Το νομοσχέδιο για τη νέα διοικητική δομή δόθηκε στη δημοσιότητα και αναμένεται να ψηφιστεί μέσα στο Μάη. Ο «Καλλικράτης» χαρακτηρίζεται από την κυβέρνηση ως βασικός πυλώνας του προγράμματος σταθερότητας. Με αυτόν τον τρόπο σηματοδοτείται η σύνδεσή του με τις αντιδραστικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις σε τομείς όπως Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κ.ά. Πάνω στα νέα διοικητικά σχήματα θα «πατήσουν» οι αλλαγές που προωθούνται στην Παιδεία, στην Υγεία - Πρόνοια.

Μέσω των αρμοδιοτήτων που μεταφέρονται πλέον στην Τοπική Διοίκηση, αυτοί οι ευαίσθητοι τομείς κοινωνικού χαρακτήρα κατακερματίζονται. Χάνουν τον ενιαίο χαρακτήρα τους. Η ποιότητά τους υποβαθμίζεται. Στην ουσία - και με πρόσχημα τη λεγόμενη αποκέντρωση - ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για τη δραστηριοποίηση των μονοπωλίων σε αυτούς τους τομείς. Μάλιστα, η εμπλοκή τους θα έχει άμεση σχέση με τη λειτουργία σχολείων και νοσοκομείων.

Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να κατηγοριοποιούνται τα νοσοκομεία και οι υπηρεσίες σε καλές, μέτριες και υποτυπώδεις ως προς την επάρκεια και το επίπεδο των υποδομών, του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, τις ερευνητικές τους δυνατότητες κ.ά. Θα διαφοροποιούνται, όπως ακριβώς και άλλες επιχειρήσεις (π.χ. τριών ή τεσσάρων αστέρων ξενοδοχεία) και οι εργαζόμενοι ανάλογα με την οικονομική και ασφαλιστική τους κατάσταση θα υποχρεώνονται να κατευθύνονται στα αντίστοιχης κατηγορίας νοσοκομεία ή υπηρεσίες ΠΦΥ.

Η Τοπική Διοίκηση με την «αποκέντρωση» αναλαμβάνει το ρόλο διαχειριστή της ακραίας φτώχειας, των προβλημάτων των πιο εξαθλιωμένων τμημάτων του πληθυσμού που τα ονομάζουν «ευπαθείς ομάδες», των επιπτώσεων από την καπιταλιστική οικονομική κρίση και γενικότερα την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Συμβάλλει στην προσπάθεια να υποβιβαστούν οι λαϊκές ανάγκες για υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας στο επίπεδο του φτωχοκομείου. Τα «κοινωνικά» φαρμακεία και παντοπωλεία είναι ένα δείγμα αυτής της «φιλανθρωπίας». Αυτό είναι το περιεχόμενο του «κράτους πρόνοιας» που θα υπηρετήσει και η Τοπική Διοίκηση. Μακριά από τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες του λαού για Υγεία - Πρόνοια.

Υπάρχει, ήδη, εμπειρία από τις επιπτώσεις της μεταφοράς κρατικών αρμοδιοτήτων που αφορούν την Υγεία - Πρόνοια στην Τοπική Διοίκηση. Οι δυνάμεις των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ έχουν αναπτύξει στους δήμους προνοιακά προγράμματα και υπηρεσίες (βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, ΚΑΠΗ, Βοήθεια στο σπίτι, κλπ.) όπου κυριαρχούν:

• Η επιβάρυνση των λαϊκών οικογενειών με τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, ακατάλληλα κτίρια, ελλιπές, απλήρωτο και με ελαστικές σχέσεις εργασίας επιστημονικό και λοιπό προσωπικό.
• Ημερομηνία λήξης στα προγράμματα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και αυτούς που αξιοποιούν τις υπηρεσίες αυτών των προγραμμάτων.
• Περιορισμένος αριθμός ανθρώπων που ωφελούνται από αυτά.
• Αποσπασματικότητα και υποβάθμιση των υπηρεσιών, κατακερματισμός και διαφοροποίηση ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες κάθε δήμου - περιφέρειας ή ομάδας δήμων, ανάλογα με τις χορηγίες που καταφέρνουν να αποσπάσουν από εταιρείες.
• Υποβιβασμός των παρεμβάσεων στην Υγεία - Πρόνοια σε διαδικασίες «παροχής συμβουλών» και ενημέρωσης, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τη λογική της ατομικής ευθύνης.

Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, έχουν προ πολλού υλοποιηθεί η «αποκέντρωση» και η «αυτοτέλεια» των νοσοκομείων και υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας. Οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής είναι η κατηγοριοποίηση της ποιότητας των νοσοκομείων και υπηρεσιών ανάλογα με την επιχειρησιακή τους ικανότητα, το κλείσιμο, αλλά και οι συγχωνεύεις όπου κρίθηκαν μη αποδοτικά, η παραπέρα εμπορευματοποίηση.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στην ελληνική έκδοση της «Le Monde Diplomatique», στο πλαίσιο των διοικητικών αναδιαρθρώσεων που είχαν στόχο τη μείωση των κρατικών δαπανών, το υπουργείο Υγείας της Γαλλίας έκλεισε τις μαιευτικές κλινικές των δημόσιων νοσοκομείων που πραγματοποιούν λιγότερους από 300 τοκετούς το χρόνο, θεωρώντας ότι κοστίζουν υπερβολικά ακριβά. Το ίδιο ισχύει και για τις χειρουργικές κλινικές, οι οποίες πλέον οφείλουν να πραγματοποιούν περισσότερες από 1.500 ιατρικές πράξεις ετησίως.

Η πραγματικότητα είναι ότι τα καπιταλιστικά κράτη αντιμετωπίζουν σαν εμπόρευμα την Υγεία του ανθρώπου και τις ανάγκες του για περίθαλψη και φροντίδα, με τραγικά αποτελέσματα.