Βασική της προτεραιότητα να εμποδίσει με κάθε τρόπο την ολόπλευρη ενίσχυση των ταξικών αγώνων
Τα μέτρα που προωθούνται με το μνημόνιο αποτελούν ένα ισχυρό αντεργατικό κοκτέιλ που θα καταρρακώσουν τη ζωή της εργατικής οικογένειας. Και αυτό γιατί οι ανατροπές στο ασφαλιστικό συνδυασμένες με την αγορά εργασίας που θα χειροτερεύσει δραματικά θα οδηγήσουν επί της ουσίας το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης σε αδυναμία κατοχύρωσης κάποιος ανθρώπινης σύνταξης.
Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι της χώρας μας θα υποχρεώνονται να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως προκύπτει από τα στοιχεία του ΙΚΑ (2008) για την Απασχόληση, θα πρέπει να δουλεύουν, κατά μέσο όρο, σαράντα οχτώ ολόκληρα χρόνια για να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη, που αντιστοιχεί σε 35 χρόνια εργασίας. Σε αυτά προσδιορίζεται ο αριθμός των ασφαλισμένων και το σύνολο ημερών εργασίας, για όλες τις κοινές επιχειρήσεις (δεν περιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι στις Κατασκευές).
Σύμφωνα με αυτά, το σύνολο των εργαζομένων (2.432.927), εργάζεται για 532.925.564 ημέρες ασφάλισης (ένσημα), καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ετσι, προκύπτει ότι κατά μέσο όρο ένας εργαζόμενος συγκεντρώνει 219 ένσημα το χρόνο!
Δηλαδή κατά μέσο όρο για να εξασφαλίσει ένας εργαζόμενος πλήρη σύνταξη με 35 χρόνια εργασίας (10.500 ημέρες ασφάλισης) πρέπει να βρίσκεται στην παραγωγή 48 ολόκληρα χρόνια. Επιπλέον, το 23% των εργαζομένων μαζεύουν λιγότερα από 129 ένσημα το χρόνο: άρα ακόμη και μετά από 35 χρόνια στην παραγωγή δε θα έχει «κολλήσει» τα απαιτούμενα 4.500 ένσημα!
Η κατάσταση είναι ακόμη πιο τραγική σε κλάδους όπως οι Κατασκευές. Είναι ενδεικτικό ότι ένας οικοδόμος, στην καλύτερη περίπτωση, κάνει ... 150 μεροκάματα το χρόνο. Μάλιστα ένα μεγάλο κομμάτι των εργατών του κλάδου δε συμπληρώνει καν τα 100 ένσημα που απαιτούνται πλέον για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη...