Μετά την παρατεταμένη ανομβρία ο ουρανός άνοιξε, την Κυριακή, τους κρουνούς του. Μόνον η βροχή που ήρθε, δεν ήταν απαλή για να ποτίσει τη διψασμένη γη. Ηταν μπόρα δυνατή και στο πέρασμά της έσπειρε καταστροφές και έκοψε το νήμα της ζωής μιας γυναίκας. Οπως γίνεται συνήθως, όταν ξεσπάει μια νεροποντή. Γιατί η χώρα είναι ανοχύρωτη εντελώς και κάθε περιοχή της μπορεί να «βουλιάξει» έστω και με μια βροχή δύο ωρών. Ούτε καν η πρωτεύουσά της δεν είναι προστατευμένη. Γι' αυτό πολλές φορές και η Αττική έχει πνιγεί και έχει θρηνήσει θύματα.

Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Από τη μια η καταστροφή του περιβάλλοντος από τους συσσωρεύοντες πλούτον αμύθητο και από την άλλη η εγκληματική αδιαφορία αυτών που μας κυβερνούν. Κάθε τόσο υπόσχονται θωράκιση της χώρας από τις πλημμύρες και τελικά τίποτε δεν πράττουν. Κι αν με χίλια ζόρια αποφασίσουν να κάνουν κάτι, σκορπάνε τα λεφτά σε «ημέτερους» και παραλαμβάνουν τελικά χάρτινες κατασκευές. (Λίγες φορές είδαμε να βουλιάζουν δρόμοι και να καταρρέουν γέφυρες;). Και σα να μη φτάνει που μας αφήνουν ανυπεράσπιστους σε κάθε κακοκαιρία, μας εμπαίζουν κιόλας αν συμβεί κάποια τραγωδία. Αρχίζουν τα κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς (που τους έχουν πάρει αυτοί στο λαιμό τους) και γενικότερα για τους παθόντες και εξαγγέλλουν έργα που έχουν εξαγγείλει άπειρες φορές και που ουδέποτε πρόκειται να εκτελεστούν. Σιγά να μη δώσουν λεφτά για να προστατεύσουν τις φτωχογειτονιές της Αθήνας και τα χωριά στις επαρχίες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το 1997 που είχαν πλημμυρίσει τα χωριά της Ξάνθης πέρασαν δυο μήνες για να στείλουν μηχανήματα να τα ξελασπώσουν απλώς! Σιγά κοτζάμ κράτος να μην έσπευδε να προσφέρει βοήθεια στους κολίγους κάποιων απομακρυσμένων χωριών. Σιγά να μην κάθεται να σκάζει το κράτος αν κάποιοι πολίτες δεύτερης κατηγορίας πνίγονται, χάνουν το βιος τους ή παθαίνουν οτιδήποτε άλλο. Το κράτος έχει άλλους να φροντίσει. Τους λίγους και εκλεκτούς του συστήματος!