Το εφιαλτικό μέλλον που σχεδιάζει για τους εργαζόμενους και το λαό η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με την ιμπεριαλιστική ΕΕ και το ΔΝΤ, περιγράφει ο διευθυντής του τελευταίου, Ντομικίκ Στρο Καν, μιλώντας προχτές σε αυστριακό περιοδικό για την ελληνική οικονομία. Στο φόντο των αποφάσεων για το μηχανισμό δανειοδότησης της Ελλάδας και τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, ο επικεφαλής του ΔΝΤ ισχυρίζεται ότι ο μόνος βιώσιμος τρόπος για την αντιμετώπιση των μακροοικονομικών αδυναμιών της χώρας είναι ο «αποπληθωρισμός».

Ο ίδιος ο Καν είπε ότι ο αποπληθωρισμός «θα είναι οδυνηρός», καθώς θα σημαίνει χαμηλότερους μισθούς και χαμηλότερες τιμές. Ωστόσο, συμπλήρωσε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να γυρίσει πίσω από το δρόμο που πήρε τα τελευταία χρόνια. Κατέληξε ισχυριζόμενος ότι «δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για τους Ελληνες από την αύξηση της ανταγωνιστικότητας», η οποία στο γλωσσάρι των ιμπεριαλιστών μεταφράζεται σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Τι σημαίνει στην πράξη αποπληθωρισμός; Οτι οι μισθοί, σε όλο το φάσμα της οικονομίας, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, θα πρέπει να υποχωρήσουν τόσο πολύ, ώστε η Ελλάδα να φτάσει σε αρνητικό πληθωρισμό! Αυτό απλά σημαίνει όχι μόνον απώλεια του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό και όχι μόνο. Σημαίνει συμπίεση των μισθών συνολικά σε τέτοια επίπεδα, ώστε οι επιχειρηματίες, χωρίς να θιγεί στο παραμικρό το κέρδος τους, να μπορέσουν να μειώσουν αισθητά τις τιμές των παραγόμενων προϊόντων τόσο, ώστε να γίνουν ανταγωνιστικά στις αγορές.

Η τεραστίων διαστάσεων ληστεία, που σχεδιάζουν σε βάρος των εργαζομένων, μπορεί να γίνει κατανοητή από το ακόλουθο παράδειγμα: Οι μεγάλες αυξήσεις που επέβαλε η κυβέρνηση στο ΦΠΑ και στους άλλους έμμεσους φόρους είχαν σαν αποτέλεσμα να εκτιναχθεί ο πληθωρισμός το Μάρτη στο 3,9% και τον Απρίλη να αναμένεται ακόμα υψηλότερος. Με βάση την πολιτική του αποπληθωρισμού, οι μισθοί θα πρέπει να μειωθούν τόσο, ώστε όχι μόνο να απορροφηθεί ο πληθωρισμός, άλλο αυτός να κινηθεί σε αρνητικό έδαφος!

Η «πρόταση» αυτή ενσωματώνει όλα τα αιτήματα της άρχουσας τάξης, όπως η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του ορίου των απολύσεων, η επέκταση των ελαστικών σχέσεων απασχόλησης. Και εννοείται ότι οι πολιτικές αυτές δε θα εφαρμοστούν για ένα ή δύο χρόνια, αλλά σε βάθος χρόνου, με στόχο να γίνει φθηνότερη για το κεφάλαιο η εργατική δύναμη.

Ο Ν. Στρο Καν ξεκαθάρισε ότι η παραπάνω στρατηγική αντίληψη δεν υποστηρίζεται μόνο από το ΔΝΤ, αλλά και από την ΕΕ, αποδεικνύοντας την κοινή πορεία των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ενώσεων. Από την άλλη, έρχονται στην επιφάνεια οι συμφωνίες που έχει κάνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο ΕΕ και ΔΝΤ, στο όνομα του να βγει ο ελληνικός καπιταλισμός από την κρίση. Συμφωνίες, που κυριολεκτικά στάζουν αίμα και από την άποψη αυτή τα σκληρά μέτρα, που ανακοινώθηκαν στις 4 Μάρτη, δεν ήταν παρά η απαρχή της αντιλαϊκής λαίλαπας που θα ακολουθήσει.