Συνέντευξη Τύπου με θέμα: «Η πάλη του ΚΚΕ για την οργάνωση των λαϊκών αγώνων μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης, της ΕΕ, του κεφαλαίου και των αστικών κομμάτων», έδωσε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στην εισηγητική της ομιλία, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Επιτρέψτε μου να σας δείξω ένα από τα προεκλογικά φυλλάδια που είχαμε κυκλοφορήσει και στο οποίο εξηγούσαμε γιατί έρχεται θύελλα μετά τις εκλογές, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα θα ήταν πρώτο και ποιο δεύτερο, Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ. Αυτά είναι 2 από τα αρκετά φυλλάδια που έχουμε βγάλει, αμέσως μετά τις εκλογές. Και πάλι εδώ προβλέψαμε τι θα γίνει, τοποθετηθήκαμε σε αυτά που ψήνονταν.

Πουθενά δεν έχουμε διαψευστεί και αυτό πρέπει να το πάρουν πάρα πολύ σοβαρά οι εργαζόμενοι. Να θυμίσουμε ότι προεκλογικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρόβαλλε το σύνθημα "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε". Που σημαίνει ότι ήξερε πολύ καλά ποιο ήταν το μέγεθος των ελλειμμάτων, των χρεών και του χρέους. Μπορεί να μην το ήξερε λεπτομερώς, αλλά ήξερε τι ήταν.

Την ίδια ώρα, όμως, δίπλα στο "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε", λέει το εξής: "Χρειάζεται νοικοκυριό στα έσοδα και στα έξοδα". Εμείς, βεβαίως, απαντήσαμε πολύ συγκεκριμένα σε αυτά.

Τώρα εμείς, από την πρώτη συνέντευξη που δώσαμε μετεκλογικά, είπαμε πόλεμος στον πόλεμο. Οτι ετοιμάζεται πόλεμος και με πόλεμο οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουν. Μάλιστα, αρκετοί θύμωσαν, στελέχη του ΠΑΣΟΚ έλεγαν "περίεργο πράγμα, την άλλη μέρα από τις εκλογές, λίγες μέρες μετά τις εκλογές το ΚΚΕ κηρύττει πόλεμο". Μα ξέραμε τι περιμέναμε.

Και δεν το ξέραμε μόνο την προεκλογική περίοδο. Από το '92 ξέρουμε πού πάνε τα πράγματα. Πολύ περισσότερο που τώρα είχαμε το στοιχείο της κρίσης. Και πολύ περισσότερο που ξέραμε τι λέει το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, πέρα από την πρακτική του. Εχει δοκιμαστεί το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, δεν είναι ένα καινούριο κόμμα. Πραγματικά δε θα ήταν σωστό να μιλήσουμε έτσι, για ένα κόμμα καινούριο που για πρώτη φορά κατέβαινε στις εκλογές και έπαιρνε την πλειοψηφία.

Εν πάση περιπτώσει, εμείς ξέραμε τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ. Ο,τι κάνει σήμερα, τα έλεγε στο πρόγραμμά του. Αλλο τώρα τα συνθήματα της "νοικοκυροσύνης". Στο πρόγραμμά του τα έλεγε, είναι συνεπέστατο.

Και αυτό πρέπει να το σκεφτούν πάρα πολύ καλά αυτοί που το ψήφισαν. Διότι πρέπει να ψάχνεσαι όταν ψηφίζεις ένα κόμμα δοκιμασμένο, δεν μπορείς να μένεις σε ένα προεκλογικό σύνθημα. Πρέπει να ξέρεις τι λέει το πρόγραμμά του και να θυμάσαι τι έκανε επίσης στα χρόνια της διακυβέρνησης.

Δεύτερον, μετεκλογικά η Νέα Δημοκρατία τι έλεγε; "Αν πάρει μέτρα που βοηθάνε την οικονομία εμείς θα το στηρίξουμε. Και πάρε μέτρα, μη χάνεις χρόνο κλπ.". Αυτή είναι η θέση της. Βεβαίως, η Νέα Δημοκρατία που ενδιαφέρεται να πιάσει και με την "απόχη" της ένα κομμάτι της λαϊκής αποδοκιμασίας, να το εκμεταλλευτεί, να δημαγωγήσει. Λέει "θέλουμε μέτρα που να είναι δίκαια για όλους, να μην πληρώσουν αυτοί που μονίμως πληρώνουν". Δηλαδή, αυτοί που πλήρωναν και επί Νέας Δημοκρατίας. Πετάει και αυτό το σύνθημα σαν τη «νοικοκυροσύνη» που έλεγε ο κ. Παπανδρέου.

Από την άλλη το ΛΑ.Ο.Σ. ζητάει μέτρα γρήγορα, εδώ και τώρα, πιο γρήγορα και μάλιστα θέλει και το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου για να περάσουν τα μέτρα. Χωρίς Συμβούλιο του Αρείου Πάγου σου λέει πώς θα περάσουν!

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τι λέει; Τι είπε από την πρώτη στιγμή; Εμείς θα κάνουμε "προγραμματική αντιπολίτευση". Εφεύρημα είναι αυτό. Ολοι με βάση τα προγράμματά μας κάνουμε είτε συμπολίτευση είτε αντιπολίτευση, αυτή η έκφραση δε λέει και τίποτα. Τι έλεγε όμως κυρίως. "Θα επαγρυπνούμε να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ τις υποσχέσεις του". Και τώρα το μοτίβο είναι "το ΠΑΣΟΚ παρεξέκλινε από τις υποσχέσεις του"! Ποιες υποσχέσεις; Δεν έδωσε φιλολαϊκές υποσχέσεις το ΠΑΣΟΚ. Ολα, μέχρι και για την ενοικίαση των εργαζομένων, τα έγραφε το προεκλογικό του πρόγραμμα.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί εμείς δεν είχαμε άλλη λύση και κηρύξαμε πόλεμο στον πόλεμο, για να γκρεμιστεί κυριολεκτικά στη συνείδηση του λαού ο λεγόμενος "κοινωνικός διάλογος", να μην υπάρχει πνεύμα αναμονής ούτε ένα λεπτό. Μάλιστα, εμείς αποφασίσαμε και δεν πήραμε μέρος και στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για το Διάλογο.

Γιατί το κάναμε αυτό; Γιατί ακριβώς θέλαμε να πούμε στους εργαζόμενους μην περιμένετε, μη χάνετε χρόνο, ούτε ένα λεπτό, όταν θα περάσουν τα μέτρα θα είναι αρκετά αργά. Θα χρειαστούν πολύ περισσότερες θυσίες, κυριολεκτικά αίμα για να τα αντιπαλέψεις και να τα ανατρέψεις.

Επομένως, δεν είχαμε ούτε ίχνος υπερβολής. Ο,τι προβλέψαμε συμπεριελήφθη στις θέσεις του κ. Παπανδρέου προχτές, που έκανε το περίφημο διάγγελμα. Αυτά που είπε ως τίτλο και που θα τα υλοποιήσει στην πορεία με νόμους: Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση μισθών και συντάξεων, επέκταση των ελαστικών σχέσεων, αυτήν την περίφημη εθνική σύνταξη, τους τρεις πυλώνες της Κοινωνικής Ασφάλισης. Δηλαδή, όλα αυτά είναι μισθοί και συντάξεις πτωχοκομείου.

Ούτε καν τις 3.000 προσλήψεις, που έλεγε, στον τομέα της Υγείας, στα νοσοκομεία δεν κάνει. Τις σταμάτησαν και αυτές τις προσλήψεις, για να μην πτωχεύσει η Ελλάδα. Ελεος! Αυτά δεν είναι τίποτα, θα φέρουν και άλλα. Είναι πρώτο πακέτο, άλλωστε το είπε ο πρωθυπουργός ότι το πρόγραμμα σταθερότητας το οποίο εγκρίθηκε θα είναι στη διαδικασία της αναθεώρησης εφόσον ο κ. Ολι Ρεν, ο πρώην κ. Αλμούνια θα αποφασίζει. Δηλαδή, η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία και τα διακρατικά όργανά της.

Θα έρθουν κι άλλα. Μέχρι τον πάτο θα πάνε τα πράγματα. Είναι εντελώς ψέματα ότι "τρία χρόνια θα σφίξουμε το ζωνάρι, για να μην πτωχεύσει η Ελλάδα". Δηλαδή, μετά από τρία χρόνια θα γυρίσουν τα όρια συνταξιοδότησης στα προηγούμενα; Θα ζητήσουν από την πλουτοκρατία να γυρίσουν πίσω τα 70 δισ., που τους έδωσαν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ;

Προχτές, η κυβέρνηση έδωσε 4 δισ. στους επιχειρηματίες για να επενδύσουν. Δηλαδή, πληρώνει ο λαός τις ασφαλιστικές εισφορές που οφείλουν οι επιχειρηματίες, και για να δημιουργήσουν προσωρινές θέσεις εργασίας!

Δεν είναι τυχαίο ότι ρίχτηκε η πρόταση να μπει φόρος για να σωθεί το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Υποτίθεται όμως ότι με μια φορολογία που κρατάει 1, 2 ή 3 χρόνια θα καλύπτονταν τα κενά. Ο λαός θα ξαναπλήρωνε φόρο και εφάπαξ και έμμεσο. Οχι, προτίμησαν την άνοδο των ορίων συνταξιοδότησης, τα 67 χρόνια που αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου σε όλη την Ευρώπη και παγκόσμια.

Αυτός είναι ο σκοπός τους, να τα πάνε 69, να τα πάνε και 71 όπως είναι σε ορισμένες χώρες, δυνητικά. Ο εργαζόμενος με "κίνητρα να μένει" μέχρι τα 71!

Και όταν υπάρχουν μελέτες του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, ότι αν εφαρμόσουν τα 67 χρόνια εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα στα ασφαλιστικά Ταμεία, με τα δικά τους κριτήρια, από 3 έως 7 μήνες. Δηλαδή, πάνε τα όρια συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια για τη βιωσιμότητα 7 μηνών στα ασφαλιστικά Ταμεία; Οχι, αυξάνουν τα όρια, γιατί θέλουν να ανεβάσουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, της μισθωτής εργασίας γενικότερα.

Θα σας διαβάσω τα εξής στοιχεία: Για να δείτε αν έχει σχέση το 67 χρόνια με τα ελλείμματα των Ταμείων. Απώλειες της τάξης 509,7 εκατομμυρίων ευρώ κατέγραψε στο τελευταίο τετράμηνο του 2009 το ΙΚΑ - ΕΤΑΜ στο χαρτοφυλάκιό του. Οπως προκύπτει από τα συγκριτικά στοιχεία που δημοσιοποίησε ο ασφαλιστικός οργανισμός, η συνολική αξία των χρεογράφων του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ σε μετοχές, αμοιβαία και τίτλοι εντόκων και ομολόγων, αποτιμήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2009 σε 3 δισ. 929 εκατομμύρια, δηλαδή κοντά 4 δισ. ευρώ έναντι 4 δισ. και 440 εκατομμυρίων ευρώ, που ήταν στις 31 Αυγούστου του 2009. Δηλαδή, μέσα σε 4 μήνες έχασαν 500 εκατομμύρια ευρώ στις χρηματαγορές.

Προσέξτε, όμως, για να δούμε αν όλοι χάνουν. Από τη σύγκριση των στοιχείων, η μείωση της αξίας του χαρτοφυλακίου προήλθε κυρίως από την υποχώρηση της αξίας των ομολόγων και των αμοιβαίων, σε αντίθεση με την αξία των μετοχών που εμφάνισαν αύξηση λόγω της ανόδου του χρηματιστηρίου Αθηνών στο διάστημα αυτό.

Ετσι, η αξία των μετοχών, κυρίως των τραπεζών, του ΟΤΕ, των ΕΛΠΕ, του ΟΠΑΠ και των τσιμέντων ΤΙΤΑΝ, διαμορφώθηκε στα 688,6 εκατομμύρια ευρώ, έναντι, την ίδια περίοδο, 489,7 εκατομμυρίων ευρώ, που ήταν τον Αύγουστο του 2009. Και θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα άδεια Ταμεία, δουλεύοντας μέχρι τα 70 χρόνια! Η κρίση δεν έχει μόνο την άσχημη πλευρά, είναι πρόκληση, είναι μια ευκαιρία για να προχωρήσουν οι αλλαγές, λένε η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΕΒ και άλλοι.

Αυτό είναι το θέμα. Ομως, εμείς βλέπουμε και ένα άλλο με βάση τα δικά τους στοιχεία, με τη δική τους οπτική. Και με την οπτική των μονοπωλίων και την οπτική του Νταβός, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και την οπτική της κυβέρνησης και όλων όσοι υποστηρίζουν τους ευρωμονοδρόμους, όταν επέλθει η ανάκαμψη, η φτώχεια και η ανεργία θα είναι πολύ πλατύτερη και στην Ελλάδα, όπως και σε όλη την Ευρώπη και θα μπούμε σε νέο κύκλο κρίσης.

Θα είναι αναιμική η ανάκαμψη και η Ελλάδα θα μπει, όπως και άλλες χώρες, σε νέο κύκλο κρίσης που θα είναι βαθύτερος. Και οι αλλαγές που γίνονται σήμερα είναι στρατηγικής σημασίας. Δεν είναι προσωρινές για την κρίση.

Επομένως, εμείς, αυτό που προεκλογικά είπαμε, και μετεκλογικά λέμε, είναι ότι ο λαός δεν πρέπει να πληρώσει ούτε ένα ευρώ για την κρίση. Μα θα πτωχεύσει, λένε, η Ελλάδα. `Η θα πτωχεύσει η πλουτοκρατία, ή θα πτωχεύσει ο λαός, ένα από τα δύο θα γίνει.

Από τη μια είναι η Ελλάδα της πλουτοκρατίας και από την άλλη η Ελλάδα του εργαζόμενου λαού. Εμείς θέλουμε να πτωχεύσει η πλουτοκρατία, αυτή είναι η λύση και η λύση αυτή έχει και πρακτική αξία, γιατί αυτοί έχουν τα κεφάλαια και τα κέρδη. Να πληρώσει λοιπόν το τίμημα. Μα θα πουν, αν πληρώσει το τίμημα δε θα δημιουργούν θέσεις εργασίας. Τους είδαμε και όταν δημιουργούσαν θέσεις εργασίας με την ανάπτυξη.

Δηλαδή, οι εργαζόμενοι θα είναι συνεχώς κάτω από έναν εκβιασμό: Πρόσεξε, λένε, τους κερδοσκόπους, είμαστε το μαύρο πρόβατο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μα αυτούς τους κανόνες τους έχει ψηφίσει η κυβέρνηση, η Νέα Δημοκρατία και τα άλλα κόμματα, όταν υποστηρίζουν αυτό που λένε, τη σύγχρονη αγορά, την οικονομία της αγοράς.

Οι κερδοσκόποι είναι οι κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι πέρα από το υπερκέρδος κερδοσκοπούν και με την αλλαγή χρήματος, κερδοσκοπούν με διάφορους τρόπους. Μέχρι και με τον πράσινο φόρο, μέχρι και με το εμπόριο ρύπων κερδοσκοπούν. Με όλους τους τρόπους. Και τους κάνει εντύπωση δηλαδή ότι μας βλέπουν - λέει - με μισό μάτι οι Ευρωπαίοι.

Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, "Λυκοσυμμαχία" όπως έχουμε πει, ανισότιμες σχέσεις, ανισόμετρη ανάπτυξη. Η Ελλάδα έχει αναπτυχθεί καπιταλιστικά και όμως έπεσε η ανταγωνιστικότητά της, από τότε που η Ελλάδα προσαρμόστηκε στην ΕΟΚ και γενικότερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι είναι. Αυτή είναι η κούρσα του ανταγωνισμού.

Για μας το κριτήριο είναι το βιοτικό επίπεδο, τα κοινωνικά, τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Ο ρόλος της χώρας στο διεθνή περίγυρο και ευρύτερα. Είναι υπέρ των λαών ή είναι υπέρ των ιμπεριαλιστών; Αυτά είναι που μετράμε.

Εμείς, κατ' αρχήν, έχουμε μια πολιτική θέση που λέει το εξής: Αν δεν έρθει η εργατική τάξη στην εξουσία και να την ασκήσει μαζί με τους συμμάχους της, τους απασχολούμενους, τους μικρούς και τους φτωχούς επαγγελματοβιοτέχνες, εμπόρους, τους μικροϊδιοκτήτες παραγωγούς αγρότες, κτηνοτρόφους, αλιείς κλπ., αν δε δημιουργηθεί ένα τέτοιο μπλοκ κυβερνητικής εξουσίας, δεν μπορεί να μιλάμε για άλλη πορεία της Ελλάδας. Αυτό, βεβαίως, δεν μπορεί να πατήσει κανείς κουμπιά και να γίνει, αλλά εμείς προτείνουμε άλλο δρόμο πάλης, άλλο δρόμο πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.

Τι λέμε σήμερα: Θεωρούμε πια ότι έχει ξεπεραστεί προ πολλού και οπωσδήποτε σήμερα, ο κάθε κλάδος ή ο κάθε τόπος δουλειάς με το δικό του πρόβλημα να γίνει ένα λόμπι πίεσης στην κυβέρνηση. Σήμερα, έχεις ενιαία ολομέτωπη επίθεση που αφορά στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, είτε είσαι στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε είσαι μισθωτός είτε είσαι αυτοαπασχολούμενος.

Επομένως, χρειάζεται μια ενιαία απάντηση. Αυτό δεν καταργεί την κλαδική διεκδίκηση, αλλά πρέπει να έχεις την αίσθηση ότι είσαι ένας κλάδος, είσαι ένα κοινωνικό στρώμα ενταγμένο σε μια καθολική επίθεση. Και, επομένως, τώρα ο κάθε αγώνας, που μπορεί να έχει τις πιο απλές μορφές μέχρι τις πιο σύνθετες, πρέπει να συγκροτεί μια ενιαία απάντηση στην ενιαία επίθεση με κοινά αιτήματα.

Παραδείγματος χάριν: Δεν πληρώνουμε δεκάρα για την πλουτοκρατία. Και να έχει και διεκδικήσεις που αφορούν μισθούς, μεροκάματα, Υγεία, Παιδεία, περιβάλλον κ.ά. Καταδίκη όλων των μέτρων της κυβέρνησης και των προτάσεων των άλλων κομμάτων που είναι σχετικές. Πρόταξη σύγχρονων αιτημάτων.

Επομένως, αυτό που λέμε γενική απεργία, γενικευμένος αγώνας είναι απαραίτητο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει βεβαίως το δικό του πρόγραμμα, έχει και τη συμμαχική του πρόταση που την απευθύνει πριν απ' όλα μέσα στο κίνημα, γιατί στο πολιτικό επίπεδο δυστυχώς δεν υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις. Μακάρι να υπήρχαν.

Μέσα στο κίνημα υπάρχουν άνθρωποι που ανήκουν σε όλα τα κόμματα και μέσα σε αυτή την πρόταση δεν μπορούμε παρά να βάλουμε τα απολύτως απαραίτητα, όμως απολύτως απαραίτητα σήμερα είναι μια ολόκληρη γραμμή πλεύσης. Δεν μπορούμε να δεχτούμε, παραδείγματος χάριν, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Εμείς δε συμφωνούμε με την κόκκινη γραμμή στα όρια συνταξιοδότησης, παραδείγματος χάριν, όπως τα λέει η ΓΣΕΕ. Μέσα εκεί βάζουμε και τη διαφορά 5ετίας ανδρών και γυναικών.

Πάρτε τα αγροτικά, παραδείγματος χάριν, δεν είναι ένα θέμα κόκκινη γραμμή. Υπάρχουν και κόκκινες μέσα στις κόκκινες γραμμές. Αυτός ο διαχωρισμός κατά κύριο επάγγελμα αγρότη και μη, είναι κρίσιμο ζήτημα, γιατί η αγροτιά έχει διαστρωμάτωση.

Δε δεχόμαστε τα "ρετιρέ και τους χαμηλόμισθους", αυτό που κάνει η κυβέρνηση αντιπαραθέτοντας τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ιδιωτικούς. Αλλο πράγμα όμως η διαστρωμάτωση στην αγροτιά, με βάση την ιδιοκτησία. Δε θα πάμε σε αυτό που κάνει η ΓΣΕΕ και βγαίνει δημαγωγικά και λέει "εμείς υπερασπιζόμαστε αυτούς που είναι μέχρι 2.000 ευρώ το μήνα".

Κατ' αρχήν 2.000 ευρώ μεικτά το μήνα δεν είναι και κανένα τεράστιο ποσό. Ελεος! όταν εμείς ζητάμε 1.400 ευρώ πρώτο μισθό μεικτό!

Επομένως, τα αιτήματα και οι στόχοι πάλης πρέπει να συνενώνουν εργατοϋπαλλήλους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Να υπάρχει απαρέγκλιτη θέση: "Κανείς συμβασιούχος, κανείς STAGE, όλοι έχουν δικαίωμα στη σταθερή εργασία και όχι μεταφορά των συμβασιούχων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Αμεσες προσλήψεις, και πρόκειται για χιλιάδες προσλήψεις, εκεί που χρειάζονται σήμερα, κατώτατος μισθός, όχι στους τρεις πυλώνες ασφάλισης, κατάργηση του ΦΠΑ, ή αλλού μείωση στον ΦΠΑ, σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, όριο αφορολόγητο 40.000 ευρώ και 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.

Για τους αγρότες: Εγγυημένες τιμές, μέτρα για να μειωθεί το κόστος παραγωγής, να μην περάσει ο διαχωρισμός κατά κύριο επάγγελμα αγρότη. Ισα - ίσα αυτός που αναγκάζεται και κάνει κι ένα δεύτερο επάγγελμα, για να έχει ένα κάποιο εισόδημα το χρόνο, πρέπει να βοηθηθεί να παραμείνει στην αγροτική παραγωγή. Να καταργηθούν οι εισαγωγές στα προϊόντα εκείνα που παράγονται στην Ελλάδα.

Λοιπόν, στις 10 του Φλεβάρη υπάρχει η απεργία που αφορά το δημόσιο και πολλές Ομοσπονδίες και κλάδους στον ιδιωτικό τομέα. Η ΓΣΕΕ, η οποία πίστευε ότι τα τρία "δεν" της Κυβέρνηση θα ισχύσουν, αναγκάστηκε κάτω από την πίεση να πει "θα κάνω απεργία στις 24".

Η δική μας γνώμη είναι μετέχοντας μέσα στο μαζικό κίνημα, δεν μπορούμε εμείς να τα καθορίσουμε όλα, τα βρίσκαμε και στις ημερομηνίες, αν έβαζε 11 ή 9, ανεξάρτητα αν διαφωνούμε με τα αιτήματα και εμείς και οι συνεργαζόμενοι μαζί μας, δε δίνουμε τη μάχη της μέρας. Αλλά όχι να πάμε στις αρχές του Μάρτη, περιμένοντας τι θα βγάλει ο διάλογος, γιατί είχε τα τρία "δεν" η κυβέρνηση.

Εμείς, έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, γιατί πραγματικά σήμερα χρειάζεται ένα ενιαίο μέτωπο. Ακόμη κι αν διαφωνούμε με τα αιτήματα, το ενιαίο μέτωπο πρέπει να ξεκινήσει από τα κάτω στους τόπους δουλειάς. Και είναι απαράδεκτο να μη στηρίζονται σήμερα οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα οι οποίοι απεργούν και έχουν βέβαια περισσότερες απολύσεις από ό,τι στο Δημόσιο.

Αλλά εμείς να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Απολυμένοι θα είναι αυτοί που απεργούν και αυτοί που δεν απεργούν όταν κλείνουν οι επιχειρήσεις. Χαμηλόμισθοι θα είναι κι αυτοί που απεργούν και αυτοί που δεν απεργούν. Επομένως, να φοβάστε αυτά που έρχονται. Και όταν οι εργαζόμενοι είναι όλοι μαζί... Ξέρετε πόσες απολύσεις ανθρώπων ανακλήθηκαν, που είχαν απεργήσει μόνοι τους στους χώρους δουλειάς; Ανακλήθηκαν.

Εναν απολύει; Θα βρίσκει απ' έξω το μπλοκ όλων των εργαζομένων. Επιτροπές παντού υπεράσπισης κατά των απολύσεων.

Αν ο λαός σήμερα φοβηθεί, τότε σε μερικά χρόνια θα αποτιμά θυσίες, οι οποίες θα είναι ανώφελες και για το σύστημα το καπιταλιστικό, γιατί δεν πρόκειται να γλιτώσει από τις κρίσεις, αλλά πάνω απ' όλα - επειδή εμείς δε σκοτωνόμαστε για τη μακροημέρευση του καπιταλιστικού συστήματος - θα είναι τραγικές για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Θέλουν να γονατίσουν το λαό και οικονομικά και ηθικά. Και αυτό πρέπει να το αποτρέψουμε.

Αν ο λαός συνειδητοποιήσει ότι έχει την ηθική υπεροχή, έχει την υπεροχή ιδεών, έχει την υπεροχή του δίκιου, και έχει οργανωμένη δύναμη που μπορεί να τους σταματήσει, τότε μπορεί μια μάχη να μην την κερδίσει ολοσχερώς, θα κερδίσει κάτι, αλλά θα κερδίσει τελικά και τον πόλεμο. Αλλά έχει σημασία να υπάρχουν κερδισμένες μάχες.

Επομένως, χρειάζεται αλυσίδα αγωνιστικών κινητοποιήσεων που στηρίζονται στην οργάνωση των εργαζομένων κατά χώρο δουλειάς, κατά κλάδο και ένας για όλους και όλοι μαζί. Αυτή είναι η θέση μας: Πρέπει να οργανώσουμε πόλεμο. Πολεμική αντεπίθεση. Με τα όπλα που έχει ο λαός και πρέπει να τα χρησιμοποιήσει όλα και έχει πάρα πολλά όπλα ανεκμετάλλευτα.

Και πρέπει να τελειώσουν οι αυταπάτες "μα, για να δούμε...", "ξέρετε το τάδε στέλεχος της κυβέρνησης διαφωνεί...". Τελειώσαμε με αυτά. Αυτά είναι για το θεαθήναι. Πρέπει να φοβηθούν το λαό. Αν δεν τον φοβηθούν, δε θα κάνουν πίσω καθόλου. Καμία αυταπάτη. Νέα Δημοκρατία είδαμε, ΛΑ.Ο.Σ. είδαμε, έχουν συγκροτήσει ένα μπλοκ βασικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πέσει μέσα στο πηγάδι που το άνοιξε ο ίδιος, μέσα στις αντιφάσεις του παραδέρνει και ακόμη συζητάει με ποιον θα πάει και με ποιον θα συνεργαστεί.

Εμείς πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι που ανήκουν στα κόμματα που είπαμε και τα οποία τα επικρίναμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αυτοί οι άνθρωποι μέσα στον αγώνα μπορούν να έρθουν μαζί μας, παίρνοντας υπόψη ότι μέσα στο μαζικό κίνημα υπάρχουν διαφορές, δεν ζητάμε να υιοθετηθεί το πολιτικό μας πρόγραμμα, αλλά πρέπει να υιοθετηθεί όχι μόνο κάποια αιτήματα, αλλά κατεύθυνση πάλης σε σύγκρουση πραγματικά με την κυρίαρχη πολιτική στα οικονομικά, κοινωνικά, δημοκρατικά ζητήματα. Εμείς θέλουμε ο λαός να πάει πιο μπροστά από αυτό που ζητάμε κι εμείς. Να τραβήξει πολύ μπροστά».