«Θα πεθάνουμε αλλά στα κελιά δε θα μπούμε»! Μ' αυτή τη φράση απαντούν οι πολιτικοί κρατούμενοι της Τουρκίας στον «ενθουσιασμό» της κυβέρνησης και στις ενέργειές της να μετατρέψει τις φυλακές της χώρας σε φυλακές απομονωμένων κελιών. Ηδη για την οικοδόμηση των φυλακών με ατομικά κελιά δαπανήθηκαν μέχρι στιγμής 4,5 τρισεκατομμύρια λίρες, όταν το καθορισμένο ημερήσιο χρηματικό ποσό ανά άτομο στις φυλακές είναι μόλις 700.000 τουρκικές λίρες!

Συγκεκριμένα μέχρι σήμερα το υπουργείο Δικαιοσύνης στην Τουρκία έχει μετατρέψει σε σύστημα κελιών (στις φυλακές υπήρχαν ενιαίοι θάλαμοι) ορισμένα τμήματα σε 17 φυλακές ειδικού τύπου και σε 37 τύπου Ε. Στις πόλεις Αγκυρα, Σμύρνη, Bolu, Kocaeli και Tekirdag συνεχίζονται τα έργα ανέγερσης φυλακών τύπου F (απομονωμένα κελιά), τα οποία αναμένεται να ολοκληρωθούν τον Μάιο του 2001. Η καθεμιά απ' αυτές τις φυλακές θα κοστίσει 2,5 τρισ. τουρκικές λύρες. Σ' αυτές τις φυλακές θα υπάρχουν 64 κελιά των τριών ατόμων και 103 του ενός ατόμου.

Παράλληλα, στις 25 Νοεμβρίου 1999 πραγματοποιήθηκε στη γειτονική χώρα πλειστηριασμός για την ανάθεση των έργων μετατροπής των παλαιών φυλακών στο καινούριο σύστημα κελιών στις πόλεις Afyon, Burdur, Gumushane, Hatay, Isparta, Maras, Kirklareli, Kirsehir, Mygla, Kytahya, Nevsehir, Nigre και Usak. Επίσης αναγγέλθηκε ότι θα γίνει και νέος πλειστηριασμός για την ανάθεση μετατροπής ορισμένων τμημάτων σε 17 φυλακές τύπου Ε και σε 15 ειδικού τύπου. Ολα αυτά τα έργα αναμένεται να ολοκληρωθούν μέσα στο 2001. Πάντως, οι αρμόδιοι υπουργοί αποφεύγουν να ανακοινώσουν τον αριθμό των φυλακισμένων που θα μένουν σε κάθε κελί, την πολιτική που θα εφαρμόσουν μέσα στις φυλακές, το αρχιτεκτονικό σχέδιο αυτών των φυλακών καθώς και τι είδους υλικά θα χρησιμοποιηθούν κατά την ανέγερση αυτών των φυλακών - κελιά. Το μόνο σίγουρο είναι η εγκύκλιος που υπογράφτηκε στις 6/1/2000 από τα υπουργεία Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και Υγείας στην Τουρκία, μια εγκύκλιος που προβλέπει τη μετατροπή των φυλακών σε μοντέλα F (απομονωμένα ατομικά κελιά) και την κράτηση των πολιτικών κρατουμένων σ' αυτές...

Η πρώτη πράξη της κυβέρνησης της Τουρκίας να εφαρμόσει την... έμπνευση της Αντιτρομοκρατικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ έγινε το 1996 στη φυλακή Eskisehir. Πρόκειται για μια προσπάθεια που απέτυχε, αφού όταν έγινε γνωστή η είδηση πολιτικοί κρατούμενοι σε όλες τις φυλακές της χώρας ξεκίνησαν απεργία πείνας μέχρι θανάτου. Η ισχυρή αυτή αντίσταση των πολιτικών κρατουμένων είχε ωστόσο ως συνέπεια και το θάνατο 12 ανθρώπων. Μετά από τρία χρόνια, το 1999, έγινε πάλι μια δοκιμή από το κράτος της εφαρμογής αυτής της πολιτικής με την έναρξη λειτουργίας της φυλακής Kartal. Υπήρξαν και πάλι έντονες αντιδράσεις των πολιτικών κρατουμένων, τις οποίες το κράτος αντιμετώπισε με βόμβες και ανοίγοντας πυρ ενάντια στους κρατούμενους των φυλακών Ulucanlar της Αγκυρας. Αποτέλεσμα: Δέκα νεκροί.

Το 2000 η κυβέρνηση επανήλθε δριμύτερη: Αποφασίζω και διατάζω, είναι πλέον η τακτική της. Εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι στην Τουρκία αντιστέκονται. Μάλιστα 137 απ' αυτούς συνεχίζουν απ' τις 20 Οκτώβρη την απεργία πείνας μέχρι θανάτου. «Θα πεθάνουμε, αλλά στα λευκά κελιά δε θα μπούμε», λένε. Απεργία πείνας - συμβολικά - ξεκίνησαν Κούρδοι και Τούρκοι πρόσφυγες σε όλες της χώρες της Ευρώπης όπου βρίσκονται (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο κλπ). Το ίδιο συμβαίνει και από το τέλος Νοέμβρη στην Αθήνα. Δεκάξι άνθρωποι κάνουν απεργία πείνας στα Προπύλαια. Μέσα στο 2001 είναι βέβαιο πως θα υπάρξει και ο «νικητής»: Τα ανθρώπινα δικαιώματα ή το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας και οι απάνθρωπες τακτικές του...