Ωρα 4.10 τα χαράματα, στις 30 του Μάρτη του 1952, ξημέρωμα Κυριακής, μέρα που ούτε οι ναζί έκαναν εκτελέσεις,

ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, οι Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης,

πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

*

Η κυβέρνηση του Κέντρου με πρωθυπουργό τον Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό μετεμφυλιακό κατεστημένο, το καθεστώς της αμερικανοκρατίας,

όλες οι συνιστώσες του πολιτικού συστήματος της ολιγαρχίας στην Ελλάδα,

όλοι όσοι διέταξαν το «πυρ» για τη διάπραξη του στυγερού εγκλήματος και εκτέλεσαν πριν 58 χρόνια τον Μπελογιάννη,

κουβαλούν αιώνια το άγος του αίματος.

*

Το παράγγελμα γι' αυτήν την πολιτική δολοφονία αποτελεί ένα από τα στίγματα της ταξικής θηριωδίας του αστικού κράτους.

Ανεξίτηλη υπόμνηση της βαρβαρότητας, πάνω στην οποία οικοδομήθηκε και αναπαράγεται η εξουσία της πλουτοκρατίας,

τότε, τώρα και πάντα.