Ο Μπ. Μαυροθαλασσίτης στην εισήγηση

«Αποκρύβεται συνειδητά ο χαρακτήρας της κρίσης, που δεν είναι τίποτα άλλο από κρίση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων, που αφού καταβρόχθισαν τον ιδρώτα των λαϊκών στρωμάτων σήμερα δυσκολεύονται να χωνέψουν τον πλούτο που συσσώρευσαν, τα κεφάλαια δε βρίσκουν διέξοδο, δυσκολεύονται να ξαναμπούν στην κυκλοφορία για να αναπαραχθούν όπως πριν και να φέρουν νέα κέρδη. Γι' αυτό καλούνται οι "συνήθεις ύποπτοι", δηλαδή τα λαϊκά στρώματα, να τους ξελασπώσουν.

Αποκρύβεται συνειδητά ότι η κατεύθυνση των μέτρων έχει συναποφασιστεί χρόνια τώρα στα πλαίσια της ΕΕ, μέσα από το Μάαστριχτ, το σύμφωνο της Λισαβόνας και τόσα άλλα, με τη σύμφωνη γνώμη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν πλήττουν συνολικά την Εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες. Τους αφαιρούν σημαντικό εισόδημα. Καταργούν κατακτήσεις δεκαετιών. Η αύξηση της έμμεσης φορολογίας θα φτάσει πολλαπλασιασμένη στις τσέπες τους. Το έχουμε ξαναζήσει. Την ίδια στιγμή προκλητικά, το μονοπωλιακό κεφάλαιο βρίσκεται στο απυρόβλητο.

Τα μέτρα αυτά δεν πρέπει να περάσουν!!!».

«Η ΠΣΕΑ, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, (σ.σ. στη Διακήρυξη) εκφράζει τα συμφέροντα εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων χωρίς προσωπικό, στηρίζει τους αυτοαπασχολούμενους με 2-3 εργαζόμενους, είναι με τους μικρούς βιοτέχνες που γνωρίζουν καλά πώς παράγεται ο πλούτος της κοινωνίας, είναι με τους χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, που γνωρίζουν το βάσανο "της επιχειρηματικότητας" και το ανέφικτο "της ανταγωνιστικότητας".

Ο διαχωρισμός αυτός που γίνεται, δεν είναι καθόλου τυχαίος. Οι Επαγγελματοβιοτέχνες δεν αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο. Δεν έχουν όλοι τα ίδια συμφέροντα, τις ίδιες ανάγκες. Δεν είναι το ίδιο πράγμα, κάποιος που πραγματικά δουλεύει μόνος του ή με την οικογένειά του και κάποιος που έχει 15-20 άτομα προσωπικό.

Απέναντί μας είναι το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου και οι συνοδοιπόροι τους, οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες στη διοίκηση των ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ. Για τις τελευταίες αξίζει τον κόπο να πούμε δύο λόγια παραπάνω».

«Τα τελευταία χρόνια και με όπλο τον πακτωλό χρημάτων που έχουν στη διάθεσή τους, με αιχμή του δόρατος τα ΚΕΚ, έχουν οδηγηθεί, σε μία άνευ προηγουμένου επιχείρηση εκμαυλισμού και παράλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Αντικειμενικά τα συμφέροντα που εκφράζουν, είναι μιας μικρής μερίδας μεσαίων και μεγάλων ΕΒΕ, που βλέπουν την εξέλιξή τους, σε άμεση σύνδεση με το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια. Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι κάτω από το 10%, είναι σήμερα οι συνδικαλισμένοι ΕΒΕ συνολικά.

Πρέπει να κάνουμε καθαρό σε όλους τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, ότι αποφασιστικό ζήτημα είναι το γύρισμα της πλάτης τους, σε αυτή την πολιτική της ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ. Εμείς δεν αντιστρατευόμαστε αυτές τις πλειοψηφίες γιατί προβάλλουν "λίγα αιτήματα" ή προχωρούν σε "ελάχιστες έως καθόλου" αγωνιστικές διεκδικήσεις. Το ζήτημά μας δεν είναι ποσοτικό.

Η αντίθεσή μας, βρίσκεται στην κατεύθυνση που έχουν δώσει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Στην κατάσταση που το έχουν φέρει, με πιο χαρακτηριστικό το συντεχνιακό, τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό.

Με άλλα λόγια και στην καλύτερη περίπτωση ρόλο "διορθωτή" των "αδικιών" της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, μέσα από τους διαδρόμους των υπουργείων. Γι' αυτό και δε φαίνεται καμία διαφορά στην πρακτική τους, είτε είναι κυβέρνηση η ΝΔ, είτε είναι το ΠΑΣΟΚ.

Προσπαθούν, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης της ΠΣΕΑ, να μας κολλήσουν τη "ρετσινιά" του διασπαστή. Θεωρούν ότι αυτός είναι ένας εύκολος τρόπος να ξεφύγουν από τις ευθύνες τους. Να μην απαντήσουν στα ζητήματα που τους βάζουμε. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η ΠΣΕΑ δεν έχει κανένα άγχος να φτιάξει μια ακόμα τριτοβάθμια οργάνωση. Αμφισβητεί όμως την κατεύθυνση του συνδικαλιστικού κινήματος έτσι όπως έχει οριοθετηθεί από αυτές τις ηγεσίες.

Σήμερα, συναγωνιστές, πρέπει να έχουμε καθαρό ότι διασπαστής, είναι αυτός που υπονομεύει τους αγώνες. Που δε διεκδικεί. Που βάζει πλάτη για να περάσει αυτή η ευρωενωσιακή φιλομονοπωλιακή πολιτική στο κίνημα».

«Η διακήρυξη καθορίζει ότι σύμμαχοί μας, είναι η εργατική τάξη και το ταξικό Συνδικαλιστικό Κίνημα, το ΠΑΜΕ, η φτωχομεσαία αγροτιά και η ΠΑΣΥ, οι συνταξιούχοι, η νεολαία, οι γυναίκες. Το ερώτημα είναι το γιατί, και τι δουλειά τελικά έχουμε εμείς με αυτά τα στρώματα. Είναι σύμμαχοί μας, όλοι οι παραπάνω, γιατί πλήττονται από την μονοπωλιακή πολιτική που εφαρμόζεται δεκαετίες τώρα. Γιατί παράγουν τον πλούτο και τον καρπώνονται τα μονοπώλια. Γιατί έχουν καθαρό αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό. Γιατί θεωρούν, όπως και εμείς, ότι μπορούμε σε αυτή την κατεύθυνση να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Γιατί αντικειμενικά, άσχετα δηλαδή από το βαθμό κατανόησης που υπάρχει, αυτοαπασχολούμενοι, μικροί ΕΒΕ, φτωχοί αγρότες, εργαζόμενοι στέκονται στην ίδια πλευρά, έχουν απέναντί τους κοινό αντίπαλο, τα μονοπώλια και την πολιτική τους».

«Η ΠΣΕΑ, με την 3ηΠανελλαδική Συνδιάσκεψη επιδιώκει να μετατραπεί από συσπείρωση που ξεκίνησε για το Ασφαλιστικό, στον Αγωνιστικό πόλο στο χώρο των ΕΒΕ. Αυτό είναι μια ποιοτική αλλαγή, που χρειάζεται να κατανοηθεί. Είναι ένα σκαλοπάτι παραπάνω.

Αγωνιστικός πόλος σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση σημαίνει μία καλύτερη και μεγαλύτερη ενότητα δράσης, πολιτική και ιδεολογική ενότητα των οργάνων που συγκροτούν την ΠΣΕΑ. Μία τοποθέτηση, όχι μόνο στο σύνολο, αν αυτό είναι δυνατόν, των ζητημάτων που μας απασχολούν, αλλά και στην ανάγκη μιας άλλης κατεύθυνσης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Πρέπει να έχουμε καθαρό, βγήκε άλλωστε και από πολλές περιφερειακές συνδιασκέψεις, ότι τα περιθώρια που υπάρχουν στο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε, είναι πολύ μικρά για να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση της θέσης μας.

Προβάλλουμε βεβαίως, ένα συνεκτικό ολοκληρωμένο πλαίσιο αιτημάτων για την κρίση. Την ίδια στιγμή ξέρουμε όμως, ότι οι όποιες κατακτήσεις μας εύκολα μπορούν να ανατραπούν από τα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκφραστές. Επόμενα ο στόχος του Συνδικαλιστικού κινήματος δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην προβολή επιμέρους διεκδικήσεων.

Είναι απαραίτητο να μπει στο κέντρο της προσοχής του, μια διαφορετική ανάπτυξη στη χώρα που να έχει μοναδικό στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών απαλλαγμένη από τη δράση του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων, όπου η καθημερινή αγωνία για το μεροκάματο θα αντικατασταθεί με ένα σταθερό εισόδημα αντίστοιχο με τις ανάγκες και ανάλογο με την ποσότητα και την ποιότητα της εργασίας.

Εκεί συναντώνται τα βασικά συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών, όλων των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή είναι η μοναδική ρεαλιστική διέξοδος από το ζυγό των μονοπωλίων που βιώνουμε σήμερα.

Είναι απαραίτητη μια λαϊκή εξουσία που κεντρικά θα σχεδιάζει την ανάπτυξη της οικονομίας, θα αξιοποιεί τον παραγωγικό πλούτο της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό της, τη διεθνή συνεργασία».

Τέλος, η εισήγηση υπογραμμίζει ότι πρέπει να βελτιωθεί αποφασιστικά η δράση σημειώνοντας: «Να βρούμε τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, που είναι έξω από τα όργανα του συνδικαλιστικού μας κινήματος, με δεδομένο ότι αυτοί είναι και η συντριπτική πλειοψηφία των ΕΒΕ».