Ανάμεσα στους 28 διαφορετικούς χώρους που μοιράζονται οι υπηρεσίες του πανεπιστημίου και οι αίθουσες διδασκαλίας για τους φοιτητές στην πόλη της Μυτιλήνης, υπάρχει ένα κτίριο το οποίο έχει παραχωρηθεί πλήρως στο πανεπιστήμιο από το Δήμο Μυτιλήνης, το Κομνηνάκειο. Σ' αυτό το κτίριο λοιπόν, μια και του ανήκει, το πανεπιστήμιο αποφάσισε να κάνει μια σειρά επεμβάσεις... καθόλου αθώες. Πρόκειται να προχωρήσει σε μια ανακαίνισή του, αξίας πολλών εκατομμυρίων, η οποία περιλαμβάνει την εγκατάσταση «συστημάτων ασφαλείας» με κάμερες, σύνδεση με security και άλλα τέτοια αθώα... μερεμέτια.

Η συντριπτική πλειοψηφία των χώρων που χρησιμοποιεί το πανεπιστήμιο μέσα στην πόλη είναι νοικιασμένα, ενώ μόνο μια μικρή μειοψηφία είναι υπό καθεστώς παραχώρησης χρήσης ή χρησιδανείου. Το Κομνηνάκειο είναι το μόνο που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του πανεπιστημίου, του έχει παραχωρηθεί πλήρως. Στο συγκεκριμένο κτίριο στεγάζονται δραστηριότητες του τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, αλλά επειδή βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης και η πρόσβαση σ' αυτό είναι εύκολη, αποτελεί στέκι των φοιτητών και έχει εξελιχθεί στον πιο ζωτικό χώρο της φοιτητικής κοινότητας.

Γι' αυτόν το χώρο εκπονήθηκε μελέτη ανακαίνισης, ο προϋπολογισμός της οποίας ξεπερνάει τα 70 εκατομμύρια. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των φοιτητών, η μελέτη προβλέπει την εγκατάσταση ανιχνευτών υπέρυθρων - μικροκυμάτων, ηλεκτρονικής σειρήνας και συστήματος σύνδεσης με την Αμεση Δράση. Δαπανάται, δηλαδή, ένα ποσό «προκλητικό», αν λάβει κανείς υπόψη τις τεράστιες ανάγκες που υπάρχουν κι αυτό το ποσό πάει να υπηρετήσει την υπονόμευση του πανεπιστημιακού ασύλου!

Απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις, φοιτητές απ' όλα τα τμήματα της Μυτιλήνης συγκρότησαν μια πρωτοβουλία «για ανοιχτούς πανεπιστημιακούς χώρους», όπως την ονομάζουν οι ίδιοι. Οι φοιτητές της πρωτοβουλίας, διαμαρτυρόμενοι έντονα γιατί ούτε καν ενημερώθηκαν επίσημα γι' αυτά τα σχέδια, διεκδικούν ενεργό συμμετοχή στις αποφάσεις που αφορούν τους πανεπιστημιακούς χώρους. Υπερασπίζονται τη φυσιογνωμία του Κομνηνάκειου και την ύπαρξη λειτουργικών, ελεύθερων, ανοιχτών χώρων, ενώ, ταυτόχρονα, ζητούν να δοθεί προτεραιότητα στις άμεσες ανάγκες της φοιτητικής κοινότητας, που βέβαια δεν είναι οι κάμερες και οι σειρήνες.

«Η ανακαίνιση που σχεδιάζεται δεν πρόκειται να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες ανάγκες για αίθουσες διδασκαλίας», σημειώνουν σε ανακοίνωσή τους οι φοιτητές που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία και συνεχίζουν: «Θα έχει δαπανηθεί ένα τεράστιο ποσό ενώ οι φοιτητές - νομάδες θα εξακολουθούν να παρακολουθούν τα μαθήματά τους σε διάσπαρτους χώρους που ευκαιριακά βρίσκονται και νοικιάζονται». Επιπλέον, το αναγκαστικό κλείσιμο του χώρου για τις εργασίες της ανακαίνισης ισοδυναμεί με απόλυτη νέκρωσή του στη μέση μάλιστα της ακαδημαϊκής χρονιάς.

Παρά τις κινήσεις που έχουν κάνει οι φοιτητές δεν έχουν λάβει ακόμα μια επίσημη ενημέρωση πάνω στην οποία θα μπορούσαν να βασιστούν. Κάποιοι διοικητικοί υπάλληλοι προσπάθησαν απλώς να τους καθησυχάσουν, λέγοντας ότι «δε θα συνδέεται με την Αμεσο Δράση αλλά με ιδιωτική ασφάλεια» και οι φοιτητές... ησύχασαν!

Απαντούν λοιπόν ότι «η αστυνόμευση περιχαρακώνει το χώρο και του αποστερεί τη σημασία που έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια», τον καθιστά δυσλειτουργικό, «θα νομιμοποιήσει το καθεστώς φρούρησης και θα επιβάλει την τυποποίηση και μείωση των δραστηριοτήτων που θα επιτρέπεται να γίνονται σ' αυτό το χώρο». Δηλώνουν, λοιπόν, ότι θα αντισταθούν με κάθε μέσο.