Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αντιδραστική ουσία των κυοφορούμενων αλλαγών στον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης και στα όργανά της. Είναι αλλαγές επιβεβλημένες από τις νέες απαιτήσεις που γεννάνε η εφαρμογή του αντιλαϊκού μνημονίου και τα αυστηρά χρονοδιαγράμματα που θέτουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας εν μέσω κρίσης. Το γεγονός όμως ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει πως αυτές οι αλλαγές γίνονται προς το συμφέρον του λαού είναι πέρα για πέρα προκλητικό. Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να σκεφτούν: Τι συμφέρον μπορεί να έχουν από το γεγονός ότι η κυβέρνηση θα γίνει πιο ευέλικτη στην επιτάχυνση της αντιλαϊκής πολιτικής, περιορίζοντας τη λήψη των αποφάσεων σε ακόμα μικρότερο κύκλο; Τι συμφέρον μπορεί να έχουν από το γεγονός ότι ένας «υπερυπουργός» θα αναλάβει να σπρώχνει ταχύτερα τις φιλομονοπωλιακές μεταρρυθμίσεις και να συντονίζει τα υπουργεία στο βάρβαρο έργο τους; Μήπως το νέο κυβερνητικό σχήμα θα δώσει στο λαό 1.400 ευρώ βασικό μισθό, συντάξεις στο ύψος των πραγματικών αναγκών, θα μειώσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και θα πετάξει τους ιδιώτες έξω από την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία; Η απάντηση είναι αυτονόητα όχι. Γι' αυτό και ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» στην προπαγάνδα που θέλει τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα να γίνονται προς όφελός του. Να μην πιστέψει τα παπαγαλάκια που λένε ότι τα «νέα», «άφθαρτα» πρόσωπα, τα οποία ετοιμάζονται να βγουν στο προσκήνιο, θα υπηρετήσουν τάχα τα δικά του συμφέροντα. Τα ίδια έλεγε το ΠΑΣΟΚ και προεκλογικά, όταν υποσχόταν μια «μικρή» και «ευέλικτη» κυβέρνηση, με άγνωστους μέχρι τότε τεχνοκράτες, πολιτικούς του σωλήνα. Τα ίδια λένε και σήμερα για να δώσουν παράταση στην όποια λαϊκή ανοχή έχει απομείνει και να περπατήσει το αντιλαϊκό τους έργο. Να μην τους κάνει ο λαός τη χάρη. Πόλεμο στον πόλεμό τους, αποκάλυψη και αντιπάλεμα των κυβερνητικών ελιγμών, αντεπίθεση στην πολιτική τους μέχρι την ανατροπή της, είναι ο μόνος δρόμος που συμφέρει την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.