμφανίσει τα αντιλαϊκά νομοθετήματα που ήδη έχει καταρτίσει σαν απόρροια κοινωνικής συναίνεσης. «Διάλογος σημαίνει και συνυπευθυνότητα, που θα έρθει από την τεκμηρίωση και κατανόηση των προβλημάτων από όλους. Χρειάζεται συναίνεση και συμμαχίες», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γ. Παπανδρέου, που προετοίμασε συγχρόνως τους υπουργούς του για «συγκρούσεις», τονίζοντας ότι η κυβέρνηση πρέπει να δείξει την αποφασιστικότητά της. Εξάλλου χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, αναφερόμενος στον κοινωνικό διάλογο, τόνισε ότι το «πλαίσιο των στρατηγικών επιλογών της κυβέρνησης είναι προδιαγεγραμμένο».

Στο πλαίσιο εξαπάτησης του λαού εντάσσεται και η καταγραφή των πρωτοβουλιών «βιτρίνας» που έχει αναλάβει η κυβέρνηση στο όνομα της «διαφάνειας» και της καταπολέμησης της σπατάλης. Είναι ενδεικτικό ότι χτες, η κυβέρνηση, στα πλαίσια των επικοινωνιακών κινήσεων, παρουσίασε μια λίστα με τις πρώτες αποφάσεις της και το αντιλαϊκό έργο των 50 πρώτων ημερών, στα οποία φιγουράρουν το μικρό κυβερνητικό σχήμα, τα υβριδικά αυτοκίνητα, οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ και άλλα παρόμοια. Μάλιστα εντελώς προκλητικά στα «επιτεύγματά» της η κυβέρνηση ενέταξε την απόλυση των χιλιάδων εργαζομένων στα «stage» και τις δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, αφού συνηγορούν στο «νοικοκύρεμα» των δημόσιων οικονομικών.

Ο πρωθυπουργός χωρίς να παρουσιάσει ούτε ένα μέτρο που να στηρίζει πραγματικά το λαϊκό εισόδημα και τα δικαιώματα, εκτός από τα επιδόματα εξαθλίωσης και τις αυξήσεις κοροϊδίας, ισχυρίστηκε ότι «ο απολογισμός του έργου της κυβέρνησής μας τις 50 πρώτες ημέρες είναι θετικός». Προφανώς, διεκδικεί δάφνες για το γεγονός ότι με τάχιστους ρυθμούς καλύπτει τις απαιτήσεις και τις δεσμεύσεις απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο.