Στάχτη στα μάτια των εκατομμυρίων εργαζομένων της ΕΕ συνιστά η πρόταση που υπέβαλε χτες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη δημιουργία «Ταμείων Εξυγίανσης των Τραπεζών». Σύμφωνα με τη γενικόλογη πρόταση, τα ταμεία θα χρηματοδοτηθούν από την επιβολή τέλους που θα καταβάλλουν οι ίδιες τράπεζες και θα λειτουργούν προληπτικά στις περιπτώσεις εκδήλωσης μελλοντικών χρηματοπιστωτικών κρίσεων.

Ακόμα, θα ενισχύουν τις προβληματικές τράπεζες, όχι για να αποφύγουν τη χρεοκοπία, αλλά για να διαχειριστούν μία μελλοντική χρεοκοπία, με στόχο τον περιορισμό της μετάδοσης των επιπτώσεων και σε άλλες τράπεζες. Ο Επίτροπος για την εσωτερική αγορά Μισέλ Μπαρνιέ, με αφορμή τη σχετική πρόταση, βρήκε βήμα για να υπερασπιστεί τους Ευρωπαίους φορολογούμενους (!), τις τσέπες των οποίων είχαν αδειάσει η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της το 2008 και 2009, στο όνομα της αντιμετώπισης των «συστημικών κινδύνων» που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες.

Σε δήλωσή του υποστήριξε ότι «είναι απαράδεκτο οι φορολογούμενοι να συνεχίζουν να επωμίζονται το επαχθές κόστος της διάσωσης του τραπεζικού τομέα. Πιστεύω στην αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει". Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα σύστημα που να εξασφαλίζει ότι στο μέλλον το κόστος των τραπεζικών κρίσεων θα το επωμίζεται ο τραπεζικός τομέας».

Το πόσο υποκριτικές είναι οι δηλώσεις Μπαρνιέ προκύπτει και από το γεγονός ότι δεν είπε λέξη για τα τρισεκατομμύρια ευρώ που αφαιρέθηκαν από τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, προκειμένου να διασωθούν από τη χρεοκοπία οι τραπεζικοί όμιλοι.

Πέραν τούτου, δεν είναι ακόμη γνωστό το τέλος που θα επιβληθεί στις τράπεζες, ούτε και αν στα ταμεία που θα δημιουργηθούν, θα υπάρξουν και άλλοι χρηματοδότες (π.χ κυβερνήσεις). Αλλά και αν ακόμα επιβάλλουν κάποιο τέλος στις τράπεζες, αυτές έχουν όλη τους την άνεση να το μετακυλήσουν στους πελάτες τους, είτε αυξάνοντας τα επιτόκια χορηγήσεων, είτε μειώνοντας τα επιτόκια καταθέσεων.