Η Ουγγαρία, μια χώρα με πληθυσμό ίσο περίπου με της Ελλάδας (10 εκατομμύρια) βιώνει σήμερα τις συνέπειες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Η Ουγγαρία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 2004. Ως αποτέλεσμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, υπάρχουν σήμερα πάνω από 400.000 άνεργοι. Στην αγροτική οικονομία, επί σοσιαλισμού εργάζονταν 1 εκατομμύριο άνθρωποι. Σήμερα έχουν μείνει μόλις 100.000. Τα περισσότερα ουγγρικά εργοστάσια έχουν κλείσει ή έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας, του εμπορίου, των υπηρεσιών βρίσκεται στα χέρια ξένων μονοπωλιακών ομίλων.

Η ενέργεια ήταν πριν λαϊκή περιουσία. Σήμερα, χιλιάδες νοικοκυριά δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν το ρεύμα και τη θέρμανση, από τους υπέρογκους λογαριασμούς των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων.

Σήμερα έχουν κλείσει περισσότερα από 4.300 σχολεία, εκατοντάδες νοσοκομεία και ιατρεία, έχει αυξηθεί η θνησιμότητα σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Η πείνα, η φτώχεια και η εξαθλίωση, φαινόμενα άγνωστα επί σοσιαλισμού, επανήλθαν. Τουλάχιστον 20.000 παιδιά πεινάνε, ενώ 100.000 παιδιά προσπαθούν να επιζήσουν με πατάτες και ψωμί με λίπος. Οι άστεγοι ξεπερνούν τους 90.000, ενώ κάθε χρόνο βγαίνουν στον πλειστηριασμό 2.000 σπίτια.

Η Ουγγαρία δεν ανήκει στη ζώνη του Ευρώ. Για λογαριασμό του ντόπιου κεφαλαίου, τον Νοέμβρη του 2008, κατέφυγε σε δανεισμό από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που απαίτησε περαιτέρω χτύπημα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων. Τόσο ο πρώην πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Φέρενς Γκουρσάνι, όσο και ο νυν επικεφαλής της κυβέρνησης των «τεχνοκρατών» Γκόρντον Μπάιναϊ (μετά την παραίτηση του πρώτου τον Μάρτη του 2009), θεωρούνται από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη χώρα. Και οι δύο απέκτησαν την περιουσία τους μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στη χώρα.