Αποκαλυπτικό το σκεπτικό με το οποίο βγαίνουν παράνομες οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων
Την ώρα που οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, στοχοποιείται το ίδιο το δικαίωμα του λαού να αντιστέκεται και να υπερασπίζεται ό,τι έχει κατακτήσει. Μόνο τους τελευταίους μήνες:
Δηλαδή, ουσιαστικά το δικαστήριο χαρακτήριζε μη επαρκή λόγο για να κάνει ένας εργαζόμενος απεργία το ότι χάνει τη δουλειά του. Η απόφαση του Πρωτοδικείου στηρίζεται στην εφετειακή απόφαση με αριθμό 258 του 2008 που είχε εκδοθεί με βάση τη «γραμμή» της κυβέρνησης της ΝΔ και χαρακτήριζε τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων το 2008 παράνομες και καταχρηστικές. Είχε κρίνει τότε το δικαστήριο ότι η ιδιωτικοποίηση δε... βλάπτει τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και ότι τότε η απεργία τους έθετε «υπό αμφισβήτηση την συνταγματικώς κατοχυρωμένη ελευθερία της εργοδότιδος ΟΛΠ ΑΕ να χαράσσει η ίδια την επιχειρηματική πολιτική». Είχε μάλιστα αποφανθεί ότι η παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ ήταν «απολύτως αναγκαία διά την ανάπτυξη και επιβίωση» του ΟΛΠ και η απεργία ήταν καταχρηστική «διότι επιδίωκε να εξαναγκάσει τον ΟΛΠ ΑΕ να εφαρμόσει άλλη επιχειρηματική επιλογή»!
Οι εργάτες που αγωνίζονταν, δούλευαν ατέλειωτες ώρες, ακόμα και άρρωστοι, σακατεμένοι, τραυματισμένοι, για 500 ευρώ το μήνα, με την πρεσβεία της χώρας τους να παρεμβαίνει για να «παραδώσουν τα όπλα» και με απειλές στις οικογένειές τους στην Αίγυπτο. Ομως ο αγώνας τους κρίθηκε παράνομος. Μάλιστα σε συνάντηση με το υπουργείο Εργασίας, ο γγ είχε πει ότι οι αλιεργάτες δεν καλύπτονται να απεργούν! Οταν οι εργάτες ζήτησαν να πάρει θέση το υπουργείο ενάντια στην αντικατάστασή τους από απεργοσπάστες, η απάντηση ήταν ένα αίτημα για ...«ανακωχή».
Μόνο το τελευταίο εξάμηνο, οι απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν οργανώσει οι ναυτεργάτες για την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα έχουν κηρυχθεί παράνομες τέσσερις φορές: Στις 16/12/2009, τις 20/4/2010, τις 22/6/2010 και τις 28/6/2010, ακόμα και με τη χρησιμοποίηση απεργοσπαστικού μηχανισμού (ενώ ήταν σε εξέλιξη κινητοποίηση των δικηγόρων του Πειραιά).
Το σκεπτικό με το οποίο κατατέθηκε, αλλά και έγινε δεκτή η αγωγή, ήταν ότι οι κινητοποιήσεις πλήττουν τον τουρισμό. Ομως η ικανοποίηση της ανάγκης της λαϊκής οικογένειας σε αναψυχή προϋποθέτει πλοία με προσωπικό και συνθήκες εργασίας που θα εγγυώνται την ασφαλή σύνδεση της ηπειρωτικής με τη νησιωτική χώρα. Η πολιτική που υπηρετεί τους εφοπλιστές και μετατρέπει τα πλοία σε πλωτά - γκέτο θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και των επιβατών και των ναυτεργατών. Γι' αυτό και οι κινητοποιήσεις των ναυτεργατών - σε μια περίοδο μάλιστα που επιταχύνεται η «απελευθέρωση» των θαλάσσιων μεταφορών με την άρση του καμποτάζ και στην κρουαζιέρα - όχι μόνο ήταν δίκαιες, αλλά και έδιναν το φωτεινό παράδειγμα σε όλον το λαό.